Opstand in Ecuador (2)
Afgelopen weekend zijn er on leiding van de VN onderhandelingen gevoerd tussen de regering en de demonstranten. Het resultaat was dat de regering het bezuingingspakket en de bijbehorende overeenkomst met het IMF schrapt en belooft de maatregelen die leiden tot verhoging van de brandstofprijzen in te trekken. De demonstranten zullen in ruil hun acties staken en zich terugtrekken. In de bijdrage hieronder, die geschreven werd voordat dit akkoord werd bereikt, wordt beschreven dat de demonstraties om veel meer gaan dan alleen de verhoging van de brandstofprijzen die het dagelijks leven voor de bewoners veel duurder maken.
(Door Jaime Breilh, bron, foto: zevende dag van algemene staking in Quito, indymedia ecuador, vertaling globalinfo.nl en ach doe toch eens een donatie)
(Zie over resultaat onderhandelingen oa. telesurtv)
Solidariteit met de Ecuadoraanse bevolking en alle steun voor het verzet van de inheemse bevolking en de boeren.
De berichten komen niet via de reguliere media, maar bereiken ons op verschillende manieren en tonen de Ecuadoraanse bevolking, met de inheemse beweging en andere sociale organisaties op de voorgrond, in massale mobilisatie, die vanuit alle delen van het land naar de hoofdstad trekt om de natuur en het leven als gemeenschappelijke goederen te verdedigen. Die worden bedreigd door de economische belangen van het delfstoffenextractivisme, de agro-industrie en de internationale financiële wereld, die bediend worden door een regering die niet in staat is om haar bevolking te beschermen.
In dit moment van verheviging van de volksstrijd in Ecuador geeft de Braziliaanse Vereniging voor Collectieve Gezondheidszorg (Abrasco) uiting aan haar solidariteit met de Ecuadoraanse bevolking en begrijpt ze de mondiale dimensie van hun strijd. Zij steunt het recht op zelfbeschikking van inheemse volkeren en de bescherming van hun grondgebied. Ze verwerpt ook de onderdrukking van vreedzame demonstraties en eist de eerbiediging van de democratische vrijheden en de mensenrechten voor iedereen.
Voor een beter begrip door de Braziliaanse gemeenschap van volksgezondheid van wat er nu in dat land gebeurt, reproduceert Abrasco hieronder de prachtige tekst van Jaime Breilh, gerenommeerd gezondheidswerker, wetenschapper en onderzoeker, inspirator en begeleider van de beweging van de Braziliaanse Hervorming van Gezondheidszorg.
Inheemse Beweging: wijsheid, kracht en waardigheid die ons verlost
Door Jaime Breilh…
Het is niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn dat de inheemse beweging opkomt vanuit hun gemeenschappen om de verdediging van het platteland op zich te nemen en de snelwegen, steden en gemeenten te vullen met haar geloofwaardige en waardige stem.
Het is de vreedzame mobilisatie van de plattelandsbevolking, van onze broeders en zusters die met hun duizendjarige landbouw niet alleen het voedsel van meer dan de helft van de nationale bevolking produceren, maar op de meest dramatische momenten ook ons geweten en onze vaste overtuiging voeden dat Ecuador niet de achtertuin van welke macht dan ook is, noch het eigendom van hen die zich met hun economische kracht voorbestemd voelen om hun logica en hun belangen aan ons op te leggen.
Nogmaals de les van hun wijze en standvastige organisatie. Op het geluid van de slakken of de Andeshoorn worden enorme collectieven gemobiliseerd in een sobere parade, zonder gebrul, maar met de duizendjarige kracht die ons in tijden van vrede identiteit en wijze lessen over het leven geeft, maar die ons in momenten van verzet tegen onrechtvaardigheid, zoals vandaag, het krachtige, geloofwaardige en inspirerende discours van hun honderdjarige eisen biedt.
Degenen onder ons die als mestiezen het geluk hebben gehad om met trots het inheemse deel van het bloed dat door onze aderen stroomt, het geluk te begrijpen dat onze kritische geest ook een onvervangbare bron van voedsel heeft in het Andes-Amerikaanse erfgoed, verwelkomen wij respectvol het welverdiende recht van volkeren om de straten en pleinen van het vaderland te vullen met hun project van een plurinationaal en intercultureel thuisland.
De uitoefening van de macht in deze afgetakelde eeuw is geen gemakkelijke taak. Het is een immense taak die wijze mannen en vrouwen, gecontroleerde zenuwen, een grote betrokkenheid bij het leven en rechtvaardigheid vereist.
De beslissingen van de macht bij scenario’s vanextreme sociale spanningen zijn een nog grotere uitdaging. Ze hebben ook een eigenschap nodig die schaars is in de moeilijkste tijden en die is de moed om het collectieve belang boven de groepsbelangen te stellen, des te meer als het gaat om de belangen van een minderheidselite, die weliswaar ook haar mensenrecht om een mening te uiten gerespecteerd moet zien, maar niet zozeer de overtuiging dat zij een vrijbrief heeft om het project van het vaderland van de rest te kunnen bestieren en nog erger, die de baas denken te zijn over degenen die denken dat het vaderland van de mens en de natuur duurzaam, soeverein, solidair en veilig zou moeten zijn.
Het is in tijden van crisis dat er meer samenhang moet zijn tussen het discours en de praktijk. Helaas is de werkelijkheid dat dan de incoherentie van valse waarheden met alle kracht naar voren komt. En de omvang van de valse politieke waarheden is zeer groot. Aan het cynische einde van de politieke leugen vinden we bijvoorbeeld de verklaringen van de wereldleiders van de machtigen die de destructiviteit van het economische model van onverantwoordelijke grote bedrijven en het giftige vreugdevuur ontkennen dat op de planeet wordt losgelaten door degenen die het monopolie van het extractivisme-miijnbouw-olie-agro-industrieel concentreren. Een echte holocaust die wij als experts waarnemen en meten en die wordt ontkend en verborgen om de belangen van bedrijven zonder geweten te verdedigen.
Op kleinere maar even ernstige schaal is er de schade die ons nu en in de toekomst wordt toegebracht door de valse waarheden die ons proberen te overtuigen van de gepastheid en onvermijdelijkheid van de maatregelen die zijn genomen in naam van een verondersteld gemeenschappelijk goed, terwijl ze niets anders zijn dan een gevaarlijke wending van het wiel dat ons blootstelt aan een heropgestarte cyclus van dat destructieve neoliberalisme en de zaaier van ongelijkheid waar we tegen strijden om die te overwinnen.
Door gebruik te maken van het rookgordijn van de crisis proberen ze de deuren te openen voor een tweede reactivering van het neoliberale model.
Door gebruik te maken van het rookgordijn van de crisis proberen ze de deuren te openen voor een tweede reactivering van het neoliberale model. Laten we dit in historisch perspectief plaatsen. In de beginjaren van het neoliberalisme in Ecuadoraanse stijl – een klassieke versie van de jaren negentig – werd ook een plan voor de sloop van rechten opgesteld. Laten we niet vergeten dat het in die jaren ook de CONAIE met zijn Inti Raymi was die de machtsgreep wist te keren en het debat een andere richting gaf, over de manier van leven. Toen kwam de eerste reactivering van het neoliberale project in het tijdperk van het staatsgerichte neoproductivisme van het vorige decennium. Er werd een bloeiend decennium van accumulatie van financieel kapitaal, onroerend goed en petro-mijnbouwkapitaal in gang gezet, en er werd een herverdelend bestuur overeengekomen dat extreme armoede oploste met uitkeringen en een groei van de middenklasse genereerde. Er was een – gelukkig mislukte – poging om het universele openbare socialezekerheidsstelsel af te breken. En het politieke speerpunt van het bestuur was om te proberen de eenheid van de historische krachten van de sociale strijd, zoals de bewegingen van arbeiders, inheemsen, universiteiten en leraren, te breken.
Nu, met de maatregelen die op 1 oktober zijn aangekondigd, wordt geprobeerd een tweede neoliberale reactivering in gang te zetten, gebruik makend van de overgeërfde crisis, om ambitieuzere stappen te zetten voor een agressiever privaat bestuur. Bij deze nieuwe draai wordt een arsenaal aan nieuwe valse waarheden of halve waarheden gebruikt. Maar de kern van de hebzuchtige truc is het sprookje dat een koor van belanghebbenden herhaalt dat er geen andere uitweg is dan de voorgestelde maatregelen. Nu zou het niet de staat zijn, maar het particuliere ondernemerschap dat zichzelf zou aanbieden om een eerlijk land voor iedereen op te bouwen. Maar bij deze derde neoliberale cyclus komt de wijze stem van de inheemse beweging en het beschermende effect van haar mobilisatie weer terug.
Het volstaat hier niet om de waardevolle onderzoeken en rapporten te noemen die de werkelijke begunstigden van de maatregelen aan het licht brengen. De afschaffing van de brandstofsubsidies vormt op zich al een ernstige bedreiging, maar is hier ook een paard van Troje of, laten we zeggen, een neoliberaal speerpunt. Deelname aan dat debat heeft bijgedragen aan het overschaduwen van andere belangrijke analyses, zoals de verborgen privatisering van de sociale zekerheid door de overdracht van pensioenfondsen aan particuliere bedrijven, de ontmanteling van arbeidsrechten en meer.
In samenhang met de geschiedenis en met de dringende noodzaak om opnieuw verzet te bieden aan de derde neoliberale golf, laten we de deuren openen en het reële en symbolische belang van de mobilisatie van de gebroeders/zusters van CONAIE omarmen. Laten we dit in vrede doen, gewapend met de krachtige argumenten van de wetenschap en de ervaring van de sociale strijd, in consistente gebeurtenissen die moeten worden beschermd tegen provocaties die de legitieme strijd van onze bevolking verstoren.
Het land van de kleintjes, het land van de dappere vrouwen die vandaag de dag gemobiliseerd zijn, het land van degenen die geen strohalm hebben om hun overtuigingen te doen gelden, moet aan de wereld zijn besluit kenbaar maken om de pogingen om onze toekomst te laten ontsporen krachtig en vreedzaam ttot staan te brengen . (Klik hier voor de originele publicatie, van de website Plan V)