Ga naar de inhoud

Stop Deportaties naar Afghanistan!

Afgelopen zaterdag werd een heel gezin gedeporteerd naar Afghanistan. De famili Zarifi werd met vlucht 871 van KLM afgevoerd en kennelijk hebben de overige passagiers van die vlucht – ondanks oproepen daartoe – niet geprotesteerd, of ze wisten niet wat zich aan boord van hun vliegtuig afspeelde. Mohammed Harun Arsalai beschrijft hieronder uitzetting naar Afghanistan ‘immoreel, wreed en oneerlijk’ is.

6 min leestijd

Stop Deportaties naar Afghanistan!

(door Mohammed Harun Arsalai, bron: Enough is Enough!)

Het aantal doden en gewonden in Afghanistan is op recordniveau, maar de Europese Unie deporteert vluchtelingen naar Afghanistan onder het voorwendsel dat het land de ‘post-conflict’-status heeft. Het beleid van de EU is immoreel, wreed en oneerlijk.

De Taliban heeft de verantwoordelijkheid opgeëist voor een zelfmoordauto die maandag een minibus in westelijk Kaboel heeft geramd, met naar schatting 50 gewonden en volgens de laatste berichten tenminste 38 doden. De Taliban beweert dat het doel de inlichtingendiensten waren, maar volgens bronnen ter plaatse was de minibus gericht tegen medewerkers van het Afghaanse ministerie van mijnen en aardolie.

Het meest recente bombardement valt samen met een rapport dat net is uitgebracht door de VN Ondersteuningsmissie in Afghanistan (UNAMA), dat laat zien dat het aantal slachtoffers in Afghanistan op recordniveau blijft en in sommige gevallen stijgt – vooral onder vrouwen en kinderen.

Het halfjaarsrapport van UNAMA over Afghanistan meldt 1.662 Afghaanse burgerdoden in de eerste zes maanden van 2017 en nog eens 3.581 gewonden.

De overgrote meerderheid van de slachtoffers viel in de hoofdstad, waar de EU Afghaanse asielzoekers naar terugstuurt – soms gewelddadig – onder het voorwendsel dat “Afghanistan Veilig is” en zelfs als “Post Conflict”.

Het lijkt erop dat voor de EU en anderen die Afghaanse asielzoekers afwijzen, feitelijke omstandigheden in Afghanistan weinig betekenen bij het maken van belangrijk beleid rond vluchtelingenrechten.

Hoewel alle onderzoeken en verslagen over de afgelopen jaren hoog of hoger geweld in Afghanistan rapporteren, heeft de EU een achterkamer-deal doorgedrukt met de “Gezamenlijke Weg Voorwaarts” (Joint Way Forward). De overeenkomst verklaart dat de EU Afghaanse asielzoekers, zelfs met geweld, kan afvoeren en Afghanistan ze weer zal accepteren.

Mensenrechtengroepen en activisten noemen de JWF-overeenkomst het resultaat van ‘chantage’. Ze beweren dat de EU op basis van een uitgelekte memo de Afghaanse acceptatie van de JWF heeft afgedwongen door een hulppakket van 13 miljard euro te verlenen, afhankelijk van het accepteren van een onbeperkt aantal Afghaanse gedeporteerden – die volgens internationaal recht onwettig zijn.

Een land misleiden

Wat de EU en anderen de Afghaanse bevolking in wezen aandoen, kan worden beschouwd als ‘gaslighting’ – een vorm van psychologische manipulatie waarbij de oplichter, in dit geval de EU, het slachtoffer de eigen realiteit en geestelijke gezondheid in twijfel laat trekken.

Terwijl gevechten plaatsvinden in het land en steeds meer dodelijke aanvallen in Kaboel voorkomen en een nieuwe VS/NAVO-aanval op handen is, worden Afghanen in Afghanistan en in heel Europa verteld dat hun land veilig is – terwijl de feiten op de grond het tegenovergestelde laten zien.

Aangezien Afghanen steeds naar Kaboel worden gedeporteerd, is het belangrijk om op te merken wat er de afgelopen weken in de stad is gebeurd.

Op 31 mei, bij het begin van de Ramadan, reed een vrachtwagen met explosieven door een van de ‘veiligste’ straten van Kaboel. De bom was van buitengewoon groot en wordt beschouwd als de grootste die binnen de stad is afgegaan sinds het begin van de VS/NAVO-bezetting in 2001.

De ontploffing eiste de levens van tenminste 92 Afghaanse burgers, verwondde minstens 400 en sloeg een vier meter diepe krater in de grond.

De volgende dag werden opnieuw vijf mensen gedood, deze keer door veiligheidstroepen bij een demonstratie tegen de falende veiligheidsmaatregelen van de overheid. Begrafenissen werden de volgende ochtend gehouden voor degenen die in de protesten waren omgekomen. Ook zij werden slachtoffer van een bomaanslag tegen de begrafenis. Bij de driedubbele zelfmoordaanslag kwamen nog eens zeven mensen om en raakten 119 mensen gewond.

De massale bombardementen op 31 mei verwoestten ook bijna de Duitse ambassade in Kabul en daarmee de leugen dat Afghanistan veilig is om Afghaanse asielzoekers heen te deporteren.

Helaas zijn Afghanen niet de enige mensen die vluchten voor oorlog, extreem geweld, de destabilisering en de armoede die het veroorzaakt – en zij zijn niet de enigen die lijden onder de gevoelloze maatregelen van de EU.

Europa’s neo-kolonialisme

De EU heeft ook voor een vijandige en militaristische aanpak gekozen tegen de instroom van vluchtelingen uit Afrika. Met name Libië. Italië en de EU bouwen meer detentiecentra, voeren strengere vluchtelingenwetten in, vergemakkelijken de deportaties van asielzoekers, terwijl het in beroep gaan tegen asielbesluiten moeilijker wordt gemaakt en land en zee verder militariseren.

In wat “de Europese Vluchtelingencrisis” wordt genoemd kiest de EU ervoor om de grootste humanitaire crisis van onze tijd aan te zien en er de schouders over op te halen.

Een recent verslag dat de Europese Commissie naar het Europees Parlement stuurde, waarin de vooruitgang en uitdagingen die de EU had bij het beheer van de vluchtelingencrisis in het buitenland, feliciteert zich voor veel mislukkingen, ook in Afghanistan.

Zorgwekkender zijn echter de “partnerships” met veel Afrikaanse landen. Het is inderdaad belangrijk om het bereik van de EU goed binnen Afrika te bereiken door middel van beleid van inbeslagname, gevangenisstraf en militarisatie: Niger, Nigeria, Senegal, Mali en Ethiopië worden allemaal genoemd.

In Afrika probeert de EU de gevolgen van zijn gewelddadige koloniale verleden aan te pakken met een gewelddadige, neo-koloniale benadering.

Door Afghanen en andere vluchtelingen te degraderen van “vluchtelingen” tot “economische migranten”, creeërt de EU een nieuw verhaal zonder basis in de realiteit, omzeilt zo de internationale wetten en vluchtelingenrechten en creeërt mazen voor illegale deportaties.

Door duistere afspraken te maken met zwakkere landen – die financiële hulp hard nodig hebben, van miljoenen en soms miljarden euro’s aan hulpgelden afhankelijk zijn, handelt de EU in strijd met internationale wetgeving.

Het aangepaste verhaal van de EU en het degraderen van “vluchteling” naar “economisch migrant” zorgt voor de wettelijke deportatie van Afghaanse asielzoekers, hoewel het verhaal leugenachtig is.

Als internationale wetten iets waard zijn, moet de JWF-overeenkomst en de Dublinverordening samen met de overige verhalen en anti-vluchtelingenwetten die de EU heeft ingevoerd, onmiddellijk worden geschrapt. Iedereen die verplichtingen is aangegaan om vluchtelingen te accepteren en te beschermen, moet de gevolgen dragen.

Mohammed is een onafhankelijke journalist en politiek activist uit de Bay Area, ​​Californië en mede-oprichter van het onafhankelijke mediaproject Documenting Afghanistan. Gevestigd in zijn geboorteland Afghanistan. Twitter: @ArsalaiH

Zie ook no-borders.nl