Ga naar de inhoud

Onze wetten worden in het geheim herschreven

Op 5 februari gaat de EU handelscommissaris naar Washington voor besprekingen over een nieuw EU-VS handelsakkoord. Grote bedrijven dromen al van een nieuwe goudstandaard voor intellectueel eigendomsrecht. Ante Wessels (blog Foundation for a Free Information Infrastructure) voorziet dat de EU-wetgeving in het geheim zal worden veranderd, net zoals dat ook met ACTA is geprobeerd.

3 min leestijd
Placeholder image

(vertaald door Rob Bleijerveld)
Bron: “The era of monolithic trade agreements is over?,” Ante Wessels, 3 februari 2013 (http://acta.ffii.org/?p=1719).

Op dinsdag 5 februari reist de Europese Commissaris voor Handel, Karel de Gucht, naar Washington voor besprekingen over het opstarten van onderhandelingen over een EU-VS handelsverdrag. De industrie droomt al van het instellen van een nieuwe goudstandaard op gebied van bijboorbeeld het intellectueel eigendomsrecht. Klinkt dat bekend in de oren? Ja, zeker. Dat klinkt als ACTA, de overeenkomst die afgelopen juli door een meerderheid in het Europese Parlement werd ‘weggestemd’.

Van alle kanten bezien was ACTA een drama; het stond helemaal los van de maatschappij. In een series posts op deze blog site zal ik mijn gedachten laten gaan over hoe dingen beter kunnen. Vandaag: is het tijdperk van de monolithische handelsovereenkomsten voorbij?

Onze wetten worden in het geheim herschreven

Het gemiddelde niveau van handelstarieven tussen de EU en de VS is al laag (minder dan 3%). Om de handel toe te laten nemen, zal er ‘vooruitgang’ geboekt moeten worden op het terrein van de ‘niet-tariefgerelateerde handelshindernissen‘ (non-tariff barriers). Die worden door de Europese Commissie aangeduid met ‘reguleringsbeperkingen achter de grens’ (behind the border regulatory restrictions). Bij zulke reguleringsbeperkingen achter de grens gaat het, in begrijpbare taal, om onze wetten. De Commissie vindt dat we onze wetten moeten herschrijven om meer handel met de VS mogelijk te maken.

Dat betekent dat er moeilijke beslissingen moeten worden genomen. Reuters legt dit zo uit: “Bij een handelsdeal krijgt Europa heel veel voor zijn kiezen: Kunnen Europeanen die jarenlang de import van veel Amerikaans voedsel hebben tegengehouden wel een vrijhandelsakkoord met de VS accepteren die deur opent voor de import van genetische gemodificeerde producten en kippen die met chloor zijn behandeld?“. Zie daarvoor ook Glyn Moody in “After ACTA: Trans-Atlantic Partnership Agreement.”

Wat ik hier duidelijk wil maken, is dat de onderhandelaars achter gesloten deuren zullen discussiëren over het veranderen van onze wetten. Alleen lobbyisten van ondernemingen en een handvol parlemenstleden zullen de onderhandelingsteksten onder ogen krijgen. En de uitkomst is één groot pakket, 1000 pagina’s of meer, waarover slechts 1 keer kan worden gestemd, ja of nee. De situatie in de EU is dermate ernstig, dat de commissie wanhopig op zoek is naar succes. De druk op het Europese Parlement om in te stemmen met zo’n pakket zal enorm zijn. Wat daar gebeurt, zal geen “feest der democratie” zijn.

Een vergaande aanpassing van onze wetgeving, in het geheim onderhandeld, met inzage voor slechts enkelen, en slechts één keer ter stemming gebracht, dat is niet verenigbaar met democratie – zelfs als de uiteindelijke stemming een open parlementaire stemming is.

Dat kan beter. Op bepaalde terreinen kunnen de EU en de VS vrij gemakkelijk tot overenstemming komen. Daarvoor is geen geheimhouding nodig. Zonder uitstel kan worden onderhandeld over en besloten tot een lichte handelsovereenkomst.

Op andere terreinen zal overeenstemming veel moeilijker zijn te verkrijgen. En omdat dat om gevoelige thema’s gaat, is elke vorm van gehiemhouding ongewenst. De onderhandelaars zullen deze kwesties publiekelijk moeten bespreken. Ze kunnen de parlementariërs daarna kleine evenwichtige voorstellen voorleggen. Dat zal veel meer legitimiteit opleveren. Het Verdrag van Lissabon maakt dat mogelijk. Democratie maakt het noodzakelijk dat we het tijdperk van de monolithische handelsverdragen achter ons laten.

Morgen weer een blog, dan over kwalijke onteigening.