Biden’s ‘Amerikaanse Reddingsplan’ en diens tegenstanders.
Jack Rasmus geeft hier een zeer uitgebreide analyse van het onlangs aangekondigde reddingsplan voor de Amerikaanse economie (American Rescue Plan, ARP) van Joe Biden. Een reddingsplan dat het karakter heeft van een omvangrijk pakket aan stimuleringsmaatregelen en voorstellen dat volgens Rasmus lijkt op het anti-crisisprogramma van Obama uit 2008/2009 dat hij in zijn boek “Epic Recession: prelude to global depression” analyseerde en als onvoldoende bestempelde (*1)
Jack Rasmus beschouwt de huidige crisis als een “Grote Recessie 2.0 (*2)” en is dan ook van mening dat een voorzetting van het anticrisisbeleid van Obama door Biden onvoldoende zal zijn om deze nieuwe recessie te lijf te gaan. Dit zal vooral worden veroorzaakt door zijn economisch beleidsadviseur Larry Summers die ook adviseur was van Obama, directeur van de Wereldbank en minister voor financiën onder Clinton die te boek staat als ‘nieuw keynesiaan’ oftewel een neoliberaal in de trant van Blair en Schröder. (H. van Maasakker)
Door Dr. Jack Rasmus (vertaling H. van Maasakker), foto Victoria Pickering, CC2.0/Flickr)
(Noot van de redactie: in de vertaling is ‘corporate’ veelal met ‘zakelijk’ vertaald, bedoeld wordt: in het belang van het bedrijfsleven)
Er staat daarbij veel op het spel niet alleen moeten de COVID crisis, de economische crisis en de klimaatcrisis effectief te lijf worden gegaan maar dit moet op een dusdanige wijze gebeuren dat het Trumpisme en het neofascisme effectief bestreden worden en een nieuwe financiële crisis ten gevolge van de groeiende schuldenlast van de particuliere sector, wordt voorkomen.
De Amerikaanse economie verslechtert snel
Afgelopen donderdag 14 januari 2021 kondigde Biden zijn ‘Amerikaanse Reddingsplan’ (ARP) aan, een lijst van programma’s en voorstellen die een robuust economisch herstel in 2021 zouden moeten opleveren, net op het moment dat de Amerikaanse economie blijft verslechteren zoals een groeiende lijst van recente economische gegevens nu aangeeft.
Er zijn een aantal indicatoren (‘rode vlaggen’) die deze verslechtering duidelijk maken. Zo zijn de nieuwe aanvragen voor werkloosheidsuitkeringen snel gestegen. Van een ‘laag’ niveau in december van ongeveer 1 miljoen per week zien we in januari een stijging naar 1,4 miljoen per week als de uitkeringsaanvragen op de diverse niveaus (staats en federaal) worden opgeteld.
Een andere indicator zijn de consumptieve bestedingen (d.w.z. 70% van de Amerikaanse economie) en de detailhandelsverkopen, de grootste component. De laatste daalde met 1,4% in november en nog eens met 0,7% in december, volgens de zojuist vrijgegeven US Commerce gegevens. Dit zijn normalerwijze de typische maanden waarin ze het snelst stijgen (feestdagen, kerstmis, nieuw jaar).
Een andere rode vlag is dat de consumptieve bestedingen in toenemende problemen verkeren, zo daalden de creditcard-uitgaven met 2,7% in december een daling die nog groter is dan die van de detailhandelsverkopen in december, en dit volgens Chase Bank’s database van 30 miljoen credit- en debit cardhouders.
Nog een andere rode vlag is de handel. Het Amerikaanse handelstekort op basis van de afgelopen maanden is opgelopen tot 85 miljard dollar per maand en bijna 1 biljoen dollar per jaar. Tekorten betekenen dat de Amerikaanse export, en dus de Amerikaanse productie voor de export, verder achterlopen bij de Amerikaanse invoer. Dit draagt bij aan de verdere krimp van het BBP in de VS in 2021 en zal leiden tot verder verlies van banen. Het handelstekort heeft zodoende een deflatoir effect op de Amerikaanse economie.
De ernstige verzwakking in de particuliere sector van de Amerikaanse economie die nu aan de gang is, kan alleen worden gecompenseerd door hogere overheidsuitgaven en fiscale stimulering. Het veelgeprezen herstel van de industriële activiteit vertegenwoordigt slechts 11% van de Amerikaanse economie, en heeft bovendien het grootste deel van zijn potentiële groei al verbruikt. Het kan niet in dezelfde percentages groeien of het algemene herstel van de economie op zich nemen. Alleen enorme overheidsuitgaven op dit punt kunnen dat doen.
De 900 miljard dollar december 2020 Niet-Stimulans.
Toen de Amerikaanse economie verslechterde in de laatste maanden van 2020, injecteerde de Amerikaanse regering een minimale stimulans van 900 miljard dollar afgelopen december (eigenlijk 866 miljard dollar) in de economie. Maar zal deze minimale stimulans effect hebben op de huidige verslechtering van de reële Amerikaanse economie? Neen, dit zal nauwelijks een stimulerend effect hebben op de huidige verslechtering van de reële Amerikaanse economie. En wel hierom: De noodstimulus van afgelopen december van 900 miljard dollar, net voorbij Kerstmis, continueert het huidige werkloosheidsprogramma op hetzelfde niveau van 300 dollar per week aan werkloosheidsuitkeringen voor 12 miljoen werklozen.
Ten eerste, het blijft gewoon hetzelfde niveau houden van werkloosheidsuitkeringen van 300 dollar per week. Hier gaat geen extra netto-stimulans van uit. En de economie verslechterde al in november en december toen er al wekelijks 300 dollar aan werkloosheidsuitkering aan de groeiende groep werklozen werd uitgekeerd. Als de uitkeringen in 2021 gestopt zouden zijn zou de Amerikaanse economie aanmerkelijk zijn verslechterd maar er is geen extra netto-stimulans of economische impuls. Bovendien duurt de verlenging van dit programma maar 11 weken en wel tot maart 2021 en dan stopt het.
Dan zijn er de 600 dollar cheques als deel van het programma van december ter waarde van 866/900 miljard dollars. Dat is een netto stimulans, maar een minimale op zijn best. Het injecteert slechts 166 miljard dollar in de reële economie, dit is minuscuul ten opzichte van de meer dan omvang van 20 biljoen dollar van de Ameri-kaanse economie. Dit is zelfs nog geen 0,01% van het BBP. En dan gaan we ervanuit dat het totale bedrag van 166 miljard dollar volledig wordt besteed en bijvoorbeeld niet wordt gespaard of wordt gebruikt om schulden af te lossen aan de financiële sector.
De 284 miljard dollar aan directe subsidies voor het midden- en kleinbedrijf is het grootste deel van het 900 dollar/866 miljard dollar. Dit zal een netto stimulus effect hebben maar niet op de korte termijn, dit zal maanden duren omdat die subsidies eerst moeten worden aangevraagd vervolgens verspreid en vervolgens daadwerkelijk besteed. En we zagen allemaal hoe dat proces zich maar voortsleepte met het Cares Act (*3) Payroll Protection Program of PPP voor kleine bedrijven van afgelopen maart 2020 en hoe grotere ondernemingen vervolgens het midden- en kleinbedrijf oplichten en daarna met deze dollars niets ondernamen.
Kort samengevat; Als een financiering van een economische stimulans van de verzakkende Ameri-kaanse economie, is het 900 dollar/866 miljard dollar pakket een inspanning die onvoldoende is en eigenlijk al te laat komt om de Amerikaanse economie in het eerste kwartaal van 2021 te stimuleren. Het zal hoogstens de al ernstige verzwakking die nu al onderweg is een heel klein beetje kunnen vertragen maar meer ook niet. In die zin is het een ‘verzachtend’ pakket maar geen stimulans.
Biden’s 1,9 biljoen dollar ‘Amerikaans Reddingsplan’ Stimulus
Bovenop het magere verzachtende pakket van december jl. zijn nu Biden’s regeringsvoorstellen voor 1,9 biljoen dollar stimulus die deze afgelopen week aangekondigde. Maar dat is nog steeds slechts een voorstel- niet een werkelijke stimulus uitgaven Act aangenomen door het Congres. Bovendien, voordat het een merkbaar effect zal hebben op het stimuleren van de economie, zijn er drie redenen waarom de 1,9 biljoen dollar vrijwel zeker zal eindigen met veel minder.
Ten eerste, het probleem blijft hoeveel van de 1,9 biljoen dollar gekort zal worden door de Republikeinen en de ‘corporate’ Democraten, in een aanval op dit pakket in het Congres. Er worden al politieke krachten gemobiliseerd met inbegrip van democraten om het 1,9 biljoen dollar pakket met miljarden te korten.
Een tweede reden waarom de stimulans niet zal neerkomen op $ 1,9 biljoen netto nieuwe werkelijke stimulans voor de economie, is dat het grotendeels het oude uitgavenniveau zal voortzetten. En dat uitgavenniveau is niet in staat is geweest om de vertraging van de huidige Amerikaanse economie te voorkomen.
Ten derde is er de vraag hoe snel een deel van de werkelijke stimulans uitgaven daadwerkelijk zal worden besteed en dus daadwerkelijk in de Amerikaanse economie terecht zal komen. Bepaalde programma’s en hun uitgaven zullen worden uitgesteld tot ver na de huidige kritieke periode van januari-maart. Dus laten we in detail beschrijven wat er in Biden’s ‘American Rescue Plan’ (ARP) staat en bekijken welke programma’s waarschijnlijk kandidaat zijn om door republikeinse en corporate Democraten in het Congres gesneden te worden; die slechts voortzetting van de voorafgaande uitgaven vormen; en die waarschijnlijk aanzienlijke vertraging ervaren voordat de uitgaven daadwerkelijk de economie raken.
Larry Summers: De dekmantel van de ondernemers (*4) neemt de leiding
Krachten in en buiten de overheid en binnen beide partijen spannen samen om de 1,9 biljoen dollar ARP voorstellen terug te draaien. Opnieuw is de leiding van de ‘corporate’ Democraten in handen van de vroegere adviseur van Barack Obama in 2009-Larry Summers, nu dus ook adviseur van Biden. Summers verschijnt overal op commerciële en mainstream media om te verklaren dat de $ 1.9 biljoen te veel is. Hij valt vooral de 2000 dollar cheques voor gezinnen aan die minder dan $ 75K per jaar aan inkomen ver-dienen, door te zeggen dat het te veel is. De boodschap van Summers is dat zelfs $1400 in cheques teveel is en de overheidstekorten zullen oplopen en de economie oververhit raakt en dit dan inflatie zou veroorzaken.
Maar er was de afgelopen twee decennia ook geen inflatie, ondanks de 15 biljoen dollar aan tekorten en nationale schuld die er toen bij kwamen. De bewering dat tekorten inflatie veroorzaken in echte goederen en diensten is empirische onzin, niet vanwege een versleten neoliberale economische theorie, maar omdat de feiten het niet ondersteunen. Maar die oude nep-economische boeman van ‘overtollige uitgaven leiden tot tekorten die inflatie veroorzaken’ wordt opnieuw door Summers in de hoofdrol geplaatst, namens zijn corporate Democraat vrienden, en natuurlijk de meesten van de Republikeinen. Ze zullen proberen om ten minste 500 miljard dollar af te snijden van de 1,9 biljoen dollar.
Voor Summers is dit niet de eerste keer dat hij vals en gevaarlijk advies geeft aan presidenten in tijden van economische crisis. Het was Larry Summers die, terug in het begin van 2009, als belangrijke adviseur van Barack Obama over de grootte van het economisch herstelplan van januari 2009, Obama overtuigde om zijn stimulans dat het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden bereid was te besteden te verminderen met 120 miljard dollar . Met als gevolg dat het economisch herstel in de VS in 2009-2010 ver achterbleef.
Het Congres moest het verlies in de uitgaven goedmaken door nood-subsidies voor huishoudens in te stellen als ‘First Time Homebuyers’ en ‘Cash for Clunkers (autos)’ . Maar toen was het al te laat. Nu wordt door de meeste economen erkend dat Obama’s herstel pakket-neerkwam op veel te weinig te laat en-het duurde meer dan zes jaar om het verlies aan banen in 2008-09 teniet te doen.
Daar komt bij dat de nieuw geschapen banen loonniveaus kenden die veel lager waren dan van de banen die verloren waren gegaan. Ondertussen werden ook, 14 miljoen van de 48 miljoen hypotheken geëxecuteerd waarna het huis in beslag werd genomen.En aan de lijst van werknemers die zonder ziektekostenverzekering zaten werden tussen 2009-15 tientallen miljoenen toegevoegd.
De voorstellen van Biden zijn talrijk en gedetailleerd. De ARP is een zeer gedetailleerde reeks aan voorstellen. Maar als de lezers denken dat zij door de Washington Post, De New York Times, of andere mainstream media samenvattingen van deze voorstellen te lezen krijgen om te begrijpen wat de voorstellen van Biden inhouden dan hebben ze het bij het verkeerde eind. Wat die media tot nu toe hebben verstrekt zijn slechts stukjes en beetjes aan informatie, verpakt met zeer weinig analyse over hoeveel van de uitgaven daadwerkelijk in de economie terecht zal komen, hoe snel het daar zal komen, en of de 1,9 biljoen dollar nog zal worden uitgekleed en verminderd-als het ARP ‘verlang-lijstje’ in aanraking komt met het snijwerk van de Republikeinen in het Congres.
Wat volgt is een onderverdeling van de uitgavenonderdelen in Biden’s voorstellen, evenals waar en hoe het waarschijnlijk zal worden aangevallen en teruggedraaid door republikeinen in de Senaat, Corporate Democraten, en de zakenbelangenlobbyvrienden van Larry Summers.
Deel 1: $400 miljard Covid assistentie, schoolheropening & betaald zorgverlof.
Om te beginnen zijn er 4 categorieën van uitgaven in Biden’s voorgestelde 1,9 biljoen dollar ARP. De eerste is 400 miljard dollar voor Covid maatregelen, vaccin distributie, en voor het heropenen van de scholen. In deze groep zullen de ondernemerskrachten en hun politieke bondgenoten waar-schijnlijk maatregelen voor het besteden van $170 miljard aanvallen voor het heropenen van de scholen evenals ruwweg $70 miljard meer die bedoeld zijn om in 14 weken betaald spoedverlof voor arbeiders te voorzien die hun baan hebben verloren door het sluiten van de scholen of de kinder-dagverblijven of om voor zieke familieleden te zorgen of om in quarantaine te gaan. Deze maatregel breidt zich ook voor het eerst over de 2 miljoen federale werknemers uit en om voor de staten en lokale overheden de kosten van dit verlof te vergoeden. Het betaalde verlof heeft betrekking op werknemers die max. 1400/per week en max. $ 73K per jaar verdienen. Met andere woorden, het omvat ongeveer 75% van alle Amerikaanse werknemers.
Tegenstanders zoals Summers en Republikeinen in de senaat zullen betogen dat de 170 miljard dollar te veel is en moet worden verminderd. Het is echt geld dat niet nodig is voor de kosten van de herpening van de scholen. Het is in werkelijkheid geld dat de Democraten naar de lokale overheden willen sluizen, waarvan de Republikeinen en Mitch McConnell hebben gezworen niet toe te staan dat ze fondsen ontvangen en dat sinds juni 2020. Alles wat lijkt te helpen om de staat en lokale overheden te financieren zal worden tegengewerkt in hun streven de uitgaven te verminderen, en er is veel van dat soort geld in de $ 1,9 biljoen, dat in de vorm van verschillende fondsen ten goede komt aan de deelstaten en lokale overheden.
Hoewel de 70 miljard dollar voor noodverlof rechtstreeks aan de werkgevers zal worden betaald om de kosten van het betaalde verlof te compenseren, zal het nog steeds worden aangevallen door conservatieven en zakenlevendemocraten, zoals senator Mnuchin in West Virginia en andere bedrijfsbelangen in het Congres. Behalve de uitbreiding tot overheidswerknermers op deelstaat of lokaal niveau, vinden ze het ook niet leuk dat Bidens ARP betaald verlof verder uitbreidt ver voorbij de minimale bepaling in de Cares Act van maart 2020. Die wet heeft grote ondernemingen met meer dan 500 werknemers vrijgesteld van het verstrekken van betaald verlof, evenals zeer kleine bedrijven met minder dan 50 werknemers. Nu heeft de maatregel betrekking op alle werknemers die getroffen worden door Covid die moeten zorgen voor zieke familieleden, of de sluiting van de kinderopvang moeten opvangen, of hun baan hebben moeten opgeven om thuis onderwijs te bieden voor hun lagere school-kinderen, of omdat ze zelf in quarantaine moeten. Even belangrijk is dat zakelijke belangen vrezen voor het langetermijneffect van het verstrekken van een dergelijk verlof. Zij vrezen dat deze maatregelen in toekomstige wetgeving meer permanent betaald verlof zal legitimeren. Het isdan beter om het precedent nu niet toe te staan, in plaats van het later te bestrijden.
Andere voorstellen in het pakket van 400 miljard dollar zullen moeilijker zijn voor zakelijke belangen om terug te draaien. De rest van ongeveer $ 160 miljard (na $ 170B voor school heropening en $ 70B voor betaald nodverlof) gaat naar een nationaal vaccinatieprogramma ($ 20B), testen ($ 50B), het Disaster Relief fonds voor voorraden van persoonlijke beschermingsmiddelen (PPE) aan te vullen, en pandemische zaken zoals het ontwikkelen van meer therapieën. Een verder bedrag, niet gespecificeerd, wordt toegewezen aan internationale gezondheidsorganisaties (vermoedelijk de WHO) die conservatieven zullen aanvechten om verwijderd te krijgen. Er is ook oproepen voor OSHA (overheidsinstelling voor Occupational Safety and Health Administration) om normen uit te vaardigen voor Covid bescherming en subsidies uit te geven aan organisaties die ze helpen uit te voeren. Ook tegen deze uitgaven zullen de Congres Republikeinen waarschijnlijk ten strijde trekken.
Deel 2: $1 biljoen directe gezinsondersteunende voorstellen
Een tweede belangrijke categorie van ARP uitgaven heet directe gezinsondersteuning. Het wijst $1 biljoen meer in uitgaven toe, naast de $400 miljard voor Covid, Scholen, en Betaald Verlof. Hier zal de oppositie intens zijn, gecentreerd rond de 1400 dollar cheques per persoon om de huishoudens van werkenden te helpen de huren, hypotheken, de nutsbedrijven (gas, licht, water, elektriciteit) te betalen, en, het belangrijkst voor tientallen miljoenen nu, om voedsel voor hun gezinnen te kunnen kopen.
Biden’s ARP breidt ook de cheques uit tot volwassenen die afhankelijk zijn van huishoudens die werden weggelaten uit de Cares Act 2020, met uitbetaling van 1200 dollar cheques. De cheques zijn een grote kostenpost, die $464 miljard omvat. Hier zullen de Republikeinen betogen dat het op onverant-woordde wijze het overheidstekort laat oplopen.
Toch zijn dit dezelfde Republikeinen en corporate Democraten die snel 650 miljard dollar aan belastingverlagingen voor bedrijven en investeerders in de maart 2020 Cares Act goed keurden die de overheidstekorten in een zeer korte tijd snel lieten oplopen. En die toen nog eens 100 miljard dollar extra goedkeurden in de defensiebegroting van december 2020. Om nog maar te zwijgen van hun goedkeuring van een wet voor $ 429 miljard aan belastingverlagingen in 2019 voor beleggers en bedrijven, die volgden op Trump’s beruchte 4 miljard dollar januari 2018 business-investor belasting-verlagingen. Met andere woorden, ze hadden geen probleem met meer dan 5 miljard dollar aan belastingverlagingen de afgelopen twee jaar, maar nu schreeuwen ze moord en brand bij de uitgaven voor werkende gezinnen, studenten, huurders, en lokale overheden die bijna failliet zijn.
Een ander belangrijk element van de 1 biljoen dollar voor directe gezinsondersteuning is het herstel van de werkloosheidsuitkeringen. Het gaat om 300 dollar per week aanvullende werkloosheids-uitkeringen, die net in december werd aangenomen als onderdeel van het pakket van $ 900 miljard noodoplossing ‘mitigatie’ Act. Biden’s ARP verhoogt het weekbedrag met een bescheiden $ 100, tot $ 400. Het wetsvoorstel van december 2020 leverde de extra voordelen slechts tot maart, slechts 11 weken na de afkondiging in december. Biden’s ARP breidt dat uit tot 31 december 2021.
Het is echter belangrijk om te beseffen, dat dit niet een nieuwe netto stimulans is, maar een voortzetting van eerdere uitgaven. Dit kan helpen voorkomen dat de consumentenbestedingen verder vertragen en het effect dat dit heeft op de economie, maar, het zal geen “stimulans” of netto nieuwe uitgaven betekenen. En het begint slechts over 3 maanden. Niettemin zullen ondernemersbelangen in het Congres betogen dat het niet moet worden verlengd tot in december volgend jaar. Zij kunnen in plaats daarvan wel instemmen met een paar maanden extra. Ze zullen beweren dat dit honderden miljarden dollars aan overheidstekorten op de Amerikaanse begroting van dit jaar zal besparen.
Andere voorstellen binnen de 1 biljoen dollar voor directe gezinsondersteuning die onderworpen zullen zijn aan het streven tot vermindering van de hoeveelheid uitgaven, zijn de extra 35 miljard dollar voor huur en hypotheekverlichting; de 13 miljard dollar meer voor de Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) en voedselhulp; en de $ 40 miljard voor hulp aan aanbieders van kinderopvang en voor hulp aan gezinnen van essentiële werknemers, verzorgers, werklozen en vrouwen die de beroepsbevolking moesten verlaten om voor kinderen te zorgen. Net als bij het creëren van een precedent voor betaald verlof, zullen republikeinen en anderen vechten om de ARP kindzorg financiering te verminderen uit bezorgdheid dat dit zal legitimeren dat er later meer permanente uitgaven op deze gebieden zullen plaatsvinden.
Een gebied dat tegenstanders waarschijnlijk niet zullen proberen te verminderen is de verdere 20 miljard dollar toegewezen aan de categorie van gezondheidsbehoeften van de veteranen. Een andere categorie die men waarschijnlijk niet zal willen verminderen zijn bepalingen die COBRA ziekte-kostenverzekering betalingen subsidiëren voor 3 miljoen werknemers die gedwongen hun baan moeten verlaten als gevolg van Covid. Deze betalingen zullen uiteindelijk in de handen van de werk-gevers en hun zorgverzekeraars terecht komen, dus dat zullen de Republikeinen en vrienden ongetwijfeld wel OK vinden. (COBRA = Consolidated Omnibus Budget Reconciliation Act, een soort tijdelijke bijzondere ziekenkostenverzekering voor groepen werknemers, die gemiddeld nog 600 dollar per maand voor de verzekerden kost, GI)
De rest van de 1 biljoen dollar neemt de vorm aan van kleine verhogingen van de financiering voor vrouwen in de bijstand ($ 1miljard voor Temporary Assistance for Needy Families (TANF)-programma), voor drugsmisbruik ($ 4 miljard), en voor programma’s om huiselijk geweld aan te pakken die het gevolg is van Covid stress. Terwijl de bedragen klein zijn, zal het idee van het verstrekken van meer middelen voor dergelijke programma’s worden gezien als het toevoegen van een niet-Covid crisis gerelateerde ‘verlanglijstje’ van democraten aan de totale ARP voorstellen.
De 1 biljoen dollar omvat ook vier belastingverlagende maatregelen die gevolgen hebben voor werkende gezinshuishoudens in het bijzonder: fondsen om essentiële werknemers, verzorgers, en werklozen te helpen om de kosten van kinderopvang te betalen; fondsen voor het uitbreiden van het belastingkrediet voor één jaar voor de kinderopvang voor huishoudens, een krediet dat de helft van de kosten van de kinderopvang vergoedt voor elk kind onder de 13 jaar oud, tot $ 4.000 per kind (max $ 8.000); een verhoging van het algemene kinderbelastingkrediet tot $3.600per kind met inbegrip van nu kinderen tot 17 jaar oud; en verhogingen van de belastingkortingen op het verdiende inkomen (Earned Income Tax Credit of EITC) voor kinderloze volwassenen, van $ 530 tot $ 1.500 voor mensen met een inkomen tot $ 21k per jaar.
Hoewel de totale kosten van deze 4 consumentgerichte belastingverlagingen niet precies bekend zijn, Zal het idee van het verhogen van belastingkredieten voor gezinnen door conservatieven als bedreigend worden gezien voor hun bedrijfs- en investeerdersbelastingkredieten. Zij zullen zich tegen deze vier maatregelen verzetten, of, in ruil daarvoor, een verdere verhoging van de bestaande belastingkredieten voor ondernemingen en beleggers eisen.
Tot slot is er een ander element in het pakket van 1 biljoen dollar dat tegenstanders te vuur en te zwaard zullen bestrijden. En dat is het voorstel om het federale minimumloon te verhogen tot $ 15 per uur (*5). En de oproep om essentiële werknemers met terugwerkende kracht gevarengeld te betalen. Geen van deze voorstellen dragen bij aan de kosten van de 1,9 biljoen dollar, hun werkelijke kosten op dit punt zijn onbekend. Ook zijn het waarschijnlijk geen voorstellen die een ernstige reden zullen zijn voor Biden en de Democraten om een struikelblok te vormen. Ze zullen vrijwel zeker worden ingetrokken. In het beste geval zullen het ‘merktekens’ zijn, die aangeven waar toekomstige wetgeving naartoe kan gaan. Tegenstanders van Biden en de Democraten zullen het belangrijk vinden om deze onderwerpen zo snel mogelijk uit de onderhandelingen te laten vallen, wat waarschijnlijk ook zal gebeuren.
Deel 3: $440 miljard steunvoorstellen voor achterstandswijken
De derde belangrijke categorie van Biden’s $1.9 Biljoen ARP is voor ‘steun aan achterstandswijken’. Het vraagt om nog eens 440 miljard dollar aan uitgaven- in aanvulling op de 1,4 biljoen dollar. Net als in het geval van alle andere eerdergenoemde maatregelen zal de $ 440 miljard in deel 3 van Biden’s ARP gericht op achtergestelde gemeenschappen, een belangrijkste punten zijn waarop de aanvallen worden ingezet door conservatieve, Republikeinse, en ondernemers lobbybelangen.
Het grote doel van de rollback zal de 350 miljard dollar van de 440 miljard dollar zijn die toegewezen zijn voor een noodfonds aan de staat en aan lokale overheden om te betalen voor personeel van de eerstehulpdienst en essentiële werknemers die onmiddellijk nodig zijn om de verspreiding van Covid te bestrijden en de vaccinatie van miljoenen te versnellen voordat veel gevreesde en meer besmettelijke mutaties van het virus zich verspreiden onder de bevolking. Deze fondsen zijn bedoeld om te zorgen voor een snellere verspreiding van vaccins, meer ernstige tests, schoolheropeningen te helpen, en om EDA (Economic Adjustment Assistance) subsidies te verstrekken aan lokale overheden, aan instellingen voor hoger onderwijs, kerken en non-profitorganisaties. In aanvulling op de 350 miljard dollar, is extra 20 miljard dollar bestemd voor lokaal openbaar vervoer dat nodig is zodat essentiële werknemers in de grote steden in staat zijn om aan het werk gaan en voor pandemische responskosten gemaakt door de besturen van de inheem-se volkeren in de VS.
Tegenstanders zullen dit zien als gewoon een andere manier om geld te sluizen naar de staten en lokale overheden. Ze zullen beweren dat er al fondsen van 400 miljard dollar zijn voor het bestrijden van Covid en dat de 350 miljard dollar hiervan een onnodige verdubbeling zijn. Hetzelfde argument zal worden gehanteerd voor de $ 20 miljard voor lokale transportondersteuning.
Sinds Mitch McConnell het geld voor deelstaten en lokale overheden als het ‘zwarte schaap’ van de stimuleringsuitgaven heeft afgeschilderd, zijn in het bijzonder de Republikeinen onvermurwbaar tegen alle steun aan dergelijke lokale overheden. Ze hebben liever dat staten en grote steden naar de gemeentelijke obligatiemarkt gaan en meer lenen als ze dat nodig hebben. Met andere woorden, laat de blauwe (democratisch gestemde) staten en de grote steden maar nog meer in de schulden terecht komen (fiscale crisis) dan ze nu toch al zitten. Laat ze maar meer overheidswerkers ontslaan. De McConnell-strategie was om die staten en steden te laten lijden en ze zich tegen hun Democratische politici te laten keren. Deze politieke vooringenomenheid en vooroordelen zijn niet verdwenen in de Amerikaanse Senaat.
Het wordt geleid door McConnell, met de ’tekorthaviken’ factie van ongeveer 20 senatoren, geleid door paul Rand als bondgenoten. Die kritische massa zal waarschijnlijk slagen in het terugdraaien van de meeste, zo niet alle bepalingen in de 1,9 biljoen ARP-voorstellen in verband met het verlenen van hulp aan deelstaten, steden, lokale instellingen en de besturen van de inheemse volken.
De bedragen in verband met de steun aan deelstaten en lokale overheden de 1,9 biljoen dollar bedragen waarschijnlijk ongeveer $ 500 miljard van de $ 1,9biljoen. Dus de strijd daarover in het Congres zodra Biden’s voorstellen aan bod komen zal intens zijn. En waarschijnlijk lang uitgesponnen. En dat is slecht als het gaat om de overheidsuitgaven en stimulansen zo snel als mogelijk in de economie te krijgen om de waarschijnlijke daling van de consumptieve bestedingen te compenseren, vooral in het eerste kwartaal van 2021, wanneer het hard nodig is.
De strijd in het Congres over de 1,9 biljoen-stimulans zal een lange, uitgesponnen zaak kunnen worden, tenzij de Democraten en Biden zich snel willen terugtrekken op belangrijke bepalingen om een soort van overeenkomst te krijgen. Dat is heel goed mogelijk, vooral als de economie in het eerste kwartaal merkbaar blijft verslechteren. Als Biden en vrienden hun 1,9 biljoen dollar niet verminderen om steun in het Congres te verwerven, dan zal het directe economische stimuleringseffect worden uitgesteld en daarmee het totale economische stimuleringseffect. En als de 1,9 bljoen dollar aanzienlijk wordt vermin-derd, zal ook dat het totale economische stimuleringseffect verminderen.
Sommige commentatoren argumenteren nu al dat de Democraten in de Senaat de Republikeinse oppositie kunnen omzeilen en snel de 1,9 biljoen dollar kunnen doorvoeren door naar de ‘Budget Reconciliation’ regel te grijpen. Dit maakt het mogelijk de wetgeving met betrekking tot de door Biden voorgestelde maatregelen en voorstellen met een eenvoudige meerderheid in de Senaat aan te nemen in plaats van de archaische 60 stemmenregel. Maar democraten hebben een 50-50 marge in de senaat, met de vicepresident een 51-50 meerderheid. Dat veronderstelt echter dat alle 50 Democratische senatoren zullen instemmen met de steun. Er zijn echter een aantal van hen die dichter bij republikeinen staan in hun zakelijke affiniteiten dan bij hun Democratische collega’s. Het is geen garantie dat een begrotingsafstemmingsstrategie zal slagen.
Deel 4: Het moderniseren van de Amerikaanse regering Technologie & Cybersecurity
Een laatste deel 4 van Biden’s 1,9 biljoen ‘American Rescue Plan’ bestaat uit uitgaven die bedoeld zijn om het gebruik van de federale overheid van technologie te vernieuwen en verbeteren, vooral cybersecurity . Het betreft hier tientallen miljarden dollars en is het restant van de $ 1,9 biljoen. Het is echter duidelijk dat dit een extra-toevoeging is die niets te maken heeft met de voorstellen voor Covid, en de ondersteuning van huishoudens en achterstandswijken. Het is meer een kwestie van infrastructuuruitgaven die Biden beloofd heeft en die onderdeel uitmaken van de volgende reeks van voorstellen voor de overheidsuitgaven en investeringen later dit voorjaar. Republikeinen en tegenstanders van de ARP zullen ongetwijfeld iets dergelijks beweren en vragen om dit in de latere wetgeving op te nemen en niet hier.
Gebaseerd op de voorgaande mogelijkheden is het redelijk om aan te nemen dat zoveel als 500 mil-jard dollar zou kunnen worden gesneden door het Congres zodra conservatieven, Republikeinen en Corporate Democraten in de Senaat hun klauwen in het 1,9 biljoen dollar pakket zetten. Wat er overblijft zal bovendien vrijwel zeker tot ver na februari worden uitgesteld. Kortom, zeer weinig van de ARP zal op tijd komen om de neergang van de Amerikaanse economie in het huidige eerste kwartaal te vertragen.
Addendum: Wat van de $ 1,9 biljoen is feitelijk netto stimulus?
Afgezien van de bezuinigingen door het Congres die er waarschijnlijk aan komen, zijn er nog andere redenen waarom de economische impact niet de volledige 1,9 biljoen zal zijn.
Een groot deel van de $ 1,9 biljoen is in de eerste plaats niet echt een nieuwe netto of extra economische stimulans. Een aanzienlijk deel ervan vertegenwoordigt slechts een voortzetting van de eerdere uitgavenniveaus. In het beste geval kan het dienen om een nog ernstigere economische verslechtering te dempen.
Bijvoorbeeld, de werkloosheidsuitkeringen in de ARP gaan pas in na maart en vertegenwoordigen alleen een voortzetting van de uitkeringsuitgaven. De verlenging loopt tot eind 2021. Dat is waarschijnlijk ongeveer 300 miljard dollar van de 1,9 biljoen dollar. Dan zijn er nog de vier consumentenbelastingkredieten. Dat effect zal niet worden gevoeld totdat huishoudens die hun belastingenpapieren voor 2020 beginnen in te vullen en dan hun belastingteruggave krijgen. Deze restituties zullen eind dit jaar zijn. Huishoudens zullen wachten tot de aanname van de ARP voordat ze aangifte doen om te zien of ze de belastingkredieten feitelijk kunnen claimen en de terugbetalingen kunnen krijgen die ze voorspiegelen. Terugbetalingen zullen niet richting de huishoudens stromen tot later dit jaar, vooral als de aanname van de ARP Act wordt vertraagd in het Congres. Dat kan oplopen tot een andere $ 100 miljard of meer.
Het werkelijke stimulus effect van de ARP zou dus zo weinig als de helft van de $ 1,9 biljoen kunnen worden.
500 miljard dollar kan worden wegbebezuinigd door het Congres. En nog eens $ 300 miljard dat gewoon voortzetting is van de uitkeringen. $ 166 miljard die al zal zijn ingevoerd in de economie bij de eerste 600 dollar cheuqes. En $ 100 miljard aan belastingkredieten voor consumenten.
Kortom, de werkelijke stimulans voor de economie zou kunnen oplopen tot nauwelijks 1 biljoen dollar, niet de door Biden aangekondigde 1,9 biljoen.
Zal dat voldoende zijn om in 2021 een duurzaam economisch herstel te bewerkstelligen. Het komt niet eens in de buurt!
Biden en de Democraten worden dus geconfronteerd met dezelfde fout die de regering-Obama maakte in het begin van 2009- het niet-verstrekken van een voldoende fiscale stimulans om een structureel herstel te genereren. Toen die doelstelling in 2009-10, niet werd bereikt wendde Obama zich tot nog meer belastingverlagingen voor het bedrijfsleven. Dat deed weinig om de recessie voor tientallen miljoenen werkende families en kleine bedrijven in de VS te keren. Het directe gevolg daarvan was dat de Democraten bij de tussentijdse verkiezingen in november 2010 zetels in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden hebben verloren. En daarna verloren ze de meerderheid in de Senaat. En dat leidde tot beleid dat de ontevredenheid en de opkomst van oppositie in de VS tegen de Democratische regering aanwakkerde en de weg vrijmaakte voor Donald Trump.
Biden en de Democraten hebben niet eens dezelfde tijd om herhaling van het afgelopen decennium te voorkomen. Ze moeten de economie snel omkeren. Ze moeten de Covid-dreiging in de zomer van 2021 hebben bestreden. Ze moeten Trump, het Trumpisme en het proto-fascistische radicaal-rechts dat de komende vier jaar niet verdwijnt, neutraliseren. Zij moeten de groeiende ontevredenheid over institutioneel racisme aanpakken. En ze kunnen maar beter hopen dat dit alles uiteindelijk niet leidt tot een herhaling van een financiële crisis. Als de schuldenlasten in de particuliere sector in 2021 zeer snel oplopen als gevolg van een haperend herstel en dat op zijn beurt zal leiden tot wanbetalingen en faillissementen die in een nieuwe financiële instabiliteitsgebeurtenis à la Minsky uitlopen!
—————-
Noten:
*1) Rasmus meent gelijk Wray dat er een vorm van ‘Minskyian New Deal’ nodig is, Wray geeft hiervan in zijn artikel de belangrijkste uitganspunten aan die we ook aantreffen in de Green New Deal for America van Ocasio Cortez
*2) Zie voor zijn analyse van de huidige Grote Recessie 2.0 “Does the 21st Century’s First Great Worldwide Depression Lie Ahead?
*3) De Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security Act is een fiscaal stimuleringsprogramma dat in maart 2020 is aangenomen en – althans op papier – bestaat uit $ 1,8 biljoen aan zakelijke leningen/subsidies, $ 500 miljard aan arbeiders en gezinnen, $ 650 miljard aan belastingverlagingen voor bedrijven en ongeveer tweehonderd miljard aan directe subsidies aan ziekenhuizen en zorgverleners. Ofwel ongeveer $ 3,2 biljoen in totaal.
* 4) Bernie Sanders geeft ons inzicht in het Amerikaanse finance capitalism. Via megafusies en overnames zijn in alle sectoren zeer grote monopolies ontstaan die de sector beheersen. Het zijn de asset managers onderne-mingen – Black Rock, State Street en Vanguard die van de 438 van de 500 beursgenoteerde grote monopolies, de aandelen beheersen, 50 fund managers beheersen zo de Amerikaanse economie.
5) Het verhogen van het wettelijke minimumloon tot 15 dollar per uur is door linkse democraten als Ocasio-Cortez afgesproken met de vakbonden en is onderdeel van de Green New Deal for America (GND).