Klimaattop Kopenhagen

Er zijn geen harde afspraken gemaakt over dat wat tegenwoordig, vooral door de elite, ten onrechte als het enig overgebleven milieuprobleem wordt bestempeld: De CO2-uitstoot. Daardoor is de groei van verhandelbare CO2-quota even afgeremd. Daar kan ik niet om jammeren want arme landen zijn geneigd hun ‘overtollige’ CO2-quota aan rijke landen te verkopen. Ze verdienen dan wat geld maar beperken zich daarbij in hun industriële ontwikkeling omdat ze door de verkoop van die quota sneller de limiet van hun CO2-uitstoot bereiken. Rijk blijft zo rijk en blijft zich industriëel ontwikkelenen en arm blijft arm en afhankeleijk… En omdat die CO2-quota steeds schaarser worden, worden ze tenslotte, zeker voor de arme landen, onbetaalbaar. Zolang de oplossing van milieu-problemen wordt gezocht in markt-werking zal er geen echte oplossing komen en ook geen sociale rechtvaardigheid. Van politiek en bedrijfsleven, die zo goed als één zijn geworden, valt weinig te verwachten. Maar we kunnen veel bereiken door de manier waarop we ons geld uitgeven. En het zou prachtig zijn als er na de scheiding van kerk en staat nu eindelijk ook een scheiding van staat en bedrijfsleven komt.