Een antifascistische Pinokkio
Guillermo del Toro’s versie van het vele malen verfilmde verhaal van Pinokkio is sterk en heeft een onverwachte politieke lading. Het is een film voor kinderen. Maar volwassenen zullen er ook veel uit kunnen halen. De film heeft veel te bieden.
{youtube}Od2NW1sfRdA{/youtube}
Voor een stop motion film is Pinokkio echt oogstrelend mooi gemaakt, en het moet echt ongelofelijk veel werk zijn geweest. In een interview op de Amerikaanse tv laat Del Torro de echte poppen zien en vertelt hij ook wat over zijn invulling van het klassieke kinderverhaal. In de film is iedereen marionet, behalve de marionet zelf.
Onder het vele mooie aan de vormgeving van de film is ook dat het vaak gruizig is, en onvolmaakt. Niet gladgestreken als de hollywoodfilms te vaak zijn. Gepetto, de ‘vader’ van Pinokkio is een deel van de film depressief en dronken en strompelt dan door de film heen. De film is af en toe donker en dreigend, en ook de kerk komt er niet best af. Del Toro legt uit dat je donker in films juist nodig hebt om licht en hoop te kunnen laten zien.
Maar minstens zo verrassend, en gedurfd, is dat Del Toro besluit de film te situeren in het Italië van Mussolini, die een prominente rol speelt als minkukel, en er niet mals vanaf komt, evenals zijn volgelingen, die de meest verschrikkelijke marionetten zijn. In het klassieke boek was dat natuurlijk niet de setting, immers geschreven in 1883. Maar het boek zelf gaat wel over de andere lijn van de film, namelijk opvoeding en hoe kinderen in het gareel gedwongen worden. Als het gareel dat is van de fascistische beweging, en mannelijkheid en militarisme, ben je helemaal goed de klos. Dat laat Del Toro zien. Maar de film is veel meer dan een platte boodschap, en biedt wijze lessen over wat het betekent om mens te zijn, voor elkaar, en het belang van solidariteit en gemeenschap.
Del Toro heeft een verleden in ‘special effects’ en animatie en heeft de meest gruwelijke horrorfilms gemaakt. Maar in zijn ‘serieuze’ werk is hij eerder al sterk geëngageerd geweest, met name in Pan’s Labyrint, dat in een soort sprookjesgruwelsfeer over de Spaanse burgeroorlog vertelt en op veel mensen hun fimtoptien figureert.
Diezelfde invulling heeft Del Toro nu bereikt met een animatiefilm voor kinderen, die eigenlijk een film voor alle generaties is. Een antifascistische kinderfilm die over de hele wereld in mainstream bioscopen te zien zal zijn (en nu al op netflix te bekijken is), is uiteraard in deze duistere periode van wederopkomst van die moorddadige bewegingen, een geschenk uit de eh… filmwereld.