Staker bij Lidl in Italië gedood
Bij een picketline van een stakingsactie tegen het Duitse supermarktconcern Lidl in Biandrate, Italië (Bij Novara, tussen Turijn en Milaan) is afgelopen vrijdag 18 juni de 37-jarige Adil Belakhdim om het leven gekomen. Een vrachtwagen die bewust door de picket heenreed om die te doorbreken, was de oorzaak. Drie mensen werden zwaar verwond, waarvan Adil het niet overleefde. Adil Belakhdim was stakingsleider voor de ‘bond van onderop’ SICOBAS.
(Een vertaling van een bericht van Claude Piperno op Revolution Permanente, vertaling door globalinfo.nl)
Italië. Een vakbondsman gedood op een picketlijn in Novara
Moord volgens de regeltjes
Het was vrijdagochtend 7.30 uur toen een vrachtwagen zich een weg baande door een picketline van Lidl-werknemers in Biandrate, in Noord-Italië. Het verwondde twee stakers en sleepte het lichaam van een derde ongeveer 20 meter mee. Adil Belakhdim, een 37-jarige vakbondsman van SICOBAS, werd ter plaatse gedood.
Het nieuws verspreidde zich snel naar de picketlines voor de belangrijkste logistieke platforms van het land, waar stakers zich hadden verzameld voor deze actiedag die was uitgeroepen door SICOBAS, de belangrijkste strijdbare vakbond in de sector, evenals AdlCobas, USB Logistique en CUB Transports. Woede en razernij, voor deze stakers in een sector waar het merendeel van de werk wordt verricht door jonge immigranten of werknemers van immigrantenafkomst en die enkele van de hardste stakingen van de afgelopen jaren op het schiereiland hebben gehouden. Het militante traject van Adil Belakhdim was hiervan een afspiegeling: een 37-jarige arbeider van Marokkaanse afkomst, vader van twee kinderen, ontslagen wegens zijn vakbondsactiviteit door TNT-Fedex en plaatselijk coördinator van SICOBAS voor de provincie Novara, bekend om zijn strijdlust en onverzettelijkheid.
Het nieuws haalde ook de voorpagina’s van de Italiaanse pers. Alleen de grote Milanese rechtse krant, Il Corriere della sera, pikte het verhaal op in haar “nieuws”-katern en durfde het aan om melding te maken van “een discussie en een ongeluk die de dood van de vakbondsman veroorzaakten”. Er was geen ongeluk. Het was een moord, volgens de regeltjes, die plaatsvindt in een zeer bijzondere context van geweld tegen arbeiders in de strijd, vooral in de afgelopen weken. De Italiaanse werkgevers menen namelijk vrij spel te hebben sinds de regering het einde van het ontslagverbod, dat iets minder dan een jaar geleden was afgekondigd wegens de pandemie, met enkele weken heeft vervroegd. En het is van plan om met alle macht toe te slaan, waar er ook protest opkomt.
Het was evenzeer een protest tegen een goedkope collectieve arbeidsovereenkomst die door de top van de confederale vakbonden was geratificeerd, als in verband met de aanvallen van stakingsbrekers, die door de werkgevers worden betaald, bij verschilllende distributiecentra van Fedex-TNT, dat de vakbond had opgeroepen tot een mobilisatiedag op 18 juni in een sector die van strategisch belang is voor de economie van het schiereiland, maar ook voor de goederenstroom naar Duitsland en andere Europese landen. Het feit dat een 25-jarige Italiaanse vrachtwagenchauffeur vrijdagochtend besloot de picket line die voor de Lidl-opslagplaatsen in Biandrate was opgesteld, te doorbreken, is dus geen op zichzelf staand geval. Het proces is overigens niet nieuw. De moord op Adil Belakhdim doet op tragische wijze denken aan die op Abd Elsalam Ahmed Eldanf, die vijf jaar geleden onder soortgelijke omstandigheden werd gedood tijdens een picket line in het GLS-sorteercentrum in Plaisance.
Mario Draghi, de voorzitter van de Italiaanse Raad, die een brede steun geniet van de Democratische Partij tot extreem-rechts, heeft zijn “bedroefdheid” uitgesproken en gevraagd om “al het licht te werpen op wat er is gebeurd”. Maar tegelijkertijd moedigt alles in het huidige beleid van de Italiaanse regering de werkgevers aan om met alle middelen die nodig zijn om het “herstel” te bespoedigen, legaal of extra-legaal, te werk te gaan: door de ontslagen opnieuw toe te staan; door het plan tot ontmanteling van Alitalia te bekrachtigen, waar de werknemers, eveneens gisteren, door de CUB Transports tot staking werden opgeroepen om te protesteren tegen het in de nieuwe bepalingen van de groep voorziene verlies van 5500 banen; door het aan de rechtbanken over te laten om de anti-stakingswetgeving aan te scherpen, met name in de logistieke sector; of door de aanvallen van de onderkruipers op de werknemers in diezelfde sector te verdoezelen met de racistische en xenofobe verklaringen van Matteo Salvini, vicevoorzitter van de Raad.
Sinds vrijdagavond zijn in de belangrijkste steden van het land verscheidene manifestaties gehouden, op oproep van de vakbondsbeweging aan de basis en van organisaties van radicaal links en extreem links, uit solidariteit met de logistieke stakers en om uiting te geven aan de woede na de moord op Adil Belakhdim. Aanstaande zaterdag 19 juni is in Rome een nationale demonstratie bijeengeroepen, onder meer door SICOBAS en met deelname van La Voce delle Lotte, lid van het organisatiecomité, ter verdediging van de arbeidswereld, om het aantal doden op het werk, dat voor het jaar 2021 met 9% is gestegen, aan de kaak te stellen, tegen de repressie en om te protesteren tegen de opschorting van het verbod op ontslagen. Deze mobilisatie, die door de dood van Adil een geheel nieuwe betekenis krijgt, zou het uitgangspunt moeten zijn van een brede beweging tegen het huidige offensief van de werkgevers.
De leiders van de drie confederale vakbonden, CGIL, CISL en UIL, hebben zich uitgesproken tegen het decreet waarbij opnieuw machtiging tot ontslag wordt verleend, maar hadden tot gisteren niets anders gepland dan eenvoudige manifestaties op 26 juni. Dit standpunt staat in contrast met de reactie van de vakbondsleden van de CGIL, CISL en UIL, die in het logistiek centrum van Biandrate onmiddellijk een staking van 48 uur hebben uitgeroepen na de moord op hun collega. In andere logistieke bedrijven besloten werknemers, die verontwaardigd waren over deze misdaad, eveneens te gaan staken, ook al waren zij geen lid van de vakbond. Dit is wat er gebeurde bij de UPS in Milaan, bijvoorbeeld. Dit is het standpunt dat alle vakbonden en organisaties van de arbeidersbeweging op nationaal niveau moeten innemen om een einde te maken aan het geweld dat door de werkgevers wordt gesteund en door de regering in de doofpot wordt gestopt. Maurizio Landini, secretaris-generaal van de CGIL, de Italiaanse equivalent van de CT, zei in een verklaring die vrijdag werd vrijgegeven dat het antwoord op iets zo “ernstig en onaanvaardbaar” als de dood van een vakbondsman alleen maar “een staking” kon zijn.
Het is tijd om de daad bij het woord te voegen. In de tussentijd zal de demonstratie van aanstaande zaterdag een eerste reactie zijn.