Ga naar de inhoud

Bericht uit Turkije: Strijden tegen de orde van uitbuiting, tirannie en plundering!

De protesten die begonnen na de detentie van meer dan 100 mensen, waaronder IBB burgemeester Ekrem İmamoğlu, blijven groeien. De protesten, waarbij universiteitsstudenten in de voorhoede staan, beginnen een militant karakter te krijgen en worden massaal ondanks de inspanningen van de CHP (Cumhuriyet Halk Partisi, Republikeinse Volkspartij, centrumlinkse oppositiepartij, vert.) om ze in te dammen.

4 min leestijd

Hoewel deze protesten begonnen als gevolg van het conflict tussen twee heersende klieken die strijden om de macht, is het duidelijk dat de woede die is ontketend redenen heeft die veel verder gaan dan de detentie van İmamoğlu.

Vandaag de dag is het geen toeval dat jongeren, de arbeiders van de toekomst en de arbeiders van vandaag, van wie de toekomst onzeker is geworden en van wie velen tegelijkertijd moeten werken en studeren, in de voorste gelederen van de strijd staan. De woede is ook het gevolg van de toenemende verarming van miljoenen mensen die overleven door hun arbeid, hun dagelijkse onderdrukking door de economische crisis, de eindeloze moorden op vrouwen, de onderdrukking en het aanvalsbeleid tegen LGBTI+ mensen, de afslachtingen van dieren, de aanvallen op de Koerdische bevolking, ondanks de zogenaamde vredesbesprekingen, en het feit dat het leven van miljoenen mensen ondraaglijk is geworden door het regeringsbeleid dat gebaseerd is op onderdrukking en dwang.

We zien dat deze woede niet alleen gericht is tegen de AKP-MHP regering, maar ook tegen de CHP, die jarenlang zogenaamd oppositie voerde, maar op elk moeilijk moment de knecht van de regering was, de mogelijkheid van sociale explosies in elke crisis tegenhield en de energie op de verkiezingen richtte. De mensen hebben zich gerealiseerd dat verkiezingen nutteloos zijn en dat er geen andere manier voor bevrijding is dan strijd. Op dit moment is het duidelijk dat de mensen die de straat op gaan niet gemakkelijk gestopt kunnen worden door repressie, noch gemanipuleerd kunnen worden door CHP in lijn met hun eigen agenda.

Aan de andere kant moeten we erkennen dat er grenzen zijn aan wat deze protesten vandaag de dag zijn geworden. Er is een grote kans dat deze reactiebeweging, die geen klassenkarakter heeft en waarvan de politieke inhoud en eisen onduidelijk zijn, een instrument zal blijven in het conflict tussen de heersende machten of gewoon zal uitdoven. Ze heeft echter ook het potentieel om te groeien, te radicaliseren en echte, blijvende winst te boeken als ze qua eisen en methoden verbonden is met de bestaande strijd.

Sinds het begin van 2025 laten wilde stakingen en arbeidersverzet in verschillende steden, het verzet van vrouwen en LGBTI+-mensen ondanks allerlei vormen van onderdrukking en geweld, de strijd tegen ecologische vernietiging en slachtpartijen onder op straat levende dieren zien dat de geest van verzet in deze landen ondanks alles bewaard is gebleven. Vandaag de dag zijn het geen politici in pak, vakbondsbureaucraten of rijke magnaten die deze golf van strijd creëren, maar arbeiders, kinderen van arbeiders en individuen die actief hebben deelgenomen aan de bovengenoemde strijd.

Daarom is het mogelijk om de golf van strijd te versterken met klasse-eisen en -discoursen, en dit is precies wat we moeten doen. We moeten betrokken zijn bij deze strijd, niet als een steunpilaar in de strijd om de macht, maar op een georganiseerde manier, met het perspectief van het verwoorden van de huidige problemen en eisen van de arbeidersklasse, vrouwen en allen die onderdrukt en gediscrimineerd worden, en deze om te zetten in de eisen van de beweging. Aan de andere kant moeten we proberen verschillende delen van de arbeidersklasse, die al strijden met stakingen en verzet, bij de strijd te betrekken.

We moeten deze strijd van de straat naar onze werkplekken brengen en van onze werkplekken naar de straat. We moeten het lot van de strijd niet overlaten aan wat er uit de mond komt van een groep politici in pak. Daarom moeten we zelfbesturende besluitvormingsmechanismen creëren op onze werkplekken, scholen en in onze buurten, waar we onze economische en politieke problemen kunnen bespreken en onze concrete eisen kunnen bepalen. De fora die ontstonden in de nasleep van het Gezi-verzet waren belangrijke ervaringen die we in dit opzicht hebben en we moeten deze ervaringen verder ontwikkelen en nieuw leven inblazen. Dit is de manier om de strijd blijvend te maken en vooruit te komen.

We zullen winnen door ons te verzetten!

Onze kracht komt van onze eenheid!

Anarcho Queers
Anarchists from Ankara
Bilgi Gökkuşağı
Bizim Elimizde Campaign Group
Eşitlik Topluluğu
Heimatlos Kültü
Anarchists from Istanbul
Izmir Anarchy
Kuir Uşak
Autonomous Workers’ Associations
OzU LGBTIQ+
VeganEsk