Volksopstand Argentinië: wet op bezuinigingen aangenomen
Ongekende taferelen in Buenos Aires en andere steden in Argentinië, waar honderdduizenden mensen de straat op kwamen om te proberen een hervorming van de pensioenen te verhinderen. De hervorming zou een sterke achteruitgang van het inkomen van gepensioneerden betekenen.
(Diversen, vertaling globalinfo.nl, foto el comunista.net en Alejandro Ramdan)
nadat eerder vorige week vrijdag door hevige protesten verhinderd werd dat er in het Huis van Afgevaardigde gestemd kon worden op (zie vorig bericht op globalinfo) werd er massaal gemobiliseerd voor voortdurende protesten aan het begin van de week. Vakbond CGT riep een algemene staking uit die voor een goed deel werd opgevolgd. Honderdduizenden mensen kwamen op maandag en dinsdag de straat op.
Zie foto’s en spaanstalig verslag op indymedia-argentina
Het parlement maakte zich op om weer te gaan stemmen en de hele omgeving was afgezet den zwaar gemilitariseerd door zwaarbewapende politie-eenheden, die net als voor het weekend wild tekeergingen tegen de menigte en die beschoot met traangas en rubber kogels. Maar op veel plekken was fel verzet en overal werden barricades opgericht.
Na twaalf uur debat in het parlement en zware rellen daar omheen, werd uiteindelijk de wet aangenomen doordat de regering Macri de steun kreeg van een stel coalitie-parlementsleden. De krant Pagina 12 heeft het overzicht afgedrukt, met naam en toenaam. 127 tegen 116 met twee onthoudingen.
Hier een overzicht van de gebeurtenissen op straat in dezelfde krant
Check die foto’s op fedbook
Een snelle vertaling van de berichtgeving van Indymedia-Argentina
Voorlopige hervorming (zo heet de wet): Plundering van de meest kwetsbare en Macrismo draait door naar autoritair bestuur (Tuesday, Dec. 19, 2017 at 7:30 AM)
Deze 18e december ontwaakte met een gemilitariseerd Congres ter ontvangst van weer een massale mobilisatie tegen de voorlopige hervorming en bezuiniging op pensioenen en uitkeringen.
Opgeroepen door de vakbonden CTA en delen van de CGT die kort daarvoor een Algemene Staking had uitgeroepen die gedeeltelijk werd opgevolgd, was de demonstratie erg groot. Maar die kwam te staan tegenover een nieuwe autoritaire ontsporing van de landelijke regering.
Met het antecedent van het geweld dat ontketend was door de staatsstrijdkrachten op donderdag de 14e, begonnen dezelfde krachten al heel vroeg met het in beslag nemen van autobussen die gebruikt werden om demonstranten te brengen naar de toegangswegen tot het parlement. Het ging verder met een tweedelige repressie in het Congres.
Het eerste deel was rond het hekwerk dat op 100 meter van het congresgebouw op het plein opgericht was, met toenemende hevigheid. In de sector aan de Rivadavia Avenue slaagden de betogers erin een deel van het hek om te halen, zonder grote gevolgen.
In de sector boven Hipólito Yrigoyen, waar het hek nooit omver ging, ging de politie met waterkanonnen tekeer tegen verschillende sociale en vakbondsorganisaties, zoals La Poderosa, de Evita-beweging, de CTEP en ATE Nacional. Vooral de arrogantie van de politie tegenover kinderen, ouderen en vrouwen wekte een grote woede op die zich zou vertalen in een stenenregen.
In deze sector en met een tijdsverschil van twee uur, trok de politie op en weer terug in een gebied van zo‘n honderd meter, slag leverend met honderden activisten die stenen gooiden en op hun beurt rubber kogels, stralen uit het waterkanon en traangas moesten incasseren.
Vooral in media die dicht tegen het Kirchnerisme aan staan (aanhangers van de vorige progressief/peronistische president, GI) zie je een steeds terugkerende verklaring dat elke daad van gewelddadig verzet die gepleegd wordt vanuit massademonstraties automatisch het werk is van infiltranten. Dit is een zeer problematische karakterisering. Hoewel het waar is dat de inlichtingendiensten welig tieren als nooit tevoren onder de vleugels van het Macrismo, die weinig moeite gedaan heeft om de beheersingsmethodes van vorige regeringen over te nemen, is de realiteit complexer en vraagt ons om met minder simpele lineaire middelen ter verklaringen te werken. In dit geval zijn wij van mening dat – tenminste, de meerderheid van degenen die met de politie zijn gebotst echte militanten zijn, afkomstig uit een vrij breed scala van organisaties, in feite met belangrijke ideologische verschillen tussen hen. Ze deden het gemotiveerd door de woede, de opgehoopte en ontketende woede als resultaat van de provocaties van de politie. Dat ontkennen zou een weigering zijn om te zien dat er de bereidheid is die nodig is om de confrontatie aan te gaan met gigantische repressieve operatie zoals die voor het Congres. En aan de andere kant zou het een ontkenning zijn van het potentieel van de bevolking om de wandaden te keren die nu de facto opgelegd worden.
De meeste demonstranten en organisaties bleven aan de zijlijn van deze evenementen en bezetten verschillende sectoren van de Plaza de los Dos Congresos. Maar rond 16.20 uur veranderde de stadspolitie de intensiteit van de repressieve operatie: het pompte het plein vol traangas, schoot dat willekeurig de menigte in en begon een brute en laffe jacht.
(zie filmpjes daarvan op fedbook:
De overdaad aan gassen genereert effecten die soms afwijken van het gebruikelijk “afschrikwekkende” gebruik. Het is in feite verboden voor gebruik in oorlog als chemisch wapen door de Conventie van Genève. Het wordt beschouwd als een niet-dodelijke uitschakelingsmiddel bij bepaalde toepassingen in open ruimtes, maar in grotere concentratie heeft het meer ernstige gevolgen. Dit werd ervaren door de honderden mensen die zich terugtrokken bij Hipolíto Yrigoyen en Sáenz Peña, een smal straatje, toen de stadspolitie ze bedolf onder het gas. Jong en oud, vastzittend zonder te kunnen rennen, tientallen mensen botsten tegen elkaar, verblind, klampten zich vast aan de muren of vielen kotsend op de grond.
Onmiddellijk startte de politie vergelijkbare operaties in parallelle straten met motorfietsen, infanterie (guardia de infanteria?) en honderden politieagenten in burger (met “vestjes”) die op jacht waren om demonstranten te pakken, door ze al rennend onderuit te schoppen met zo’n twintig of dertig agenten tegelijk, acties die deden denken aan die gebruikt in de repressie na de mars van 1 september.
Beschuldigingen van bruutheid, wreedheid en sadisme zijn onder meer het schieten en de directe met voorbedachten rade ontvoering van deze demonstrant (zie video), schoten in het gezicht waardoor een lid van de FOL het oog verloor (zie persmededeling) en de aanval op een oude man die gewoon op de stoep stond met pepperspray en de wapenstok, onder vele andere gevallen.
Eerder was een arbeidster van het Agentschap Telam, Suyai Serrano, overreden midden op de Avenida de Mayo toen verschillende motorfietsen en een patrouillewagen van de federale politie op volle snelheid langs de demonstranten scheurden. Het is een van de vele gevallen van aanvallen op journalisten gemeld door de Unie van Perswerkers in Buenos Aires (SiPreBA), waaronder die van Silvina Rouvier, cameraman van het La García-portaal, die een tand verloor door een door de politie geschoten hagelschot (zie persbericht).
De repressieve operatie ging door over de Avenida de Mayo tot aan de 9 juli, waar ze demonstranten bleven vervolgen, als een volledig onbeteugelde aanval, de zoveelste, waarbij de motoren optraden tegen van een groep van de Evita-beweging die zich terugtrok langs de avenue. Op dit kruispunt stond een belangrijke groep activisten die op het plein stand hadden gehouden en nu voor de guardia de infanterie ging staan tot na 18.00 uur.
Ondertussen had de nationale regering door overtuiging of dwang (doorhalen wat niet van toepassing is) het quorum bereikt dat hem vorige donderdag 14 was ontgaan. De brutale onderdrukking was voor de wetgevers van de alliantie Cambiemos (Laten we Veranderen, de verkiezingscoalitie van Macri, GI) het “verdoven” van het plein, waarna er geen grote voorbehouden meer waren om de behandeling van pensioenbezuinigingen in her parlement voor te zetten..
Die dag ontbrak echter nog een relevant politiek feit. Om 20 uur was tot een cacerolazo (pannen-protest, GI) van afwijzing van de pensioenhervorming opgeroepen door de sociale netwerken. Tot verbazing van allen, en vooral van de regerende partij, leverde dat een opkomst op van niveaus die deden denken aan 2001: tientallen en snel honderden buurtbewoners verzamelden zich op alle straathoeken van de stad Buenos Aires, in de buitenwijken, in La Plata, in Rosario. De gezagsgetrouwe media Clarín en La Nación deden grote moeite om het bestaan van cacerolazo te negeren, tot ze een uur ofdrie later geen keus meer hadden.
In CABA (= Ciudad Autonoma de Buenos Aires) werden de colonnes van de buren gemobiliseerd naar de Plaza de Mayo en Congreso, waar ze tot het ochtendgloren bleven demonstreren. Op Plaza Congreso begon de politie omstreeks 3.00 met schoonvegen en het verdrijven van de duizenden mensen die daar waren. Uiteindelijk slaagde de regeringspartij erin om de korting op pensioenen en de AUH (= uitkering voor mensen met minderjarige kinderen die werkloos zijn en minder dan het minimumloon verdienen) in de Kamer van Afgevaardigden van de Natie goed te keuren rond 7 uur ’s morgens op 19 december. Het is uiteindelijk gelukt met bloed en vuur.
fotoseries op Indymedia:
Contra la Reforma Previsional: manifestación en Plaza Congreso | por Indymedia Trabajadoras/es
Contra la Reforma Previsional: operativo represivo (1) | por Indymedia Trabajadoras/es
Contra la Reforma Previsional: operativo represivo (2) | por Indymedia Trabajadoras/es
Contra la Reforma Previsional: operativo represivo (3) | por Indymedia Trabajadoras/es
Represión en el Congreso mientras se trataba la Reforma Previsional | por Nicolas Solo ((i))
Contra la Reforma Previsional: cacerolazo | por Indymedia Trabajadoras/es