Directe actie werkt
Volgens onderzoek van een socioloog aan de Washington Universiteit, helpen acties het best om bepaalde wetgeving af te dwingen. Dat stond in de New Scientist.
De BBB Pie-digest hiero had de primeur. Wat velen allang vermoedden is nu wetenschappelijk bewezen: directe actie werkt veel beter en sorteert meer effect dan het voorzichtige gemodder met lobbycampagnes waar veel ngo’s toe verleid worden (zeker in de polder) door subsidiegevers. Volgens het vooraanstaande Amerikaanse Wetenschappelijke tijdschrift New Scientist heeft een socioloog, Jon Agnone, aan de Washington Universiteit in Seattle onderzoek gedaan naar wetgeving op het gebied van milieubescherming tussen 1960 en 1994. Acties als blokkades, boycots en manifestaties rond bepaalde thema’s hielpen aantoonbaar (“highly effective”) om maatregelen er door te drukken. En omgekeerd; de staat van de publieke opinie of campagnes om politici door lobby te bewerken, hadden geen invloed.
Of anders gezegd, en zo concludeert het tijdschrift dan ook: “Chaining yourself to bulldozers and throwing paint over company executives is more likely to influence environmental policy than schmoozing on Capitol Hill.” (vrij vertaald: “Jezelf vastketenen aan bulldozers en verf gieten over bedrijfsmanagers, zal waarschijnlijk meer effect hebben op milieubeleid dan onderonsjes op Capitol Hill” (= het parlementsgebouw))
Overigens was er nog wel een relatie met parlementaire politiek, namelijk dat milieuwetten eerder aangenomen worden in staten naarmate er een progressieve meerderheid in de kamer is (ja duh..) en vooral in een verkiezingsjaar. Dat laatste komt waarschijnlijk, volgens het onderzoek/het blad omdat politici denken zich populair te maken met milieubehoudmaatregelen. L.A.P vindt daarom dat er permanent verkiezingen moeten zijn. In veel landen worden dan ook altijd de wegen opgeknapt en bruggen geschilderd enzo.
Maar dat harde actie vaak gewoon werkt werd ook al eerder wetenschappelijk aangetoond, bijvoorbeeld door Virginie Mamadouh die uitvoerig onderzoek heeft gedaan naar de Amsterdamse kraakbeweging en ontdekte dat fel verzet tegen ontruimingen de beste garantie was om je pand te behouden (Mamadouh, V.D. (1992). De stad in eigen hand: Provo’s, kabouters en krakers as stedelijke sociale bewegingen).
(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Liberal Animation Prods..)