Hongerstaking Dimitris Koufontinas beeindigd, 10.000en demonstreren
De Griekse politieke gevangene Diomitris Koufontinas heeft, op het randje van de dood na 66 dagen hongerstaking, zijn actie beëindigd. Ondertussen hebben meer dan 10.000 mensen in Athene (en nog meer mensen elders in Griekenland) gedemonstreerd om zijn eisen ingewilligd te krijgen.
(Door Yannis Youlountas, vertaling globalinfo.nl, foto: Demonstratie in Patras op 13 mei)
Koufontinas liet zijn steungroep een korte verklaring naar buiten brengen (vertaling globalinfo.nl)
“Solidariteit is de voorwaarde die van levensbelang is en ons verenigt in de strijd”.
Ik dank mijn vrienden en kameraden die solidair met mij waren. Ik dank alle progressieve mensen voor hun medeleven, dat niet alleen sympathie was voor een persoon, maar op een moment van strijd, tegen een onmenselijke macht.
Solidariteit en steun, die aantonen dat er levendige sociale krachten zijn die zich verzetten tegen willekeur, geweld en autoritarisme. En dat geeft nieuwe hoop.
De heersende familie heeft laten zien hoe meedogenloos zij de wetten en de grondwet, de jurisprudentie, aantast. Ik laat het hierbij.
Ze worden beoordeeld door de mensen die de straat op gaan. Wat daar gebeurt is veel belangrijker dan hoe het begonnen is.
Tegenover de kracht van deze strijd verklaar ik van mijn kant dat ik met mijn hart en geest bij u ben, in uw midden.
14 maart 2021, Dimitris Koufontinas”
————————
Yannis Youlountas schreef een artikel naar aanleiding van de demonstraties.
Bron: enough is enough is enough
Afgelopen zaterdag en zondag is in heel Griekenland een krachtige protestbeweging de straat opgegaan.
Anarchisten, revolutionairen, linksen van allerlei slag, ecologisten, meerpartijenactivisten, maar ook mensen die niet erg gepolitiseerd zijn en die het gewoon zat zijn, waarvan sommigen de Gele Vesten-beweging in Frankrijk noemden: de Griekse straten waren afgelopen zondag en zaterdag overvol. Anderzijds waren er minder pleinen bezet dan verwacht, maar dit is nog maar het begin. Op dit moment groeit de beweging, in veel wijken van Athene en in andere steden van Griekenland: Patras, Thessaloniki, Heraklion, enz.
Demonstratie in het district Exarcheia in Athene op 13 Maart.
Het meest interessante is dat we het niet alleen hebben over uitbuiting, zoals gebruikelijk, dat wil zeggen looneisen, arbeidsomstandigheden, werkloosheid, sociale zekerheid, pensioenverlagingen jaar na jaar, het bureaucratische labyrint van studenten, het lijden van migranten… We hebben het ook en vooral over overheersing, macht, gezag, politie, staat, regering. Met andere woorden, we pakken het probleem aan vóór de sociale en economische gevolgen ervan. Inderdaad, zijn wij het niet die de grote gevangenis hebben gebouwd waarin we opgesloten zitten? Zijn wij niet degenen die onze eigen gevangenbewaarders zijn? Zijn wij niet degenen die de tirannen creëren die ons onderdrukken, binnen een politiek regime dat alleen in naam democratisch is?
Sinds jaren zijn meer en meer mensen zich ervan bewust geworden, zowel in Griekenland als in Frankrijk, dat we onze problemen niet zullen oplossen zonder terug te gaan naar de bron. En deze wortel van het kwaad, deze eerste plaag, dit gif in de vrucht, is macht. Macht die tot stand komt door verleiding of door geweld. De macht die dus steeds gewelddadiger wordt uitgeoefend op het lefloze en laffe volk dat wij zijn, door ons te laten regeren door een paar maffiosi die niet groter zijn dan wij, die op dezelfde manier naar het kleine hoekje gaan, die werkelijk niets bijzonders hebben, maar die de Staat nauwgezet gebruiken om zich te beschermen tegen onze woede en om de vrijheidsberovende en inegalitaire wetten op te leggen die zij schrijven in hun belang en in het belang van hun handlangers.
Demonstratie in Thessaloniki op 13 maart.
Hier is het Mitsotakis. Daar, is het Macron. Elders, een ander. Maar uiteindelijk, ook al zijn er verschillen, ook al is Mitsotakis erger dan Tsipras, ook al zal Le Pen waarschijnlijk erger zijn dan Macron, blijft het probleem bestaan. Daarom moeten we dringend de straat op om de macht zelf in vraag te stellen: de macht die elke dag weer op een steeds autoritairdere manier over ons wordt uitgeoefend en die ons, met noodverordeningen, op een steeds totalitairdere manier controleert. Het is tijd om opnieuw nee te leren zeggen: niet alleen tegen een president of een premier, maar tegen alle dieven van levens die in de afgelopen maanden nieuwe en verontrustende stappen zijn blijven zetten in de overheersing die zij over ons uitoefenen, waar ook ter wereld.
Dit is de fundamentele vraag die dringend moet worden beantwoord nu we het einde van de tunnel beginnen te zien. Laten we niet terugvallen in onze routine van voor de pandemie, met het hoofd naar beneden en de rug gebogen. Laten we de kans grijpen om het probleem eindelijk aan te pakken, op basis van deze ervaring.
Athene 13 Maart
Want diep van binnen weten we het heel goed: we willen geen loonsverhoging van 50 euro, noch een uurtje minder werken per week, noch 5% meer terugbetaling aan de sociale zekerheid, noch een paar pensioenpunten, noch een verbetering van de levensomstandigheden van de studenten, noch zelfs maar een andere manier om arme mensen van elders op te vangen. Neen, wat we willen, puur en simpel, is zelf het leven kiezen dat we willen en ons anders organiseren om onze verlangens en de wederzijdse hulp die het cement van de samenleving is, beter op elkaar af te stemmen.
Laten we dus niet langer wachten, laten we het ronduit zeggen, zonder omwegen of bijzinnen, zonder er andere overbodige klachten aan toe te voegen en vooral zonder te wachten: wij willen ons leven in eigen handen nemen.