Ga naar de inhoud

Echoes van het centrum van de Middellandse Zee

Tegen fascisme en racisme, solidariteit zal winnen! Eind september 2022 is in Italië een post-fascistische partij aan de macht gekomen die een discours van haat heeft versterkt en racisme en gesloten grenzen bevordert. Nu al meer uitgesproken aanvallen op NGO’s voor de redding van de burgerbevolking zichtbaar worden, is het duidelijk dat de civiele samenleving een van de doelwitten van de nieuwe regering zal worden. Het tweemaandelijkse tijdschrift Echoes van CMRCC (*) is online te lezen. Hieronder de vertaling van de inleiding van het tijdschrift.

7 min leestijd

(Bron: website Civil MRCC, vertaling globalinfo.nl die graag donateurs heeft)

Wij, als Civil MRCC herhalen luid en duidelijk: tegen fascisme zal solidariteit winnen! Wij zullen samen en met mensen in beweging blijven strijden voor een open Middellandse Zee!

In “Echoes”, de tweemaandelijkse publicatie van de CMRCC, worden belangrijke aspecten van SAR (search and rescue) in het Middellandse Zeegebied besproken, actuele thema’s besproken, analyses en onderzoek gepresenteerd en de zelfgeorganiseerde strijd van vluchtelingen en migranten belicht.

Van 1 januari 2022 tot 31 oktober 2022: ▪ Ongeveer 80 000 mensen zijn in Italië aangekomen, waarvan een groot aantal zelfstandig (cijfers UNHCR) ▪ 11 346 mensen zijn door de civiele vloot gered van 182 boten in nood (cijfers CMRCC) ▪ 16 621 mensen zijn teruggedreven naar Libië, en 1129 mensen zijn omgekomen of als vermist opgegeven (cijfers IOM tot 3 oktober) (SAR News Coordinatie- en documentatieplatform voor mensen in nood in het centrale Middellandse Zeegebied)

De publicatie kan gelezen en gedownload worden op de website VAN Civil MRCC website:

Inleiding: “Selectieve ontscheping” in Italië: Verzet tegen een nieuwe stap in de brutalisering van het grensregime.

De nieuwe rechtse regering-Meloni in Italië presenteerde zich onmiddellijk, zoals velen hadden gevreesd, met het harde gezicht van “Law & Order”. En niet alleen inzake migratie. Integendeel, in de eerste twee weken na haar aantreden op 22 oktober gaf de regering de politie opdracht studenten aan de universiteit van Rome aan te vallen, versterkte zij de speciale maatregelen inzake levenslange gevangenisstraf en keurde zij ook een nieuwe officiële “anti rave-party” wet goed, die met name kan worden gebruikt om initiatiefnemers en deelnemers aan elke spontane bijeenkomst te treffen met straffen van drie tot zes jaar gevangenis. Dit is een echte aanval op de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting en demonstratie.

De hoofdrolspeler van deze initiatieven is de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, de “technicus” (voorheen hoge politieofficier en carrièreprefect) Matteo Piantedosi. Hij is geenszins “nieuw”: tussen 2018 en 2019 was Piantedosi de stafchef van Matteo Salvini op hetzelfde ministerie en was hij destijds ook de inspirator en praktische uitvoerder van het “gesloten havens” beleid. In plaats daarvan is Salvini nu minister van Infrastructuur en Vervoer geworden en daarmee politiek verantwoordelijk voor de activiteiten van de kustwacht en de havenautoriteiten, inclusief het Maritiem Reddingscoördinatiecentrum in Rome. De cirkel is rond met de nieuwe minister van Defensie, Guido Crosetto (FdI), een prominente lobbyist voor het Italiaanse militair-industriële complex waartoe ook Leonardo en Fincantieri behoren, en hun aanzienlijke gevestigde belangen in Afrikaanse en Midden-Oosterse landen.

Direct na zijn aantreden op 24 oktober begonnen minister Piantedosi en de hele regering in haar verschillende geledingen de oorlog tegen de schepen van de civiele reddingsvloot. Dit gebeurde eerst met diplomatieke initiatieven gericht op de vlaggenstaten van de schepen, waarin werd gesteld dat de schepen handelden “op een manier die niet strookt met de geest van de Europese en Italiaanse regelgeving inzake veiligheid en grenscontrole en de strijd tegen illegale immigratie”. Toen werd – na tien dagen dat de schepen voor de kust lagen – een interministerieel decreet tegen Humanity 1 en Geo Barents uitgevaardigd dat alleen toestemming gaf om de Italiaanse territoriale wateren niet langer dan “noodzakelijk voor reddings- en hulpoperaties voor mensen in noodsituaties en in precaire gezondheidssituaties” binnen te varen.

Ondertussen werden twee andere schepen, Ocean Viking en Rise Above, met respectievelijk 234 en 95 overlevenden aan boord, op volle zee achtergelaten. een nieuwe kwalitatieve sprong in de schending van het internationaal recht werd gemaakt, waarbij de praktijk van “selectieve ontscheping” werd ingeluid.

Nadat vrouwen, kinderen, gezinnen en niet-begeleide minderjarigen van boord waren gehaald, begon in feite een wrede procedure waaraan de artsen van de maritieme gezondheidsdienst medeplichtig werden: aan boord vonden summiere onderzoeken plaats om willekeurig vast te stellen wie als “kwetsbaar subject” moest worden beschouwd en wie niet. Nadat de eersten van boord waren gegaan, beweerde de regering dat de civiele schepen met de laatsten naar de internationale wateren zouden vertrekken: 35 mensen in het geval van de Humanity 1, en 215 voor de Geo Barents. In feite kan dit worden gezien als de wil om een “collectieve refoulement” uit te voeren, een massale terugdrijving zonder bestemming. De reactie van de mensen aan boord, de bemanningen en de kapiteins was moedig en vastberaden: verzet en weigering om
te gehoorzamen aan flagrant onrechtvaardige, onwettige en illegale bevelen.

Ondanks de dreiging van de autoriteiten met administratieve en strafrechtelijke gevolgen verlieten de Humanity 1 en Geo Barents de haven van Catania niet, betoonden honderden mensen hun solidariteit aan de poort van de haven, verspreidden mobilisaties zich over heel Italië en namen de betrokken organisaties juridische initiatieven om de intrekking van het decreet en de ontscheping van alle mensen te verkrijgen.

In dit “theater van haatpropaganda en discriminatie” dat in de haven van Catania werd opgevoerd, lijkt het politieke doel van de Italiaanse regering in wezen enkelvoudig te zijn: de vlaggenstaten van buitenlandse schepen wijzen op de exclusieve verantwoordelijkheid voor de ontscheping van de overlevenden aan boord. Dit is volledig in strijd met de letter en de geest van het internationale recht, dat in plaats daarvan voorziet in de de ontscheping van alle personen in de meest dichtstbijzijnde veilige plaats binnen de kortst mogelijke tijd.

Minister Piantedosi heeft in verschillende interviews de regeringsstrategie uiteengezet: het pesten van mensen onderweg die al hebben geleden onder het verschrikkelijke verblijf in detentie in Libië en de vermoeiende en dodelijke risico’s van de overtocht, en het dwingen van burgerschepen om langer buitengaats te wachten, dit alles met het politieke doel om de druk op andere Europese staten op te voeren om hun eigen aantallen “relocaties” op te voeren. Vreemd genoeg wordt dit nu geëist door een rechts spectrum dat zich altijd heeft verzet tegen een hervorming van de Dublin-verordeningen die gericht zou zijn op vrij verkeer en zelfbeschikking binnen de Europese ruimte.
Na aankomst in de haven van Catania werd dus een nieuwe fase in het proces van ontmenselijking van mensen onderweg en een nieuwe kwalitatieve sprong voorwaarts in de schending van het internationaal recht ingezet, met de inauguratie van de praktijk van “selectieve ontscheping”.

Maar dit is niet de enige paradox van de huidige situatie: terwijl civiele schepen zoals Ocean Viking, Humanity 1, Geo Barents en Rise Above voor de kust gestopt zijn, zijn in twee weken tijd ook minstens 4.500 mensen op zee gered en vervolgens in Italië aan land gebracht door patrouilleboten van de kustwacht, de Guardia di Finanza en zelfs Frontex-eenheden, onder coördinatie van IT MRCC Rome (onderdeel van de kustwacht, vert.). Dit terwijl ongeveer 4.000 anderen ook zelfstandig op Lampedusa en langs de Italiaanse kust aankwamen. Hieruit blijkt duidelijk dat de redenen voor een dergelijke escalatie wat betreft de brutalisering van mensen die onderweg zijn en de directe aanvallen op schepen van de burgervloot in wezen politiek, propagandistisch en ideologisch zijn. We hebben nu de eerste stappen van deze gewelddadige aanval gezien en, op dit moment weten we niet hoe het lopende conflict in de haven van Catania zal eindigen. Maar we moeten de komende weken en maanden verdere gevaarlijke stappen verwachten. Vooral omdat de Italiaanse regering niet in staat lijkt te zijn om te reageren op de vele economische en sociale crises die op komst zijn, en migranten en civiele redding altijd een gemakkelijk doelwit zijn voor pogingen tot “afleiding van de massa” en een handige zondebok in moeilijke tijden.

Daarom moet de reactie op deze escalatie zo breed, tijdig en doeltreffend mogelijk zijn. En wel op verschillende niveaus: op het internationale sociale en politieke toneel, op juridisch niveau, in de Italiaanse samenleving en in de publieke opinie. De enorme omvang van deze voortdurende aanval op de rechten van allen laat zien hoe de strijd voor het vrije verkeer steeds grotere sectoren van de samenleving kan betreffen. Twee jaar geleden, na de botsing met het “gesloten havens” beleid, zijn we allemaal sterker en bewuster geworden. De kracht van onze principes en acties, de substantiële eenheid in de articulatie van onze verschillen, het offensieve gebruik van het recht en een zekere strategische en tactische intelligentie kunnen opnieuw krachtige wapens blijken te zijn in de verdediging van de fundamentele rechten van allen. 8 november 2022.
Zie de rest van het 28 pagina’s tellende tijdschrift, met nog veel meer nieuws, hier als pdf

*) Het Civil Maritime Rescue Coordination Centre (CMRCC) is een coördinatie- en documentatieplatform voor mensen in nood in het centrale deel van de Middellandse Zee. Website: https://civilmrcc.eu/