"Punktsieg
für Globalisierungskritiker" betitelde het Berlijnse dagblad
Berliner Umschau de eerste actie tegen een G8-bijeenkomst in Duitsland dit
jaar. De G8-ministers van milieu waren in Potsdam bijeengekomen om mooi weer te
spelen. Hun persconferentie werd verstoord en er kwamen meer dan 500 mensen om
ze hard te bejubelen.
Terwijl de beurzen vrolijk door bleven kelderen, werd er openlijk
gesproken over de wens van banken en multinationals om een nieuwe ronde
steunmiljarden te ontvangen. De eerste sloot van tegen de 700 miljard,
zou niet genoeg zijn geweest om de gaten afdoende te vullen. Er wordt
gespeculeerd over een 'tweede ronde'.
Toen (de beweging van) 'Seattle' losbarstte, raakte zelfs de Nederlandse polder er enigszins door bevangen. De vraag is wat daar, tien jaar later, van over is.
Terwijl volksbewegingen over de wereld spoelen, is "civiele samenleving" ("civil society") een veelgehoorde term. Michael Edwards van de Ford Foundation heeft een klein boekje geschreven over de drie betekenissen van dit concept. Neera Chandhoke uit New Delhi uit kritiek op zijn uiteenzetting.
Voor de
tweede opeenvolgende dag zijn de beurskoeren in een 'vrije val'. De handel in de VS
werd tijdelijk onderbroken omdat Wall Street dicht was wegens Martin Luter King
Dag, maar daar gaan ze nu ook weer verder met waar ze gisteren gebleven waren. Om de kelderende koersen weer enigszins op te stuwen heeft de Amerikaanse centrale bank nu besloten tot een
omvangrijke noodrenteverlaging, een ongekende maatregel die goed aangeeft hoe
groot de paniek is.
foto: noticiasOp
vrijdag 16 mei begint in Lima, Peru, de topconferentie tussen Latijns Amerika en
de EU. Hoewel officieel ook over andere politieke thema's, gaat de top vooral
over economie. De EU zal - volgens zijn 'Global Europe'-strategie, proberen de
onderhandelingen over vrijhandelsverdragen verder te brengen. Onder moeilijke
omstandigheden proberen maatschappelijke organisaties protest te organiseren
tijdens de top. In Amsterdam is zaterdag 17 mei een solidariteitsavond.
Over het "recht op een uitzicht zonder boodschap(pen)". Of hoe de publieke ruimte steeds minder publiek wordt en de mensen die daar wat aan proberen te doen
Het heeft even geduurd, maar nu is er dan toch een handleiding voor de hedendaagse doe-het-zelvers in de overzeese hulp. Als je op vakantie ergens tussen Cairo en Kaapstad in een hongersnood terechtkomt of je wordt nog eens overvallen door een tsunami in Polynesië, zegt het boek je klip en klaar wat je te doen staat. Je kunt ook (n)iets doen is een minutieuze beschrijving van het lot van een groep studenten die het afgelopen najaar spontaan en in recordtijd een 'zeer succesvol noodhulpproject' uit de grond stampte.
Ook de megareddingsacties van afgelopen week, waarbij ongekende hoeveelheden belastinggeld in de financiële sector worden gepompt en waarbij de staat leningen tussen banken besloot te garanderen, hebben weinig veranderd aan de depressieve stemming op de beurzen. Die veerden na de beloftes van honderden miljarden steun begin van de week ietsjes op, maar bleven verder laag hangen of zakten zelfs verder in (dow en aex).
Enigszins
spraakmakend was een artikel van de hand van Koen Vink dat verscheen in het
maandblad van Milieudefensie
(1).
Daarin stelt de schrijver dat 'de andersglobaliseringsbeweging zich verre van
geweld moet houden'. Daarbij richt hij zijn pijlen vooral op het
bolsjewistische partijtje IS. Dat is merkwaardig, aangezien bekend is dat die
IS nooit erg betrokken is bij acties, laat staan gewelddadige. Het blijkt dan
ook dat Koen Vink in zijn artikel een aantal zaken tegelijk aan wil kaarten,
die hij niet alleen flink door elkaar gooit, maar waar ook een hoop meer over
te zeggen valt dan Vink doet.
Femke Halsema en ondergetekende hebben in ieder geval één ding met elkaar gemeen: beiden hebben we ons recentelijk drie volle uren kapot verveeld. Of dat mag ik toch hopen althans, want anders moet ik naast haar politieke oordeelsvermogen ook nog eens aan Halsema’s goede smaak gaan twijfelen. “The wolf of Wallstreet” is namelijk een stomvervelende, oeverloos saaie film. Inderdaad, zoals Halsema in haar recensie voor De Correspondent eerlijk toegaf, is de film “bij vlagen hilarisch”, maar “lekker” zou ik hem toch niet noemen. Na anderhalf uur grappen, grollen, drugs en ongebreidelde seks begint de kijker zich bovendien af te vragen of het nog ergens naartoe gaat met dat verhaal. Maar tevergeefs.