Reacties op klimaattop Bali

Veel
ngo's zijn feller. Greenpeace noemt het 'ondermaats'
en milieudefensie heeft
'gemengde gevoelens' .

(Volgens
de Telegraaf zijn de 'milieufreaks' de grootste vervuilers. Volgens
Greenpeace worden die woorden overigens gedrukt op Canadees oerboshout)

Milieujournalist
Monbiot verklaart in The Guardian dat het Bali-verdrag 'nog slechter dan Kyoto'
is. Opmerkelijk is
ook dat hij refereert aan de rol die Al Gore had toen die in de Amerikaanse
regering zat.

Een
duidelijke verklaring komt van een aantal organisaties die voornamelijk
afkomstig zijn uit Derde Wereldlanden. Zij vinden dat er nog wel meer mist in
de afspraken: rechtvaardigheid! Een integrale vertaling:

Wat
mist er bij de klimaatbesprekingen? Rechtvaardigheid!

Bali,
Indonesia 14 december 2007- Mensen van sociale organisaties en bewegingen uit
de hele wereld hebben de strijd voor sociale, ecologische en gender-rechtvaardigheid
binnen de onderhandelingszalen en op de straten gebracht tijdens de VN
Klimaattop in Bali (1)

Binnen
en buiten het conferentiecentrum hebben activisten geëist dat er alternatief
beleid en praktijk komt om het leven en het milieu te beschermen.

Met
tientallen nevenevenementen, rapporten, geïmproviseerde protesten en
persconferenties is de aandacht gevestigd op de vele valse oplossingen voor
klimaatverandering, zoals co2-opslag, ruil van co2 voor bossen, agrobrandstoffen, handelsliberalisering en
privatisering die door regeringen, financiële instellingen en multinationale
bedrijven doorgedrukt worden.

De
getroffen gemeenschappen, inheemse volkeren, vrouwen en kleine boeren riepen op
tot echte oplossingen voor de klimaatcrisis, oplossingen die niet op de
aandacht van de wereldleiders konden rekenen. Deze echte oplossingen houden
onder meer in:

*)
Terugbrengen van consumptie

*)
Grote overdracht van kapitaal van Noord naar Zuid op basis van de historische
verantwoordelijkheid en ecologische schuld, zodat aanpassingen en matiging
bekostigd kunnen worden. Dit geld kan voortkomen uit bezuiniging op militaire
uitgaven, vernieuwende belastingen en schrappen van schulden.

*)
Fossiele brandstoffen in de grond laten zitten en investeren in de juiste
energie-efficiënte en veilige, schone en door de gemeenschap gecontroleerde
hernieuwbare energie.

*) Op
rechten gegrondvest behoud van hulpbronnen die inheems grondrecht versterken en
bevorderen dat bewoners controle hebben over energie, bossen, land en water.

*)
Duurzame gezinslandbouw en voedselsouvereiniteit voor bewoners.

Tijdens
de onderhandelingen hebben de rijke geïndustrialiseerde landen onrechtvaardige
druk op de Zuidelijke regeringen gelegd om hun uitstoot te reduceren. Op
hetzelfde moment hebben ze geweigerd om te voldoen aan hun eigen wettelijke en
morele verplichtingen tot drastische reductie van hun emissies en steun aan
ontwikkelingslanden om emissies terug te brengen en zich aan te passen aan de
klimaateffecten.

Eens te
meer is de meerderheid van de wereld gedwongen om te betalen voor de excessen
van een minderheid.

Vergeleken
met de uitkomsten van de officiële onderhandelingen, is het grootste succes van
Bali het momentum dat opgebouwd is in de richting van het opbouwen van een diverse,
mondiale beweging voor klimaatrechtvaardigheid.

We
zullen onze strijd verder voeren, niet alleen in de onderhandelingen, maar
overal waar we zijn en in de straten – Klimaatrechtvaardigheid Nu!

Noten:

1) Veel
sociale bewegingen en groepen die in Bali bijeen kwamen zijn overeengekomen dat
ze een coalitie zullen vormen onder de noemer Klimaatrechtvaardigheid Nu! Dit
moet de uitwisseling van informatie verbeteren en de samenwerking tussen hen en
met andere groepen die acties willen verhevigen voor het voorkomen van en
antwoorden pp klimaatverandering. Rechtvaardigheid moet de kern vormen van de
aanpak van klimaatverandering en mag daar niet aan opgeofferd worden.

Leden
van de coalitie zijn onder andere: Carbon Trade Watch, Transnational

Institute; Center for Environmental Concerns; Focus on
the Global South;

Freedom from Debt Coalition, Philippines; Friends of
the Earth

International; Gendercc – Women for Climate Justice, Global Forest

Coalition; Global Justice Ecology Project; International
Forum on

Globalization; Kalikasan-Peoples Network for the
Environment

(Kalikasan-PNE); La Via Campesina; Members of the
Durban Group for Climate

Justice; Oilwatch; Pacific Indigenous Peoples
Environment Coalition,

Aotearoa/New Zealand; Sustainable Energy and Economy
Network; The

Indigenous Environmental Network; Third World Network;
WALHI/ Friends of

the Earth Indonesia; World Rainforest Movement.

——————

Een aparte evaluatie door Walden Bello:

Bali:
De dag erna

Door
Walden Bello

(Bali,
16 dec.) Een dag na het dramatische einde van de klimaatonderhandelingen op
Bali vragen velen zich af of deze uitkomst nu de best haalbare was.

De VS
is terug in het gareel gebracht, maar de prijs daarvoor was dat uit het
uiteindelijke document – de zogenaamde Bali Roadmap – elke verwijzing geschrapt
werd naar de noodzaak tot een terugdringing met 25 tot 40 procent van de
broeikasgassen volgens het niveau van 1990 tegen het jaar 2020 om de mondiale
temperatuursstijging te beperken tot 2.0 a 2,4 graad celsius in de 21e eeuw.

Verwijzingen
naar kwantitatieve getallen werden beperkt tot een voetnoot die lezers verwijst
naar wat pagina's van het rapport van 2007 van het Intergovernmental Panel on
Climate Change

(IPCC)
waarin verschillende scenario's voor het stabiliseren van het klimaat
uitgerekend worden. Alternatieve scenario's strekken van een stijging van de
temperatuur met 2,0 tot 2,4 graad tot 4.9 a 6,1 graad. Dit deed een van de
leden van een maatschappelijke organisatie opmerken dat "de Bali Roadmap
een kaart is die overal naartoe lijdt."

Zou het
beter geweest zijn om de VS maar in z'n sop gaar te laten kolen, waardoor de
rest van de wereld een sterker verdrag had kunnen smeden met daarin ingrijpende
en verplichte beperking van uitstoot van broeikasgassen voor de ontwikkelde
landen? Met een nieuwe president van de VS in begin 2009 die een nieuw
klimaatbeleid zou voeren, zou de VS zich gevoegd hebben bij een proces dat al
gericht zou zijn op sterke bindende streefdoelen. Zoals het er nu voorstaat
kunnen de onderhandelaars van de regering Bush, die immers deel uitmaakten van
de Bali consensus, volgens de sceptici doorgaan met hun belemmerende tactieken
om toekomstige mondiale actie af te knijpen gedurende de onderhandelingen in
2008.

Je kunt
je afvragen wat er gebeurd zou zijn als Washington vastgehouden had aan zijn
ideologische dogma's en had besloten om de zaal uit te lopen op het moment dat
de afgevaardigde van Papua Nieuw Guinea, lucht gevend aan de collectief
opgestuwde frustratie van de conferentie, zijn nieuwe historische uitdaging
onder woorden bracht: "Wij vragen om uw leiderschap en we zoeken uw
leiderschap. Al u niet van plan bent om te leiden, ga dan alstublieft uit onze
weg." Zoals iedereen weet heeft de Amerikaanse onderhandelaar, na gehaast
overleg met Washington, afstand gedaan van de gestaalde positie van de VS ten
opzichte van een amendement dat India voorstelde om begrip te zoeken van de
conferentie voor het afwijkende vermogen van ontwikkelingslanden om de
klimaatverandering het hoofd te bieden, en verklaarde dat Washington
"voort zal gaan en zich bij de consensus zal voegen".

De
eenzijdige focus om Washington aan boord te houden resulteerde in de dood van
harde verplichtingen die overeen gekomen waren op de vergadering , met
uitzondering van de deadline voor het onderhandelend orgaan, de "Ad Hoc
Working Group on Long-Term Cooperative Action under the Convention," om
het werk klaar te hebben voor overname door de Conference of Parties in
Kopenhagen in 2009 (COP 15).

Veel
afgevaardigden stonden ook in dubio over de institutionele overeenkomsten die
afgesproken waren na een week van harde onderhandelingen tussen Noord en Zuid.

.) Een
Aanpassings Fonds werd ingesteld, maar werd onder beheer gesteld van de Global
Environment Facility (GEF) van de door de VS overheerste Wereldbank. En de
basisbedragen van de ontwikkelde landen zullen naar verwachten slechts zo'n
18,6 tot 37,2 miljoen dollar bedragen – wat ernstig onder het bedrag ligt dat
nodig is om de voortdurende rampen van de klimaatverandering te bestrijden bij
de kleine eilandstaten en andere plekken aan de frontlinie van
klimaatverandering. Oxfam schat dat ten minste 50 miljard dollar per jaar nodig
zal zijn om alle ontwikkelingslanden te helpen om zich aan te passen aan de
klimaatverandering.

.) Een
strategisch programma voor technologische ontwikkeling en overdracht werd ook
goedgekeurd, maar wederom met verontrustende compromissen. De
ontwikkelingslanden hadden aanvankelijk ingezet op een mechanisme dat als
'facility' bestemd zou worden maar moesten uiteindelijk akkoord gaan met een
verwaterde variant waarbij het initiatief op aandrang van de VS als 'programma'
werd bestempeld. Daar kwam bij dat dit programma ook onder het GEF werd
geplaatst, zonder dat er duidelijke niveaus van financiering aangeduid werden
voor een onderneming die naar verwachting honderden miljarden dollars zal gaan
kosten.

.) Het REDD (Reducing Emissions from Deforestation and Degradation) initiatief dat
voorgedragen werd door gastheer Indonesië en verschillende andere
ontwikkelingslanden met veel oerwoud dat in snel tempo gekapt wordt, werd
aangenomen. Het idee is dat de ontwikkelde wereld geld zal overmaken naar deze
landen, via ontwikkelingshulp of marktmechanismen, om deze bossen te behouden
als co2-opslag. Maar veel klimaatactivisten zijn bang dat inheemse
gemeenschappen zullen verliezen omdat ze slachtoffer zullen worden van
roofzuchtige private belangen die zich zullen opstellen om de voornaamste
ontvangers van de fondsen te worden.

Toch
waren velen van mening dat deze magere resultaten beter waren dan helemaal
niets.

Misschien
is de beste aanwijzing voor of de conferentie er goed aan heeft gedaan om zich
geheel te schikken naar de wensen van de VS volgende maand te vinden in
Honolulu gedurende de Major Economies Meeting. Dat is een door Washington
ingestelde conferentie die aanvankelijk was gepland als ondergraving van het
proces van de Verenigde Naties. De vraag die op ieders lippen ligt is: Zal de
regering Bush op zijn schreden terug treden en de bijeenkomst gebruiken om een
afzonderlijk proces in gang te zetten dat de Roadmap van Bali in de wielen moet
rijden?

(Walden
Bello is fellow van het Transnational Institute in Amsterdam, senior analyst
van Focus on the Global South and professor of sociology

aan de
University of the Philippines. Hij was een NGO-deelnemer aan de top van Bali).

————————-

Ps:
steun globalinfo.nl door abonnee te worden, zodat we voort kunnen gaan met dit
soort berichten in het Nederlandse te verspreiden. Meer informatie vind je
hier .