Ga naar de inhoud

Verslag globaliseringscafé 27/03

Afgelopen maandag 27 maart ging het globaliseringscafé z’n tweede jaargang in. Een ‘levend tijdschrift’ over globalisering en actie.

5 min leestijd
Placeholder image

Voor het eerst in de plantage Doklaan, in het wekelijkse broeinest-programma het tweemaandelijkse globaliseringscafé van fondsorganisatie XminY.

Het doel van het globaliseringscafé is om economische thema’s die actueel zijn binnen de globaliseringsactiviteiten, op een luchtige en toch driedimensionale manier te behandelen. En als er nieuwe plannen of acties (door) ontstaan is dat mooi meegenomen.

De avond begon met een korte presentatie van een nieuwe documentaire die binnenkort in Nederland vertoond gaat worden. Het betreft de film The Future of Food. De film toont aan hoe de voedselindustrie en de genetisch gemanipuleerde landbouw een nachtmerrie aan het produceren zijn. De film wordt, ondertiteld, op 22 april in Amsterdam (De Balie) en 23 april in Wageningen (Heerenstraattheater) vertoond. De maakster zal erbij aanwezig zijn en er volgt na beide vertoningen een debat. Zie hier meer details over de Nederlandse vertoningen.

Daarna werd de blik verlegd naar Ierland. Daar is de brandstofmultinational Shell bezig om een mooie stuk kust te verknallen. Lokale bewoners weigeren opzij te gaan voor een pijplijn waarmee onder extreem hoge druk aardgas vervoerd moet worden. Vijf boeren hebben daarvoor al drie maanden achter de tralies doorgebracht. Mensen van EYFA vertelden over de achtergronden. Er worden allerlei acties gevoerd, ook buiten Ierland. Maar vreemd genoeg niet in Nederland, terwijl de betreffende multinational toch echt half Nederlands is. Ook een van de ondernemingen die aan de aanleg van de pijp werkt, (Tideway) is afkomstig uit Breda. Hier vind je meer over hun rol in het project. Er is nu ook een actiekamp van mensen die de bouw actief tegenhouden. Achtergrondinformatie over het conflict vind je hier.

Toen werd het eerste (van drie) filmpje vertoond uit de burelen van de Bredase filmmakers van Smack. Kapitaal, een 7 minuten durende impressie van een rondwandeling door een ‘corporate landscape’ (om u heen) oogstte veel bewondering van de kijkers.

Vervolgens was het tijd voor de rubriek Iets Heel Ingewikkelds. Roelien Knottnerus van het GATS-platform en platform Stop de Dienstenrichtlijn. Afgelopen februari waren er grote demonstraties tegen de Europese Dienstenrichtlijn (zie foto’s hier en hier. Ook de Polen waren tegen Bolkestein). Ook vanuit de Nederlandse vakbeweging werd zowaar deelgenomen aan de demonstraties. Die betrokkenheid lijkt echter alweer weggepolderd na wat vage toezeggingen om de scherpste randjes van de richtlijn af te vijlen. Roelien legde van alles uit over de inhoud van de dienstenrichtlijn, die zo’n 1600 amendementen te verwerken kreeg nadat Shell-EU-commissaris Bolkestein het eerste voorstel presenteerde. Zie voor meer informatie: Stop de Dienstenrichtlijn.

(tussendoor, mocht u vrezen dat het programma aan serieusheid ten onder ging, waren er ook pauzes en meer filmpjes enzo)

Maar toen was het tijd voor een verhaal over het lot van bananenarbeiders in Nicaragua. Marjolijn vertelde over hun wanhopige acties om compensatie te krijgen voor de vergiftiging die ze hebben opgelopen doordat ze gedwongen werden met het zware gif Nemagon te werken. Velen zijn erdoor gestorven, onvruchtbaar geworden of zwaar verminkt. In een kort filmpje zagen we daar beelden van die iedereen stil deed worden. Ook de protestmarsen waren indrukwekkend, in een geval eindigde die met het delven van (eigen) graven, waarin de arbeiders gingen zitten afwachten tot ze dood zouden gaan. Voor de duidelijkheid; het gaat om die bananen van Chiquita en Dole die ook hier zo goedkoop in de supermarkt liggen. (misschien niet meer doen dus). Meer info: hier.

Omdat het onderwerp psychopathologie van de multinational kwam te vervallen wegens ziekte van de spreker (die we namens alle aanwezigen beterschap beloofden te wensen), was er even tijd voor een presentatie van de nieuwe kortingsactie voor woudworst. Eerder op zaterdag hadden activisten het winkelend publiek kortingsbonnen voor deze woudworst voor de neus gehangen. Wie overweegt om het in plastic verpakte slachtafval van merken als Unox te kopen, moet weten dat ze geproduceerd zijn van vlees dat vetgemest is van goedkoop geïmporteerde soja, veelal afkomstig van reuzeplantages uit de tropen waar eerst tropisch regenbos stond en of keuterboeren voor weggejaagd zijn.

Waarna een levendige discussie volgde over het fenomeen Black Bloc. Dit naar aanleiding van een promotie-onderzoek van een Canadese onderzoeker en het verschijnen van twee boeken over het onderwerp: het Franstalige Black Blocs van de politicoloog Francis Dupuis-Déri en het nieuwste boek van Amory Starr, Global Revolt. Zoals altijd bij dit onderwerp liepen de meningen alle kanten op over het nut en de toelaatbaarheid van militante zaken bij demonstraties. Een echt verslag zult u hier niet aantreffen. Geluidsopnames van de discussie kunt u opvragen bij de geheime dienst.

Terwijl de wandelgangen zich vulden werd de muziek verzorgd door de Zapatista-benefiet-cd “El Agua es Nuestra Carajo!” (vrij vertaald: “blijf met je poten van ons drinkwater af”,) ook in Nederland te koop voor slechts 10 euri: info daarover en hier wat geluidsflarden.

In het feestgedruis ging verloren dat het huiswerk voor het eerstvolgende café over twee maanden is: hoe maken we cultuurmultinational Mojo werkeloos (bekend van het uitmelken van pseudo-alternatieve muziek bij Lowlands, Pinkpop en verder alle grotere concerten in Nederland).

Ter inspiratie kan dienen het Belgische festival Rhaa Lovely dat openlijk verklaart dat het een Clearchannel-vrij festival is. Clearchannel is het moederbedrijf van Mojo en een Amerikaans media/reclame-imperium dat graag z’n netwerk voor boeven als Bush laat inzetten. (van de website: Dit Amerikaanse bedrijf is op ingrijpende wijze het alternatieve muzieklandschap in België aan het veranderen, door zich overal in te nestelen, en zo beetje bij beetje hun monopolie op te leggen in allerlei sectoren zoals: concertorganisatie, vertegenwoordiging van artiesten, reclamepanelen in de openbare ruimte (stadsmeubilair, openbaar vervoer) en ticketverkoop (Goformusic). Rhâââ Lovely heeft besloten om niet meer met dit bedrijf samen te werken). Waarom is of lijkt alles in België beter? En omdat onder andere Deerhoof daar optreedt, die wonderbaarlijk mooie muziek maakt (zie/hoor als voorbeeld clippie van Wrong Time Capsule).

Als afsluiter werd nog aandacht gevraagd voor het lot van eco-arrestanten in de VS (zie meer daarover en eenvoudig filmpje). Het weekend van 9-11 juni is uitgeroepen tot internationale solidariteitsweekend met hen.

(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door globalinfo.)