fort europa

‘Excellently written, very sad and devastating. It would be important if responsible people could read it and draw conclusions.’ Dat schreef de betreurde Ryszard Kapuscinski over Polmans ‘k Zag twee beren’. Ik wil hier dat eresaluut graag herhalen, want ook ‘Niemand wil ze hebben’ is een aan de ribben plakkend Linda Polman-boek. Ik vrees echter dat 'responsible people' dit soort boeken niet zullen lezen. Zoals wel vaker zal de boodschap aan de verkeerde ribben blijven plakken. Ik hoop tegen beter weten in dat ik verkeerd ben.

In mijn artikel over Wolfgang Streecks opvattingen i.v.m. vluchtelingen en migratie had ik per abuus gesproken over het Schengen-akkoord waar het in feite het Dublin-akkoord betrof. Uit de context was dit eigenlijk wel duidelijk (*1). Op mijn abusievelijke vermelding van Schengen reageerde Francine Mestrum: “overigens, wie Schengen ziet als ‘nefast’ – vrij verkeer van personen – ja, die heeft een groot probleem…” Het klinkt nogal verontrustend, alsof Schengencritici dringend een psychiater of neuroloog zouden moeten raadplegen, maar zoals gezegd, ik hoefde me niet aangesproken te voelen aangezien ik Dublin en niet Schengen bedoelde.

Op 2 augustus hield Doorbraak-activist Rezager Kurshy een toespraak op het No Border Camp in Wassenaar. Hier de integrale tekst, vertaald in het Nederlands.

Op 3 juli kondigde Fathi Bashagha, binnenlandminister van de VN-gesteunde Libische Regering van Nationale Eenheid, aan dat zijn diensten eraan denken om een eind te maken aan het vasthouden van vluchtelingen en migranten in Libië, en iedereen vrij te laten die momenteel gevangen zit in een centrum onder de controle van het Departement voor de strijd tegen illegale migratie (DCIM) van de Regering van Nationale Eenheid. Deze aankondiging kwam er de dag na de vreselijke aanval op een detentiecentrum voor migranten en vluchtelingen in Tajoura, waar 53 mensen het leven verloren, waaronder kinderen.

Solidariteitsactie tegen mogelijke vervolging Sea-Watch kapitein Carola Rackete en voor iedereen op de vlucht naar een beter leven

Het reddingsschip Sea-Watch 3 – dat de Nederlandse vlag voert – is een van de laatste schepen die nog op de Middellandse Zee vaart om vluchtelingen in nood te redden. Italië gooit de Sea-Watch 3 kapitein Carola Rackete in de gevangenis. NGO-schepen die mensen redden, worden al langer gecriminaliseerd. Dit is de wereld op z’n kop. Het is de hoogste tijd dat links Europa stelling gaat nemen en zich niet langer laat gijzelen door de opkomst van extreemrechts en de toenemende vreemdelingenhaat.

Het reddingsschip Sea Watch 3 is een van de weinige schepen die nog op de Middellandse Zee vaart om vluchtelingen in nood te redden. De laatste weken voer het schip, dat onder Nederlandse vlag vaart, rond met enkele tientallen opgepikte vluchtelingen die ze nergens aan wal konden zetten omdat Italië het schip toegang tot de havens weigerde. Vanwege de onhoudbare sitautie aan boord heeft het schip nu zonder toestemming Lampedusa aangedaan. De havenarbeiders van Genua hebben verklaard solidair te zijn, en het schip in de haven te willen ontvangen. (English version at bottom)

Niet alleen Vlaanderen maar heel Europa maakte een ferme ruk naar rechts. Radicale en extreemrechtse partijen bespeelden met succes het migratiethema met een discours over het symptoom, niet over de oorzaken.

De EU heeft recent besloten te stoppen met het redden van vluchtelingen op de Middellandse Zee. Tegelijkertijd investeert de EU wel in het uitbreiden van het aantal grenssoldaten. In 2027 moeten er 10.000 grenssoldaten paraat staan om vluchtelingen te weren van het Europese continent.

Mensen die hun asielaanvraag hebben zien worden afgewezen in landen als Servië, lopen de kans uiteindelijk te worden gedeporteerd door het grensagentschap van de EU, Frontex.

In 2012 kreeg de Europese Unie de Nobelprijs voor de vrede. Volgens de Nobelprijsorganisatie kreeg ze de prijs, omdat “de Unie en haar voorlopers meer dan zes decennia hebben bijgedragen aan de bevordering van vrede en verzoening, democratie en mensenrechten in Europa.” Wie de prijs voor de vrede krijgt wordt ieder jaar bepaald door een comité van vijf leden van het Noorse parlement.

Migratie zal nog een hele tijd de politieke gelederen beroeren. Opvallend is de poging om een onderscheid te maken tussen legale en illegale vluchtelingen. Maar vlucht niet iedereen om uit een miserabel bestaan ten gevolge van geweld, oorlog, armoede, honger, uitsluiting naar een betere toekomst te gaan zoeken? Als de media ons vertellen dat de vluchtelingen in België voornamelijk uit Afghanistan, Irak, Syrië en Palestina komen, dan moeten we toch niet ver zoeken naar de reden? En is de ontwikkelde wereld niet vooral op zoek naar goedkope toegang tot grondstoffen? Ik las een artikel van Bruno Guigue, voormalig Frans topambtenaar en politiek filosoof, waarvan ik u graag de hoofdlijnen schets hieronder.

Verbijstering, boosheid en teleurstelling bij passagiers op uitzettingsvlucht. Zaterdag 5 januari 2019 vertrok een KLM vlucht met aan boord dhr. Mehimmed. Deze jonge man is gedwongen uitgezet naar Soedan. Er wordt voor zijn leven gevreesd.

Italiaanse landbouw een ´pull factor´ voor ´illegale´ migratie? En zo ja, waarom? Niet aangemeld werk (vooral in de landbouw) wordt vaak gezien als iets dat ´illegale´ migratie aantrekt richting zuidelijk Europa. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat het vooral andere, structurele factoren zijn die de vraag naar goedkope landarbeid en de uitbuiting van arbeiders stimuleren. De conclusie is: Niet alleen de georganiseerde misdaad en het gang-master systeem dragen bij aan de uitbuiting van migranten, maar ook het Europese Landbouwbeleid en de prakijken van retailers. Diepgaander onderzoek is nodig om te zien of en hoe het beleid van de EU en de EU lidstaten uitbuiting tegen gaat.

De migrantenproblematiek wordt vooral vanuit Europees/Westers oogpunt bezien. Zelden komen meningen en opvattingen van de achterblijvers uit landen van herkomst aan de orde. Wat weten we over de economisch-politieke situatie in die landen in het Midden-Oosten en Afrika? Wat weten we eigenlijk over de beweegredenen van de migranten? En wie profiteert eigenlijk van die migratievoordelen? Tijd om het daar eens over te hebben.

Amsterdam - Berlijn, 23 december 2018 – Een coalitie van humanitaire organisaties, #United4Med, heeft sinds vrijdag in totaal 344 personen van de verdrinkingsdood gered op de Middellandse Zee boven Libië. Het onder Nederlandse vlag varende schip Sea-Watch 3 van de Duitse hulporganisatie Sea-Watch maakt deel uit van de coalitie en heeft momenteel 33 geredde personen aan boord. Deze dienen zo snel mogelijk in een veilige haven aan land te worden gebracht. “In lijn met de Kerstgedachte en met het internationale recht hopen we deze mensen zo snel mogelijk op een veilige plek aan land te kunnen brengen. Of dat lukt hangt van de opstelling van onze Europese politici af,” aldus Jelle Goezinnen van Sea-Watch.

Op de luchthaven van Londen Stansted verhinderden 15 mensen vorig jaar het opstijgen van een vliegtuig. Het vliegtuig was een chartervlucht ter deportatie van migranten. De 15 activisten riskeren vandaag een levenslange gevangenisstraf voor een geweldloze directe actie met beschuldigingen die gelinkt worden aan terrorisme. Deze actie liet toe om de systematische en illegale uitwijzingen van het Brits ministerie van binnenlandse zaken aan te kaarten.

Het Belgische ontwikkelingstijdschrift MO zet op een rijtje wat het Verdrag van Marrakesh inhoudt, en dat is goed omdat in Nederland de extreemrechtse komplottheorien de toon zetten...

Op 13 oktober jongstleden vond een megabetoging plaats in Berlijn onder de hashtag #unteilbar (ondeelbaar). Bijna een kwart miljoen mensen demonstreerden, jong en oud in een bonte stoet, tegen racisme en vreemdelingenhaat. Een hartverwarmende gebeurtenis van mensen met het hart op de goede plaats. Toch zijn er nog wel enige kanttekeningen te plaatsen, want waarvoor hebben deze mensen nu precies gedemonstreerd en aan wie was deze demonstratie gericht en wie zijn nu die ‘wij’ in de oproep tot demonstreren.

Op 9 november was het precies 29 jaar geleden dat de Berlijnse  Muur viel. Een nieuw rapport toont aan dat de EU-landen sindsdien zo’n 1000 kilometer muur hebben gebouwd om migratie tegen te gaan. Dit is het equivalent van zes Berlijnse Muren.