Over de Participatiewet is al veel gezegd en geschreven. De teneur van veel commentaren is dat de wet op zijn minst gedeeltelijk mislukt is. De oorspronkelijke doelstellingen: mensen in de bijstand en gehandicapten massaal aan betaald werk krijgen, zijn niet of nauwelijks bereikt.
Duizenden mensen in de bijstand zijn de afgelopen jaren door hun gemeente gekort op hun uitkering. Soms voor een maand, soms voor enkele maanden. Alleen al in de tien grootste gemeenten van Nederland waren er in 2019 zo'n zesduizend gevallen waarin iemand tijdelijk minder geld kreeg, blijkt uit een rondvraag van de NOS. Dat is zo'n 4 procent van de bijstandsuitkeringen in die gemeenten.
Eric Hochstenbach is een 67-jarige man die zijn leven heeft beschreven in een biografie onder de titel “Gelukkig leef ik nog”. Hij heeft zijn bestaan als lichamelijk gehandicapte vastgelegd in een persoonlijke beschrijving die een goed beeld geeft van de problemen die je dan tegenkomt. Discriminatie, eenzaamheid, onbegrip en uitsluiting vanuit de maatschappij heeft hij heel zijn leven meegemaakt. Eric noemt dat “het ijzeren gordijn” waardoor hij constant het gevoel heeft in een gevangenis te leven.
Burnley ligt bij Manchester en is een van de voormalige mijnbouwsteden die de kern vormden van de eerste fase van de industrialisering. Op de Britse publieke zender BBC is een korte reportage gemaakt over een aantal ‘straatpriesters’ die daar steun aan de armen proberen te geven. Het clipje maakte veel indruk.
Eerder besprak Lou Keune op Globalinfo.nl het boek Een dollar per dag van Abhijit Banerjee en Esther Duflo, die in 2019 de Nobelprijs Economie wonnen. Zij onderzoeken hoe de ‘extreme armoede’ in de wereld het beste bestreden kan worden. Veel concrete initiatieven worden op een praktische manier besproken. Het oordeel van Lou: een werkelijk nuttig en leesbaar boek dat kan worden aangeraden aan al diegenen die werkzaam zijn of willen zijn in de bestrijding van armoede in Afrika, Azië en Latijns Amerika. Maar ook een teleurstellend boek, omdat de auteurs weinig kritisch zijn als het gaat om kwesties als economische groei, het marktdenken, en de omgekeerde ontwikkelingshulp.
De Nobelprijs werd aan Banerjee, Duflo en Kremer uitgereikt. Hun benadering van armoede focust echter op het microniveau en negeert de sociale verhoudingen.
Het is haast een open deur, de constatering dat de meeste media helemaal wild gaan – met name rioolexemplaren als de Telegraaf en hun kloon Geenstijl, als er een keer door demonstranten ‘geweld’ wordt gebruikt. En als daarbij dan een winkel geplunderd wordt, hebben ze het dagenlang nergens anders over en proberen ze zoveel mogelijk daders bij de politie aan te geven. Ondertussen wordt de werkelijke grootschalige glunderpartij, zoals die van de BV Nederland, volstrekt genegeerd.
De kosten voor leningen door de arme landen zijn aanzienlijk gestegen en hun inkomsten uit grondstoffen dalen als gevolg van de uitbraken van het coronavirus in de hele wereld.
11 en 12 maart 2020 vergaderde de Amsterdamse gemeenteraad. Erik van Erp, journalist van de MUG, doet op de website van het blad verslag van de vergadering.
Haagse rechtbank oordeelt dat de overheidsoperatie Syri onrechtmatig is. Daarmee worden allerlei gegevens van personen gekoppeld om er vervolgens met een geheime profileringsalgoritme uitkeringsfraude mee op te sporen. Het programma werd tot ver over de landsgrenzen zwaar bekritiseerd. Criminologe Gwen van Eijk schrijft erover op het blog Sargasso.
Organizers en activisten die bouwen aan #samenvoor14, de campagne voor een hoger minimumloon, voeren ontelbare gesprekken op straat, op bijeenkomsten en op sociale media. De meeste mensen hebben veel sympathie voor het streven naar een rechtvaardiger verdeling van de welvaart. Maar regelmatig komen ze ook wel met vragen. Vragen over de haalbaarheid, over hoe we het dan willen aanpakken, over wat er dan bijvoorbeeld met de toeslagen zal gebeuren, maar ook over de rol van de FNV en hoe bestaande linkse bewegingen een rol kunnen spelen in de campagne.
30 december 2019 – Tijdens de eindejaarsperiode worden in veel steden feestmaaltijden aangeboden aan mensen die het jaar in armoede, en wat er vaak bijhoort: eenzaamheid, doorgebracht hebben. Natuurlijk bieden zulke initiatieven geen structurele oplossing voor de armoede en neigen ze soms naar liefdadigheid, maar terzelfdertijd is het een gebaar van daadwerkelijke solidariteit die door de ‘feestelingen’ erg geapprecieerd wordt (*1)
Naar aanleiding van een verzoek van de ministers Stef Blok en Sigrid Kaag van respectievelijk Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, kwam de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) afgelopen juli met het advies om een nauwere samenhang in het regeringsbeleid na te streven tussen duurzame ontwikkelingsdoelen en mensenrechten (1).
Ongeveer een jaar geleden heeft de FNV het initiatief genomen tot de beweging samenvoor14. Concrete hoofddoelstelling van het initiatief is een verhoging van het wettelijk minimum uurloon naar 14 euro. Enkele tientallen organizers worden ingezet om de beweging op te bouwen. Het moet een ware sociale beweging worden, waarbij er samenwerking is tussen de FNV en andere organisaties en waarbij in buurten, bedrijven en bij de mensen die in armoede leven wervende acties worden opgezet om door een persoonlijke benadering een beweging van onderop op te bouwen.
In vijf plaatsen waaronder mijn woonplaats Hoogeveen is een pilot gestart waarbij banken klanten die rood staan oproepen iets aan hun financiën te doen en verwijzen naar schuldhulpverleners. Hieronder mijn reactie op deze idiote kampanje.