En wat als het Malieveld vol stroomt?
De vrienden Rutte en Samsom hebben het toch maar voor een tweede keer in korte tijd gefikst. Als je elkaar maar vertrouwt en iets gunt, dan krijg je vanzelf stabiliteit. En dat is broodnodig als we zien voor welke problemen ons land staat. Hoe die problemen er kwamen en welke rol asociale speculanten en andere beleggers hierbij speelden, ach, daar hoeven we het verder toch niet meer over te hebben? We kunnen niet blijven zeuren en moeten naar de toekomst kijken.
(Het origineel op de website solidariteit.nl)
Het lijkt er soms op alsof de politiek een doel op zich is geworden. Niet de problemen zelf zijn onderwerp van gesprek, maar alle commotie eromheen en de manier waarop politici de zaken vervolgens oplossen. Dieptepunt hierin is elke dag weer het NOS journaal, waarin onze verslaggeefster Dominique van der Heyde de politieke ‘problemen’ rond de zorgpremie of wat dan ook, voor ons – kleuters – glashelder uitlegt.
Geschurk en geschuifel
Het kleine groepje groot verdienende en hard schreeuwende VVD’ers onder leiding van partijdino Wiegel, met aan hun zijde partijblad de Telegraaf en een groot deel van de rest van journalistiek Nederland, onttrokken toch maar mooi alle andere – veel ernstiger – maatregelen aan het oog. Toen tot Rutte en zijn VVD-vrienden doordrong, dat zij de PvdA met een zorgpremie naar draagkracht wat te veel tegemoet waren gekomen, belde Rutte waarschijnlijk met Wiegel. ‘Als jij nou samen met jouw vrind Juul Paradijs van de Telegraaf voor wat reuring zorgt, dan timmer ik het daarna wel af met kameraad Samsom.’ Ongelooflijk wat een beheersing en rust de premier bleef uitstralen, terwijl hij in de Telegraaf voor gek werd gezet als Marx Rutte!
Maar goed, intussen is met hulp van de PvdA toch een mooi pakket samengesteld dat orde op zaken gaat stellen. De bezwaren die de PvdA tot en met een dag voor de verkiezingen nog had tegen het ‘kapot bezuinigen van de economie’ zijn sneller verdwenen dan natte sneeuw. We konden weer eens niet anders. Waar heb ik dat toch vaker gehoord?
Hebben al die ‘strategische’ kiezers nu spijt van hun last-minute-zwenking naar de PvdA? En heeft Roemer nu serieus spijt van zijn geschurk tegen de brede schouder van Samsom en van zijn geschuifel richting het Torentje? Vast wel, maar ik vrees dat we de volgende keer weer een zelfde vertoning krijgen. Veel kiezers zijn maar al te vaak na een paar weken campagne alweer vergeten wat zich in de jaren ervoor heeft afgespeeld. En Roemer moet, onder toeziend oog van meester Marijnissen, bij de volgende verkiezingen opnieuw regeringsdeelname waarmaken. Wat hij daar vervolgens gaat doen? Dat zien we dan wel weer.
De woningmarkt brengen we intussen op gang door middel van hogere huren en een heel klein beetje hypotheekrenteaftrek minder. Reken maar dat de arbeidsmarkt er de komende vier jaar veel mooier uit komt te zien, als we maar standvastig volhouden in het steeds verder uithollen van werkloosheidsuitkeringen, ontslagvergoedingen en andere sociale vangnetwet- en regelgeving. De werklozen die vluchten in een bestaan als zzp’er, zullen snel van een koude kermis thuiskomen. De enkele gunstige regeling voor deze groep blijkt te zijn afgeschaft.
Een nette FNV
Op 14 november was er een Europese actiedag. “In Nederland dreigt aantasting van de positie van werknemers om te kunnen voldoen aan de Europese eisen. De WW wordt teruggebracht tot een jaar, er worden 70.000 banen geschrapt in de sociale werkvoorziening en de ontslagbescherming wordt versoepeld. Daarom doen ook de FNV-bonden mee aan de actiedag”, zo stond netjes op de website van de FNV te lezen. FNV Bondgenoten protesteerde bij het hoofdkantoor van Unilever en FNV Bouw organiseerde enkele workshops in het bondskantoor. Vooral in de Zuid-Europese landen waren veel mensen in actie. Daar is de situatie dan ook veel nijpender dan hier en bovendien is er nog altijd meer strijdtraditie. Zij houden gelukkig het vuur brandend, waardoor actieve vakbondsleden hier zich wellicht daaraan kunnen optrekken.
Dominique van der Heyde en haar collega’s vonden de actiedag niet zo belangrijk. Van zulke dagen merk je in Nederland sowieso meestal maar weinig. Nee, dan als het Malieveld onverhoopt op enig moment de komende tijd zou volstromen met een paar honderdduizend vakbondsleden. Dat zou beslist een item van enkele minuten opleveren in het NOS Journaal, met in elk geval het beeld van een PvdA-minister van Financiën die zwaait naar de demonstranten. ‘Zo, weer een SP-opzetje in de kiem gesmoord.’
Intussen zijn de banken en andere financiële instellingen alweer redelijk op stoom en gaan zij weer ongehinderd hun gang met hun schimmige, maar o, zo verwoestende activiteiten op de door de dominerende kringen gekoesterde ‘financiële markten’.