Onlangs beluisterde ik een radioprogramma waarin, gelet op de aangekondigde zenderproblematiek, allerlei radioprogramma’s de revue passeerden. Daarbij kwam ook langs een Nederlandse presentator die toentertijd als grappig bedoeld consequent met een gemaakt chinees accent sprak. Een van de hedendaagse presentatoren zei toen: ‘Dat zou nu natuurlijk niet meer kunnen’. Ik denk dat zij gelijk had. Haar uitgesproken oordeel leverde mij spontaan een associatie op.

Het moet niet gekker worden. Vanmorgen een radioreclame, waarin een adviesbureau ondernemers een antistresspakket aanbood om het leven van hun 'medewerkers' te gerieven. Het 'product' bleef onuitgewerkt, goedkoop en toch opvallend, maar de suggestie was dat het ging om een baanbrekende innovatie. In de trant van: staand vergaderen, de trap nemen in plaats van de lift, met een gezonde levensstijl het goede voorbeeld geven, na acht uur 's avonds de iPad uitzetten en niet de hele dag aan je bedrijf denken. De boodschap was kort na het nationale stressdebat geprogrammeerd. De tijd was kennelijk rijp voor meer dan het hart voor de zaak.

Een nieuw boek over de honger-business in de VS stelt dat de afhankelijkheid van liefdadigheidsinstellingen op het gebied van voedselverstrekking van giften van bedrijven, het onmogelijk maakt om de honger daadwerkelijk op te lossen.

Een oplossing voor de milieuproblemen waar onze samenleving tegenaan loopt, zoals klimaatontwrichting en verlies aan biodiversiteit, wordt vaak gezocht in ‘groene groei’. De bedoeling daarvan is dat onze economie zo kan blijven draaien als hij deed, want omdat we efficiëntere technologieën gebruiken kan – in theorie - de economische groei die we ‘nodig hebben’ samengaan met een kleiner beslag op het milieu. Het rapport 'Decoupling debunked - evidence and arguments against green growth as a sole strategy for sustanability' van het European Environmental Bureau (EEB) maakt echter duidelijk dat deze strategie ongeschikt is om de genoemde problemen op te lossen.

Bespreking "Op safari naar Armoeland" van Darren McGarve. Een harde les voor links en de 'professionals'

 In 2018 verscheen een Engelstalig boek onder de titel Make Rojava green again (Maak Rojava weer groen) met een voorwoord van Debbie Bookchin en illustraties van Matt Bonner. Het boek speelt in op de activiteiten van de Internationale commune van Rojava. Daarop volgde een Franse editie in 2019 door het Atelier de création libertaire (Lyon). De Franse libertaire jurist Pierre Bance, die zich al langer met de problematiek in Rojava bezighoudt, bespreekt de bovengenoemde tekst in het licht van het bestaan van de Internationale commune.

Net een boeiend boek uit dat weer eens tot peinzen leidt over de vraag versterkt Links rechts in plaats van zichzelf. Of wat moraliserend gezegd: in hoeverre draagt Links bij aan, of is zelfs ten dele verantwoordelijk voor de machtsuitbreiding van rechts en dat niet alleen in de parlementaire politiek. Zware vragen die niet wegvallen achter de veronderstelde, argeloze burger die zich om de tuin laat leiden door (extreem) rechtse praat over bijvoorbeeld het (dreigende) kwaad dat 'buitenlanders' aanrichten.

Eén ding dat Donald Trump dagelijks bewijst is dat liegen en bedriegen zoals altijd de sleutel tot politiek succes blijft, iets wat Emma Goldman (1869-1940) in haar essay uit 1910, ‘Anarchisme: What It Really Stands For’, het kernessay in haar klassieke bundel van geschriften, Anarchism and other essays”. Aldus opent de Amerikaanse anarchist Robert Graham het item ‘Emma Goldman: The Political Superstition’ op zijn anarchisme weblog. 

Der Spiegel, grootste en invloedrijkste weekblad van Duitsland, noemt het een gevaarlijke trend dat Duitsland steeds meer invloedrijke functies in Europa opeist. Ze wijzen op Merkels eis dat minstens één van de twee topfuncties in Europa naar een Duitser zou moeten gaan.

In 2003-2004 was het hardnekkig verzet van fanatieke moslims tegen de Amerikaanse/Britse bevrijding van het Iraakse volk in de stad Fallujah dagelijks nieuws. Althans, in de versie van de Amerikaanse/Britse troepen en de westerse media. Het boek The Sacking of Fallujah ontmaskert deze mythe en legt de gruwelijke oorlogsmisdaden bloot die de bezetters begingen om het verzet van een stadsbevolking tegen zijn bezetters te vernietigen.

In september 1899 publiceerde Errico Malatesta (1853-1932) een ‘anarchistisch programma’ in La Questione Sociale(Paterson, New Jersey). Het programma had grote invloedrijk onder zowel Italiaans als Spaanssprekende anarchisten. Het werd later gewijzigd en aangenomen door de Italiaanse Anarchistische Unie (UAI) op haar congres in Bologna in 1920. De Amerikaanse anarchist Robert Graham verwerkte het onlangs op zijn weblog Anarchism.

De Russische anarchist Peter Kropotkin (1842-1921) heeft veel geschreven dat thuis hoort binnen het kader van de sociale filosofie en de politieke theorie. Bij het eerste kan men denken aan zijn ‘wederzijdse hulp’ en bij het tweede aan zijn ‘municipalisme’. Zijn politieke theorie behandelt de vrijwillige samenwerking en controle van onderaf in basisorganisaties (commune, gemeente, associaties).

Yanis Varoufakis was Grieks minister van financiën onder de eerste regering Tsipras in 2015. Hij leidde aanvankelijk de onderhandelingen met de EU over de Griekse schuld. Na de capitulatie van Tsipras in juli 2015 verliet hij de regering en richtte de Europese hervormingsbeweging DiEM25 op, die zich als doel stelt de Europese Unie tegen 2025 te democratiseren.

Afgelopen donderdag diende een kort geding van SADC tegen de mensen die zich weren tegen de vernietiging van de Lutkemeerpolder. SADC (*)  eist dat een perceeltje met volkstuintjes ontmanteld wordt, om verzet tegen begin van de bouwwerkzaamheden te frustreren. De rechter doet op 4 juli uitspraak.

15 miljoen euro die dik terugbetaald gaan worden in opdrachten in binnen- en buitenland. 15 miljoen euro om de middenstand in Den Haag een aardige boost te geven. 15 miljoen euro die uit de begroting van ontwikkelingssamenwerking komt, maar men zocht nog naar sponsoren die voor vervoer, verblijf, decor, voeding of technische snufjes wilden doneren.