Ga naar de inhoud

Wat ons niet wordt verteld over de Franse pensioenen

Wie de verhalen van de gelijkgeschakelde media gelooft krijgt het surrealistische beeld van boze Fransen die niet willen dat hun pensioenleeftijd wordt verhoogd van 60 naar 62. U krijgt er niet bij verteld dat deze pensioenleeftijd geldt voor degenen die veertig jaar ononderbroken hebben gewerkt (dit wordt dan: 43). Voor de anderen wordt de pensioenleeftijd, net als overal in Europa – en weet u precies waarom dit gebeurt? – verhoogd van 65 naar 67.
Frankrijk is al eeuwen de revolutionaire koortsthermometer van Europa. De arbeidende klasse laat er niet over zich lopen. Hieronder een korte verklarende tekst van de Franse anarchosyndicalistische bond CNT-AIT

3 min leestijd
luttedesclasses

Origineel van cnt-ait , inleiding hierboven is van De Vrije

De levensverwachting is toegenomen, waardoor het percentage gepensioneerden stijgt van 20% in 1960 tot 50% in 2050. Maar het aantal mensen dat meebetaalt aan het pensioen systeem is voortdurend toegenomen, tot en met het jaar 2010. De gemiddelde productiviteit steeg met 500% vanaf 1960 tot 2010. Als deze productiviteit wordt gehandhaafd kan een arbeider in 2010 het pensioen van een gepensioneerde gemakkelijk betalen, aangezien hij/zij 20% van iemands pensioen in 1960 zou kunnen betalen. Een probleem is dat, zelfs volgens de officiële aantallen, 23% van de jongeren geen baan heeft en niets kan bijdragen aan iemands pensioen.

Het ergst mogelijke scenario van de Orienterende Raad voor Pensioenen voorziet een tekort van 120 miljard euro in 2010; dat zou 3% van het Franse BNP zijn. Er is een feit waarvan de goed betaalde alarmisten willen dat jullie het over het hoofd zien; Frankrijk is een zeer rijk land. Het BNP verdubbelde tijdens de laatste twintig jaar en verwacht wordt dat het tot 2050 opnieuw wordt verdubbeld. Tijdens de afgelopen dertig jaar is 10% van het BNP overgegaan van loon afhankelijken naar degenen die winst krijgen. Dat is acht keer het huidige tekort op het nationale pensioen systeem. Als pensioen tekorten worden veroorzaakt door het verschuiven van rijkdom naar degenen die al rijk zijn, is er geen verontwaardiging in de commerciële media. Per definitie zijn degenen die controlerende belangen hebben in media bedrijven veel te rijk om zich zorgen te maken over pensioenen.

De zogenaamde hervormingen van 1993, 2003 en 2007 hebben pensioenen al met 15 tot 20 % omlaag gebracht. Dit heeft een miljoen extra oudere burgers onder de armoede grens gebracht. De helft van de nieuw gepensioneerde arbeiders ontvangt minder dan 1000 euro per maand. De groep die het hardst wordt geraakt is die van vrouwen die hun pensioen opofferden aan het opvoeden van kinderen, tegen de prijs van het onderbreken van hun carrières.

Het grootste risico is dat het systeem dat op de bijdrage gebaseerd is zal worden vervangen door een systeem dat op kapitaal gebaseerd is. In 2008 zagen we waar dit toe leidt. Snel genoeg zal er een volgende mysterieuze, niet voorziene crisis zijn en politici zullen dat pensioengeld overhandigen aan de miljardairs en hun mega bedrijven, waardoor miljoenen te oud zijn om te werken, en te jong om te sterven.
Gegeven de politieke wil zijn er veel alternatieven. Tekorten zouden verdwijnen als belastingaftrekposten en subsidies voor de rijken zouden worden afgeschaft. Sta eens stil bij dit getal: dividenden bedragen 10% van het Franse BNP.

Zoals zo vaak zijn er geen “objectieve krachten” die pensioen verlagingen een “ongelukkige noodzakelijkheid” maken; er is alleen de hebzucht van de rijken en hun leugens.
Onvoorwaardelijke overgave of verzet; de keuze is aan ons, in Frankrijk en overal.
Voor meer feiten over de voortgaande strijd waarvan de bazen niet willen dat je ze weet, klik op het volgende: http://cnt-ait.info
—————-
Zie ook, uit andere bron: Franse scholieren vervoegen het werkwoord ‘Lutter des Classes
en “Work Harder to Earn Less” (French Fury in the EU Cage) van Diana Johnstone op counterpunch.