De enge geest van Ayn Rand hangt boven het kabinet Trump
De mannen die de Verenigde Staten gaan besturen zijn aanhanger van een wrede filosofie die pleit voor rijkdom en egoïsme.
(Door Kali Holloway, Alternet 14 december 2016, vertaling globalinfo.nl)
Ayn Rand was een verschrikkelijk mens dat een filosofie van egoïsme en hebzucht in elkaar zette met als bouwstenen haar eigen psychopathologie. Rands geschriften en toespraken zouden gezien moeten worden als tirades die geschikt zijn voor een publiek van geoefende therapeuten, in plaats van opgevoerd te worden voor miljoenen (Engelse) studenten.
Rand, die “altruïsme” verklaarde tot een landelijke ziekte, schreef bewonderend over de kindermoordenaar Edward Hickman en diens hardvochtige onverschilligheid jegens anderen en zijn “immense, uitdrukkelijke egoïsme”. Haar misprijzen jegens de armen en middenklasse worden goedkeurend aangehaald door anti-Robin Hoods die pochen over het stelen van de “stelende armen” om te geven aan de “productieve rijken”. Rand verdedigde de genocide op Inheemse Amerikanen en de moorddadige blanke suprematie, waarbij ze ooit verklaarde dat “elk blank persoon die de elementen van beschaving [heeft gebracht] het recht had om dit continent over te nemen. “ Objectivisme, de verwerping van Rand van fundamentele menselijke waardigheid ten gunste van ziekelijk eigenbelang en meedogenloos kapitalisme, werd meer dan een halve eeuw geleden door Gore Vidal juist omschreven als “perfect in zijn immoraliteit”. Tegenwoordig is het de toonaangevende ethos bij de Republikeinse Partij, wat begon met Ronald Reagan en buitengewoon geliefd is onder de leden van de komende regering Trump.
Zoals James Hohmann van de Washington Post opmerkt, heeft Trump eerder zijn affectie voor Rand uitgesproken in een interview eerder dit jaar met Kirsten Powers. Trump, die er trots op is dat hij niet leest – geen boeken en ook geen verslagen op het gebied van veiligheid en inlichtingen die zijn rol bij het starten van een atoomoorlog wellicht wat zouden kunnen beperken – vertelde Powers dat hij zich herkent in Howard Roark, de hoofdpersoon en archtict van The Fountainhead. Roark omarmt het geschifte geloof dat egoïsme een deugd is, (“elkeens voornaamste verplichting aan zichzelf”) en pleegt een gewelddadige seksuele aanranding. Zonder specifieke details kunnen we moeilijk weten op welke gronden Trump denkt dat de overeenkomst begint of eindigt.
Trump deelt een affectie voor Rand met verschillende andere leden van zijn kabinet – hoewel dat niet eens het ergste is dat je over hen kunt opmerken, als we weten dat de groep een samenraapsel is van islamofoben, white supremacists, mensen die ervan beschuldigd worden hun vrouw in elkaar te hebben geslagen, en superrijken die ageren tegen vakbonden.
Hohmann schrijft dat Trump’s kandidaat voor minister van Arbeid, Andy Puzder “de directeur is van CKE Restaurants, dat eigendom is van Roark Capital Group, een private equity fund dat genoemd is naar Howard Roark.” Toen de New York Times aan een van zijn zaken-cohorten vroeg om wat persoonlijke informatie over Puzder, werd de fast-food tsaar omschreven als een “gretige lezer die dol is op Ayn Rand.” Puzder vertelde onlangs aan Jennifer Grossman van de Wall Street Journal dat hij al zijn zes kinderen heeft aangeraden om The Fountainhead te lezen, in de hoop dat ze “het soort leven zouden leiden van prestatie, integriteit en onafhankelijkheid dat Ayn Rand in haar romans aanprees. “
Trump’s keuze voor minister van Buitenlandse Zaken, Rex Tillerson, die even bekend is omdat hij directeur is van ExxonMobil als vanwege zijn innige relatie met Poetin, is ook een aanhanger van Rand. Hohmann ontdekte dat de oliemagnaat “ [Atlas Shrugged] in 2008 opvoerde als zijn favouriete boek in een artikel in Scouting Magazine.” Trump’s keuze om de CIA te leiden, Mike Pompeo, heeft eerder aangegeven aan de Washington Post dat veel van zijn politieke inzichten het gevolg zijn van “een langdurige belangstelling voor libertarische (niet te verwarren met het anarchistische libertaire, vert.) en conservatieve ideeen, die het eerst vorm kregen toen hij op vijftienjarige leeftijd Ayn Rands roman The Fountainhead las.” John A. Allison IV, voormalig directeur van BB&T Bank en het Cato Institute die afgelopen maand een onderhoud achter gesloten deuren had met Trump, gaf naar verluidt aan zijn hoger personeel exemplaren van Atlas Shrugged, dat hij “de beste verdediging van kapitalisme ooit geschreven” noemde. Paul Ryan (voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, vert.) en Donald Trump gingen niet altijd wrijvingloos door het leven, maar kunnen elkaar nu misschien vinden in hun wederzijdse liefde voor Rand en het geloof dat “geld de creatie is van de beste kracht in jou.” Na jarenlang verklaard te hebben dat Rand inspiratie was voor zijn gehele carriere, heeft Ryan recentelijk beweerd dat hij niet langer gelooft in objectivisme. Voor zijn beleidsvoorstellen lijkt het weinig uit te maken.
“Het feit dat al deze mannen, op zo gevorderde leeftijd, zulke liefhebbers zijn van werken die idividuen bewierroken die consequent henzelf boven anderen stellen, is daarom enorm onthullend,” schrijft ohmann. “Zij zullen nu het land gaan besturen”.
Ayn Rand kreeg definitief het lid op de neus waardoor haar waanbeelden niet langer geloofwaardig waren; tegen de tijd van haar overlijden in 1982 maakte ze gebruik van zowel Medicare als Sociale Zekerheid. Nadat ze dus een leven lang koortsachtig een filosifie had lopen uitventen, werd ze gedwongen om in te binden door ouderdom, ziekte en de grenzen van haar eigen rijkdom. De Republikeinse Partij was maar al te bereid om de fakkel over te nemen. Trump z’n team van miljonairs en miljardairs, bijeengehouden door een filosofie van wreedheid, rent er nu mee rond.