Mexico: Zapatistas geven verslag van de ‘Andere Campagne’
Nu de verkiezingen achter de rug zijn, zijn de Zapatistas met uitvoerige uitleg van hun positie en huidige acties op de proppen gekomen. Met als titel “de voetgangers van de geschiedenis” is een vijfdelige evaluatie uitgebracht van hun “andere campagne”.
In die Andere Campagne (gesteld tegenover de verkiezingscampagne van de politieke partijen) zijn de Zapatistas met Subcommandante Marcos aan het hoofd, door het hele land getrokken om gesprekken aan te knopen met andere oppositiegroepen. Gewoontegetrouw stellen ze hun standpunten nu ter discussie: op een speciaal weblog kan gereageerd worden.
Het verslag bestaat uit vijf delen, waarvan een eerste deel ook in Engelse en Duitse vertaling beschikbaar is.
In de stellingname gaan de Zapatistas uitgebreid in op het Mexicaanse politieke praktijk en de houding van de afzonderlijke partijen. De Zapatistas bevestigen nogmaals hun verlies in vertrouwen in politici in het algemeen en in het parlementaire systeem (“het verraad van de politieke klasse”).
Ook wordt er ingegaan op de vraag of ze nu wel of niet voor ‘gewapend geweld’ zijn (ze hebben de bevolking in 1994 beloofd om zo goed en kwaad als het gaat civiel en geweldloos te ageren).
Verder wordt uitgelegd waarom ze er soms voor kiezen om terug naar de basis te gaan: het is soms een val om mee te gaan met de politieke golven die alleen de top van de organisatie naar de kantoren in Mexico-Stad brengen en degenen waar het werkelijk om gaat in hun armoede achterlaten. Ze zijn zich bewust van dit constante gevaar tot isolatie en ze moeten dus “naar beneden blijven kijken”. De prijs die hiervoor betaald wordt, is dat allerlei mensen besluiten om over te lopen naar het kamp van de gematigde parlementaire oppositie (Lopez Obrador en de PRD) en dat deze de aanval in zal zetten tegen de Zapatistas, maar dat moet dan maar: “Our initiative should take this into account and prepare itself to go with everything it has against (including cartoons) for various years, before converting itself into a real left, anticapitalist option.”
Ideologisch wordt verklaard: ze zijn nadrukkelijk antikapitalistisch en links, maar daarmee is volgens henzelf te weinig gezegd. Als het gaat om de belangen van de inheemse bevolking en de grote arme meerderheid van de Mexicanen moet je verder denken: “That is, it would have to be an anti-systemic initiative”, het gehele systeem op de schop nemen dus. Bovendien hadden ze geconcludeerd dat ze organisatorisch uit zouden moeten breiden naar meer dan alleen inheemse bewoners.
“We needed, we need, we thought, we think, a movement that unites the struggles against the system that plunders us, that exploits us, that represses and looks down upon us as indigenous. And not only us as indigenous, but millions who are not indigenous: workers, peasants, employees, small business people, street vendors, sex workers, unemployed, migrants, under-employed, street workers, homosexuals, lesbians, transgendered people, women, young people, children, and the elderly.”
Als antwoord op dit alles werd de “Zesde Verklaring van Lacandona” (oftewel La Sexta, zoals die in de volksmond is gaan heten) opgesteld en met de inname van San Cristobal in januari 2003 gelanceerd. En sindsdien wandelt die langzaam steeds verder het land en de wereld in.
weblog Otra Campana
Engelse en Duitse vertaling van het eerste deel van de evaluatie.
Tekst Sexta. Gedeeltelijke Nederlandse vertaling.
(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Globalinfo.)