Gegoochel met reputaties en het Google-syndroom

Felicitaties voor uw intelligent en informatief artikel, mevrouw Eveline Lubbers. En ook een bedankje, voor de update in de Aubin-Heyndrickx-soap. Belg zijnde, weten wij al lang dat hij een luchtje meedroeg, maar we waren hem even uit het oog verloren. Hij had afgedaan, punt. Laatste paragraaf in het collectief geheugen. Maar wat de man sindsdien gepresteerd heeft op internationaal vlak, tart alle verbeelding. Kranig oudje dat zo’n brief-‘wisseling’ onderhoudt met internationale organen ! Hij is ook zo charmant, en totaal geloofwaardig ‘on camera’ met zijn witte jas en professorkop, begaan met het leed der wereld. Vanaf het begin heb ik me afgevraagd wat zijn drijfreden moet geweest zijn: een grotesk ingewikkelde politieke agenda, geld, roem, … ? Wat ik maar wil zeggen: he’s food for fiction. Een goochelaar, zoals u zegt, en een Belgenmop tegelijk.
Nog even over de grond van uw artikel, het Google-effect: er bestaat iets als een google-effect, maar dat heeft, zoals u ook suggegeert, vooral te maken met slechte journalistiek: het niet natrekken van bronnen. In een tijd waarin u en ik meer dan ooit overspoeld worden met informatie, zou dit een prioriteit horen te zijn in elke vorm van nieuwsgaringsbedrijf; helaas dwingen economische en prestatiegerichte drogredenen zelfs gerenommeerde persorganen in de fout te gaan op dit vlak. De essentie zit, denk ik, wat dieper: ons collectieve geheugen, is vooral een kortetermijngeheugen geworden. Door de overkill aan informatie, door een sensatiegerichte media die bijna fetisjistisch kickt op ‘live’, door een gebrek aan historisch perspectief en objectiviteit. Google is niet het probleem, het is de beste zoekmachine op het net. Een gedrocht als Wikipedia is veel gevaarlijker: mensen nemen wat ook aan voor waar, het is een ‘encyclopedie’ nietwaar, maar zoek op wat politiek of religieus moeilijke zaken en het hele opzet valt schromelijk door de mand. Karl Popper zou standaardleerstof moeten zijn in de middelbare school, helemaal in multimedia-tijden, en geschiedenis is belangrijker dan informatica.
Mvg BDR