Eurodusnie: september revolutie

Behalve
het bezoeken van deze activiteiten kun je af en toe ook zelf actief deelnemen.
Zo is er een open podium op zaterdag 15 september, waarbij een ieder die iets
te melden of bij kan dragen aan de revolutie (d.m.v. poëzie, muziek, een
verhaal of een performance) voor onze microfoon kan verschijnen.

 

Opgeven
bij ikophetopenpodiumeurodusnie.nl

Daarnaast
is er wederom een Linkse Kerk politieke quiz, die dit maal in het teken staat
van revolutie, opstanden, volksoplopen en politieke rellen. Dat is op vrijdag
14 september. Schitterende prijzen zijn te winnen en teams van 1 t/m 4 personen
kunnen zich opgeven bij davideurodusnie.nl.

Alle
activiteiten zijn gratis toegankelijk (hoewel een bijdrage in de kosten op
prijs wordt gesteld) en vinden allemaal plaats in de Marinus van der
Lubbe-zaal, dat is naast de Linkse Kerk, gelegen op de hoek Hooglandse
Kerkgracht/ Koppenhinksteeg in Leiden.

PROGRAMMA

Zaterdag
1 september

live
muziek

The
Bips (punk, NL) & Clitoscratch (ska, F)

Aanvang:
21.30

"Fuck
the future, we are living in the past!" staat er op de website van The
Bips te lezen. De meeste hedendaagse punkhelden doen een uurtje stoer op een
podium, drinken wat, rijden eventueel in een busje naar huis, maar daarna begint
de gewone werkweek weer en zijn ze in hun kloffie bij hun baas te bewonderen.
De haren weer netjes gekamd. The Bips-bandleden zijn overal in het Nijmeegse
voor iedereen waarneembaar. Niks acteren, alles echt. Duidelijke taal, echte
emoties, dag en nacht,…altijd.

Clitoscratch
is een negenmans formatie uit Frankrijk, een perfecte feestband om de Maand van
de Revolutie en het nieuwe seizoen van de Linkse Kerk mee te beginnen.
Clitoscratch speelt rauwe, upbeat ska en krijgt gegarandeerd alle voetjes van
de vloer.

—

Donderdag
6 september

Documentaire:
Cuban Story

Aanvang:
20.30

Cuba
1959 / Victor Pahlen / 50 minuten / Engels gesproken

Filmmaker
Victor Pahlen trok eind jaren vijftig mee met de Cubaanse revolutionairen Fidel
Castro en Che Guevara. Van dorp tot stad werd Cuba bevrijd van de door de
Verenigde Staten in het zadel gehouden dictator Batista. De verteller in dit
imposant tijdsdocument is niemand minder dan Errol Flynn, een van de vroege
sterren van het witte doek.

Pahlen
en Flynn waren in Havana toen de revolutie om zich heen greep. In plaats van
het hazenpad te kiezen, trokken ze de bergen in om zich aan te sluiten bij de
guerrillero's. De documentaire werd om nog onopgehelderde redenen destijds
nooit vertoond. Het is Pahlens' dochter Kyra die bij toeval op de mastertapes
stuitte en dit meesterwerk alsnog onder de aandacht bracht van het grote
publiek.

—

Vrijdag
7 september

Lezing:
"De vergissing van Troelstra" (Ron Blom)

aanvang:
20:30

Na de
Eerste Wereldoorlog werd Nederland geteisterd door een economische crisis, met
bittere armoede en massa-werkloosheid. In Rusland hadden de bolsjewieken de
macht gegrepen, en in Duitsland werden arbeiders- en soldatenraden opgericht.
Pieter Jelles Troelstra, leider van de sociaaldemocratische SDAP, meende dat
ook Nederland rijp was voor een socialistische omwenteling, en riep in november
1918 de revolutie uit. Het draaide uit op een jammerlijke mislukking, die veel
politici echter wel overtuigde van de noodzaak tot sociale hervormingen.

Vanavond
vertelt historicus en activist Ron Blom over Nederlands eerste en enige
socialistische revolutiepoging.

Ron
Blom promoveerde in 2004 op het proefschrift "Niet voor God en niet voor
het Vaderland. Linkse soldaten, matrozen en hun organisaties tijdens de
mobilisatie van '14-'18".

—

Zaterdag
8 september

Film:
La Commune (deel 1)

Aanvang:
20.30

Peter
Watkins draaide "La Commune" in de studio's van Armand Gatti in
Montreuil met meer dan tweehonderd acteurs, waarvan slechts een klein deel
beroeps waren. Trouw aan zijn verhaalstijl werkt hij in een vorm van
documentaire die levend, opwindend en tragisch is. We schrijven 1871, het jaar
dat de kleine man in Parijs voor de vierde maal die eeuw deelneemt aan een
revolutie. De film opent met een scène waarin we de plaats van het gebeuren te
zien krijgen na de laatste scène terwijl de maker ons informeert dat de film
werd opgenomen in dertien dagen en evenveel scènes. Vervolgens stellen de
acteurs één voor één hun personage voor. We bevinden ons tegelijk in maart 1871
en in het heden. "We vragen u de dag van 18 maart 1871 in te
beelden", wordt er eigenlijk bedoeld. Hierdoor wordt de kijker gedurende
de hele film gewezen op zijn rol van kijker en de kritische blik die daarmee
samenhangt. "Ik hoop dat deze film een leermiddel kan zijn om de
conventies van televisie en film ter discussie te stellen. Hetzelfde geldt voor
de teksten, de tussentitels, en de ongebruikelijke lengte die eveneens dienen
om de mechanismen van de audiovisuele media uit de dagen", aldus Watkins.

De
bekommernis om een zo groot mogelijke nauwkeurigheid maakt dit filmproject
hoogst ambitieus met als thema's de stem van het volk, het ontstaan van deze
stem en de democratie aan de vooravond van de 20ste eeuw. Het moeilijke
samengaan van discours en praktijk, vergissingen en persoonlijke conflicten
wordt niet verborgen. Het is een politiek werk dat oproept tot collectief
initiatief, reflectie en actie; een langspeelfilm die het heeft over de stem
van het volk, macht en tegenkracht. Met verschillende parallellen aan onze
tijd: het racisme, de plaats en rol van de vrouw, onevenwichtig verdeelde
rijkdom, globalisering, censuur en het falende onderwijs… La Commune duurt
345 minuten. (deel 1, deel 2 volgt morgen)

—

Zondag
9 september

Film:
La Commune (deel 2)

Aanvang:
20.30

Peter
Watkins draaide "La Commune" in de studio's van Armand Gatti in
Montreuil met meer dan tweehonderd acteurs, waarvan slechts een klein deel
beroeps waren. Trouw aan zijn verhaalstijl werkt hij in een vorm van
documentaire die levend, opwindend en tragisch is. We schrijven 1871, het jaar
dat de kleine man in Parijs voor de vierde maal die eeuw deelneemt aan een
revolutie. De film opent met een scène waarin we de plaats van het gebeuren te
zien krijgen na de laatste scène terwijl de maker ons informeert dat de film
werd opgenomen in dertien dagen en evenveel scènes. Vervolgens stellen de
acteurs één voor één hun personage voor. We bevinden ons tegelijk in maart 1871
en in het heden. "We vragen u de dag van 18 maart 1871 in te
beelden", wordt er eigenlijk bedoeld. Hierdoor wordt de kijker gedurende
de hele film gewezen op zijn rol van kijker en de kritische blik die daarmee
samenhangt. "Ik hoop dat deze film een leermiddel kan zijn om de
conventies van televisie en film ter discussie te stellen. Hetzelfde geldt voor
de teksten, de tussentitels, en de ongebruikelijke lengte die eveneens dienen
om de mechanismen van de audiovisuele media uit de dagen", aldus Watkins.

De
bekommernis om een zo groot mogelijke nauwkeurigheid maakt dit filmproject
hoogst ambitieus met als thema's de stem van het volk, het ontstaan van deze
stem en de democratie aan de vooravond van de 20ste eeuw. Het moeilijke
samengaan van discours en praktijk, vergissingen en persoonlijke conflicten
wordt niet verborgen. Het is een politiek werk dat oproept tot collectief
initiatief, reflectie en actie; een langspeelfilm die het heeft over de stem
van het volk, macht en tegenkracht. Met verschillende parallellen aan onze tijd:
het racisme, de plaats en rol van de vrouw, onevenwichtig verdeelde rijkdom,
globalisering, censuur en het falende onderwijs.

—

Donderdag
13 september

Speelfilm:
Oktober (inleiding: Stella Grillia)

Aanvang:
20.30

USSR
1927 / Eisenstein & Aleksandrov / 103 minuten / Engels ondertiteld

De
speelfilm Oktyabr (Oktober) van regisseurs Sergei Eisenstein en Grigori
Aleksandrov werd gemaakt naar aanleiding van de de tiende verjaardag van de
Oktoberrevolutie van 1917 en draaide onder directe controle van Stalin. Toen
Eisenstein tijdens een bezoek aan de Verenigde Staten langer wegbleef dan
aanvankelijk de bedoeling was geweest, verdacht Stalin hem van desertie en
heimelijke contacten met Lev Trotski, de vroegere bondgenoot van Stalin die
inmiddels was verheven tot staatsvijand nummer één.

In
later jaren zijn zowel de beelden van Trotski als die van Stalin verwijderd,
afhankelijk van het regime. De acteur die Lenin portretteert lijkt zo echt, dat
veel tv-documentaires beelden uit deze film laten doorgaan voor
'journaalbeelden'. De massa-scène van de bestorming van het Winterpaleis kwam
tot stand met de hulp van 11.000 figuranten. Door het enorme stroomverbruik
tijdens de opnames kwam een groot gedeelte van Sint-Petersburg zonder
elektriciteit te zitten. 'Oktober' is een absoluut hoogtepunt van de vroege
Sovjet-cinema.

De film
wordt ingeleid door Stella Grillia, verbonden is aan het Griekse
meta-communistische 'New Left Current' en tevens werkzaam bij Eurodusnie.

—

Vrijdag
14 september

Revolutionaire
quiz

Aanvang:
21.30

Na de
succesvolle politieke quiz van januari dit jaar, organiseert Eurodusnie
vanavond een quiz die aansluit bij het thema van deze maand. Alle vragen hebben
betrekking op revoluties, opstanden, volksoplopen en politieke rellen. Zowel
teams als individuen kunnen deelnemen aan deze quiz, die zal bestaan uit drie
rondes van tien vragen, en waarmee wederom schitterende prijzen te verdienen
zijn. Aik Kramer zal opnieuw de quiz presenteren, en een deskundige jury zal aanwezig
zijn om de antwoorden te beoordelen. Aanmelden uiterlijk op de avond zelf om
21:00, maar liefst eerder bij davideurodusnie.nl.

—

Zaterdag
15 september

Revolutionair
Open Podium

Aanvang:
20.30

Voor
het eerste Open Podium van het nieuwe seizoen staat ons een avond voor ogen met
verhalen, non-fictie, gedichten, muziek, dans en beeldende kunst, alles met als
thema: Revolutie. Het Open Podium draait echter op jou!, dus als het thema
Revolutie je aanspreekt en je hebt zin om voor onze microfoon te verschijnen of
op andere wijze bij te dragen aan de revolutie, meld je dan aan bij
ikophetopenpodiumeurodusnie.nl.

Donderdag
20 september

Documentaire:
The Take

Aanvang:
20.30

Canada
2004 / Avi Lewis / 87 minuten / Engels ondertiteld

Argentinië
is een 'spookland'; een land dat door export van kapitaal aan de rand van de
afgrond belandde. The Take is een aangrijpend verslag van Naomi Kleins en Avi
Lewis' tocht langs door werknemers teruggevorderde fabrieken. Nadat het land
bankroet ging, lieten veel werkgevers hun fabrieken leeg achter, omdat die niet
meer rendabel zouden zijn. Op verschillende plekken in het land probeerden de
werknemers gezamenlijk de productie weer op gang te brengen. Naomi Klein,
bekend van haar bestseller 'No Logo', en Avi Lewis volgen de werknemers bij de
moeizame wederopbouw, een schoolvoorbeeld van 'the revolution of every day
life'.

—

Vrijdag
21 september

Film/lezing

Wie was
Marinus van der Lubbe?

met
o.m. Cor Smit

Marinus
van der Lubbe werd geboren te Leiden op 13 januari 1909. Toen hij zestien jaar
was, kreeg Van der Lubbe kalk in zijn ogen en verloor hij een deel van zijn
gezichtsvermogen. Hij was niet langer in staat zijn beroep uit te oefenen en
ontving een invaliditeitsuitkering. Voor deze jonge arbeider, die zo sterk
lichamelijk leefde, betekende dit een ramp. Hij raakte geïnteresseerd in
politiek. Via zijn vriend Piet van Albada kwam Van der Lubbe in contact met het
radencommunisme, dat de nadruk legde op zelforganisatie van arbeiders en niets
wilde weten van politieke partijen en vakbonden.

In
januari 1933, toen in Duitsland Hitler aan de macht kwam, ging Van der Lubbe
naar Berlijn. Overal constateerde hij doffe gelatenheid. In hem groeide de
overtuiging dat hij de arbeiders door een opzienbarende terreurdaad wakker
moest schudden. Zijn oog viel op het Rijksdaggebouw. In de avond van 27
februari trapte hij een ruit in, wrong zich naar binnen, en om even na negenen
stond het gebouw in lichtelaaie. Hij werd ter plekke gearresteerd en na een
showproces veroordeeld tot de doodstraf. Op 10 januari 1934 viel het hoofd van
Rinus van der Lubbe onder de valbijl.

Vanavond
zijn te gast stadshistoricus Cor Smit en Nico Jassies, onderzoeker verbonden
aan het Internationale Instituut voor Sociale Geschiedenis. Zij zullen met
verhalen en beelden, onder meer Waarde Kameraad (1967) en Water en Vuur (1998),
een beeld schetsen van Marinus en de tijd waarin hij leefde en de
omstandigheden die hem tot zijn daad brachten.

Donderdag
27 september

Documentaire:
Ni Peones, Ni Patrones (inl.: Hanneke Willemse)

Aanvang:
20:30

In de
documentaire 'Ni Peones, Ni Patrones' ('Geen knechten, geen bazen') van Hanneke
Willemse, Jan Groen en Leen van den Berg wordt aan de hand van beelden en
interviews uit het heden het verhaal verteld van de collectivisaties in het
dorp Albalate de Cinca in de provincie Aragon tijdens de Spaanse Burgeroorlog.
Het waren in die tijd vooral de anarcho-syndicalisten die een sociale revolutie
probeerden door te voeren. Men ging over op zelfbestuur, schafte geld af en nam
het initiatief tot het collectief bewerken van de grond en het evenredig
verdelen van de opbrengst. Aan deze revolutie werd door de communisten en later
de fascisten een eind gemaakt. In de film komen mannen en vrouwen uit de streek
van de Cinca aan het woord. In hun dagelijkse omgeving vertellen zij over hun
ervaringen in de jaren dertig.

Voorafgaand
aan 'Ni Peones, Ni Patrones' wordt een aflevering vertoond uit de BBC
Granada-serie 'Spanisch Civil War' met daarin unieke beelden van anarchistische
collectieven uit de jaren dertig.

Hanneke
Willemse, redacteur van het blad 'De Anarcho Socialist', is vanavond bij
Eurodusnie te gast om samen met de aanwezigen de lessen van de Spaanse
Burgeroorlog te bespreken.

—

Vrijdag
28 september

Debat:
Revolutie 2007, met o.m. Fenna Vergeer

Aanvang:
20.00

Revolutie:
zowel communisten, socialisten als anarchisten hebben een drastische
verandering van de politieke en economische inrichting van de maatschappij, in
combinatie met een concrete machtsovername, veelal als een noodzakelijke en
logische stap gezien richting een rechtvaardiger samenleving. Over de vorm,
uitvoering en organisatie van deze revolutie hebben veel verschillende ideeën
bestaan. De sociaal-democratie, die aan het begin van de twintigste eeuw
opkwam, ruilde het idee van een revolutie in voor dat van hervormingen via
parlementaire weg. De aanhangers hiervan werden 'reformisten' genoemd.
Klassieke socialisten, anarchisten en communisten bleven vasthouden aan het
revolutie-concept. Zowel de bekendste revolutie van de twintigste eeuw – die
van Rusland in 1917 – en de veel kleinere Spaanse Revolutie van 1936, liepen
echter uiteindelijk uit op een mislukking.

Vanavond
willen we bediscussiëren in hoeverre het idee van revolutie nog een actuele
waarde heeft. Met een aantal mensen, afkomstig uit verschillende delen van de
linkse beweging, willen we bespreken wat het idee van 'revolutie' tegenwoordig
nog betekent voor links. Is er nog steeds een revolutie nodig om een
rechtvaardigere maatschappelijke ordening af te dwingen? Zoja, welke vorm dient
deze revolutie te hebben, en hoe zien we een dergelijke ontwikkeling concreet
voor ons? Moet een revolutie vanuit een partij georganiseerd worden, vanuit vakbonden
of vanuit arbeiderscollectieven? Zijn er lessen te leren van revolutie-pogingen
uit het verleden?

Veel
mensen in de linkse beweging beschouwen het hele idee van 'revolutie' inmiddels
echter als een mislukt en achterhaald concept. Zij zijn van mening dat het
revolutie-idee door de verzwakte socialistische en communistische beweging
definitief op de 'mestvaalt der geschiedenis' moet worden gezet, en er
gestreefd moet worden naar hervormingen van het bestaande systeem. Is dit de
strategie waar heel links voor zou moeten kiezen? Of betekent dit de
definitieve acceptatie van de overwinning van het kapitalisme?

Aan het
debat nemen deel:

Fenna
Vergeer – mede-oprichtster van de SP en voormalig Tweede Kamerlid.

Martin
S. – actief in de Internationale Kommunistische Stroming (IKS), een
revolutionaire organisatie die onder meer het blad "Wereldrevolutie"
uitgeeft.

Willem
Hoogendijk – Werkzaam bij "Voor de verandering", een organisatie die
middels hervormingen streeft naar een alternatief, post-kapitalistisch
economisch systeem.

Hans
Boot – Redacteur van Solidariteit, een webmagazine dat opkomt voor een
strijdbare, democratische en brede vakbeweging.

Christiaan
Scholl – Auteur en activist, aangesloten bij het 'andersglobalistische'
Dissent! Netwerk.

—

Zaterdag
29 september

live
muziek

Rene
Binamé (punk, B) & Suicidal Birds (punk, NL)

Aanvang:
21.30

René
Binamé houdt van liedjes en deuntjes, hij zingt in het Frans, en ook in het
Vlaams en het Waals.

René
Binamé, kibbelend, ronkend en vloeiend schuift hij melodietjes door een muur
van gitaren.

René
Binamé speelt in grote steden, in kleine steden, in parochiezalen, in
kraakpanden, in circustenten, onder de sterren en voor het slapen gaan.

René
Binamé zingt over opstand en verzet, vandaar dat ze de Maand van de Revolutie
mogen afsluiten.

Suicidal
Birds bestaat uit de zangeres/gitariste Jessie en bassiste Chay afkomstig uit
Bakkeveen en voor wie het niet weet, dat ligt in Friesland. Toen de drummer er
mee stopte besloten ze verder te gaan als duo en kochten een drumcomputer voor
de aanvulling in de ritmische sectie. Het resultaat is retestrakke poppunk, al
schijnen sommigen er blues en rock 'n' roll in te horen. Suicidal Birds hebben
inmiddels een flinke naam opgebouwd en treden ook veelvuldig op in het
buitenland.

———————-