Ga naar de inhoud

Vrijheid, geen Frontex!

 

Er kan geen democratie bestaan zonder wereldwijde vrijheid van beweging

De dynamiek van de Arabische lente wekt in de hele wereld enthousiasme op. De opstandige bewegingen in de Maghreb bieden hoop, niet alleen omdat despotische regimes die onoverwinnelijk geacht werden, verjaagd werden. Hoewel de richting van de verdere ontwikkeling open blijft, is duidelijk dat het domino-effect van de Tunesische ‘Jasmijn’-revolutie snel het besef terugbracht dat geschiedenis van onderaf gemaakt wordt. De strijd is zowel gericht tegen de dagelijkse armoede als tegen de algemene onderdrukking, ze is net zo goed gericht op betere levensomstandigheden als op respect., in het kort: “brood en rozen”.

5 min leestijd
gal_3299

 

 

De ongelofelijke dagen van Midan al-Tahrir, het bevrijdingsplein in Caïro betekenen de zoektocht naar nieuwe vormen van zelforganisatie en basisdemocratie. Het streven naar gelijke rechten, autonomie en een deel van de economische welvaart wordt ook weerspiegeld in de boeten die de Middellandse Zee oversteken richting Europa: vandaag vertrekkend van Tunesië en daarvoor uit Noor en West-Afrika. “Exit” – om het recht op vrijheid van beweging op te eisen en te migreren om een ander, beter leven te vinden en “Voice” – je stem verheffen en lokaal strijden, zijn niet tegenstrijdig, ze zijn eerder onderling verwoven.

 

Dit was zelfs nog duidelijker tijdens de opstanden van 1989. De stem met de voeten bracht protestbewegingen tegen repressieve regimes teweeg van het ‘reëel bestaande socialisme’. De muur viel omdat mensen hun vrijheid van beweging bevochten. Dit doet de retoriek over vrijheid van Westerse politici zelfs nog schijnheiliger afsteken, aangezien het precies deze politici zijn die lopen roepen over het dreigende scenario van een vloed om de bewegingen te beschrijven van migratie van en door Noord Afrika, met het doel om de inzet van Frontex te verkopen, de Europese grensinstelling.

 

De regeringen van de EU hebben de Noord-Afrikaanse heersers verzorgd en ondersteund en waren de afgelopen weken traag en terughoudend ten opzicht van de bewegingen van opstand. Dit beleid wordt niet alleen gedreven door sterke economische belangen, maar ook door de gegroeide samenwerking in de controle van migratie. Hoe beter een despoot functioneert als waakhond voor het ge-externaliseerde grensregime van de EU, hoe meer hij beschouwd werd als een belangrijke ‘partner’. Bewegingen van migratie uit Afrika moesten met alle mogelijke middelen ingedamd worden.

 

Duizendvoudige dood en leiden, niet alleen op zee maar ook in de woestijnen en in detentiecentra waren en zijn de gevolgen van deze smerige samenwerking. De migranten uit Sub-Sahara, die momenteel slachtoffer zijn van pogrom-achtige vervolging in Libië, zijn systematisch beroofd van hun rechten door het regime van Gadaffi en werden onderworpen aan willekeurige mishandeling. De EU betaalde miljoenen aan de Libische dictator en leverde de noodzakelijk beveiligingstechnologie. Een vergelijkbare samenwerking bestaat met de Marokkaanse heerser, en tot voor kort met het Tunesische regime. De Arabische revolutie markeert een mogelijke ineenstorting van het gruwelijke project van de EU van uitsluiting in het Middellandse Zeegebied.

 

Via een mediacampagne waarmee angst gezaaid wordt over de ineenstorting van migratiecontrole, wordt de toenemende versterking en militarisering van het grensregime van de EU gelegitimiseerd – waarvoor Frontex symbool staat. De Europese grensinstelling vult het nationale grens-controlesysteem aan en breidt dat uit. Dat was al tientallen jaren gericht op afschrikking en criminalisering van migratiebewegingen. Frontex zal aan de Noord-Afrikaanse kust ingezet worden, zoals al gebeurt aan de West-Afrikaanse kust en aan de Grieks-Turkse grens.

 

Het feit dat Italië algemene leiding heeft gekregen over “Operatie Hermes” is consequent en van een stuitende eerlijkheid: als gevolg van de samenwerking tussen Berlusconi en Gadaffi gedurende de afgelopen jaren, werden ontelbare illegale terugdringoperaties uitgevoerd in het Middellandse Zeegebied. Italië voerde een meesterwerk op door alle conventies over vluchtelingen te overtreden. En het is geen toeval dat degenen die de levens van bootvluchtelingen redden, gecriminaliseerd worden, zoals in het geval van Cap Anamur en de Tunesische vissers wiens rechtszaken nog steeds voortduren.

 

Migranten zoeken bescherming of een beter leven in Europa. Ze bewegen tegen een kloof van rijkdom en welvaart in, die verankerd is in Europa’s neokoloniale relaties van overheersing en uitbuiting versus Afrika. Daarom moet Europa’s universele beroep op vrijheid en democratie afgezet worden tegen haar behandeling van degenen die gelijke rechten opeisen door te migreren. Frontex staat voor de uitbreiding van een dodelijk grensregime. Daar is geen plaats voor in een vrije wereld. Dood aan de externe grenzen zou morgen geschiedenis kunnen zijn. Er is echter geen politieke wil om dat te bewerkstelligen. In plaats daarvan voeren de EU-bestuurders een werkelijke oorlog aan de externe grenzen.

 

Binnen de EU zijn ontrechting en deportatie onderdeel van een racistisch dagelijks leven. “Integratie” wordt gebruikt als drukmiddel om assimilatie af te dwingen, terwijl uitbuiting in de lage lonen sector gewoon voort blijft bestaan. Verzet en volharding bieden echter weerstand tegen de selectieve manier van het behandelen van migratie en daagt een systeem uit dat ongelijkheid behelst en het gebrek aan vrijheden. Het is niet toevallig dat in deze turbulente tijden 300 migranten uit de Maghreb in hongerstaking zijn gegaan in Griekenland om hun legalisatie te eisen, Strijden om het recht om te blijven, evenals stakingen van migranten vlammen overal in Europa, sinds 15 jaar geleden Sans Papiers in Parijs – met name afkomstig uit Afrika – naar buiten zijn gekomen met de eis “papieren voor iedereen”.

 

de reisbewegingen die zich nu in Noord Afrika voordoen, tonen aan wat er mogelijk is. Ze verwijzen naar een nieuwe Arabische wereld, een nieuw Afrika, een mogelijk nieuw Europa. Ze verwijzen naar ruimtes van vrijheid en gelijkheid, die ontstaan bij transnationale strijd: in Tunis, Caïro of Bengazi evenzeer als in Europa en in bewegingen van migratie die beide continenten doorkruisen. (vertaling: globalinfo.nl)

 

8th of March 2011
Afrique-Europe-Interact
Welcome to Europe

Network Critical Migration and Border Regime Research

 

http://www.afrique-europe-interact.net/

http://w2eu.net/

http://kritnet.org/