activisme

Vanochtend (21 mei) lieten aandeelhouders van Shell van zich horen tijdens de jaarlijkse Shell aandeelhoudersvergadering: "We gaan alle mogelijke middelen inzetten om Shell te ontmantelen en een einde te maken aan dit destructieve bedrijf. Shell is enkel gericht op het verhogen van de winst voor de aandeelhouders en zal nooit deel van de oplossing van de klimaatcrisis zijn." De aandeelhoudersvergadering vindt traditiegetrouw in het Circustheater in Scheveningen plaats. 

De laatste maanden lezen we steeds vaker over acties van burgerlijke ongehoorzaamheid. In het bijzonder de klimaatbeweging lijkt in deze strategie een oud recept te herontdekken, waarbij een onwillige overheid tot actie gedwongen wordt. Kan ongehoorzaamheid als actievorm ook effectief helpen om meer ambitieuze doelstellingen te bereiken als pakweg petities en marsen botsen op hun limiet?

Ieder jaar vindt in mei in Scheveningen de aandeelhoudersvergadering (AGM) van Shell plaats. Hierin wordt het afgelopen jaar besproken, en worden de plannen voor het komende jaar goedgekeurd. Samen met het bestuur vervullen de aandeelhouders van Shell een serie aan juridische verplichtingen. Alle beursgenoteerde bedrijven moeten hieraan voldoen om hun destructieve werk zijn gangetje te laten gaan. (English version at bottom)

Vanmorgen (14 mei 2019, GI) werd de 25e editie van de Flame Conference in het Amsterdamse Okura Hotel verstoord door verschillende groepen mensen, ondersteund door Gastivists & Code Rood. Klik hier voor de video op Twitter.

Volk, populisme, termen die in het hedendaagse politieke debat veelvuldig worden gebruikt in heel verschillende zin. Aldus behoren ze tot de categorie ‘containerbegrippen’. Het woord volk wordt in de politieke filosofie omgesmeed van ‘een veelheid’ tot een ‘politiek instituut’, de demos (te herkennen in democratie: regering door het volk). In dit geval kent het geen nationale verwijzing, maar de mogelijkheid bestaat wel het nationale element eraan toe te schrijven: de ethnos, het ‘genationaliseerde’ volk.

In de vroege ochtend van Goede Vrijdag, 19 april, hebben ongeveer 50 rebellen van Extinction Rebellion de hoofdingang van het internationale hoofdkwartier van olie- en gasproducent Shell geblokkeerd. Sommigen van hen lijmden zichzelf tegen het glas, anderen goten nepbloed van de trap en kalkten boodschappen op het gebouw.

Een man die ervan verdacht wordt dat hij vier reusachtige reclamefilmborden van de suikerwatermultinational Coca Cola had gehacked om de reclamefilmpjes te vervangen met boodschappen tegen het vrijhandelsakkoord TTIP (tussen de VS en de EU) dreigt nu een zware geldstraf te krijgen.

Rond het middaguur, 16 april, hebben 25 rebellen van de groep Extinction Rebellion het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag bezet. Het doel van de bezetting van het ICC is om de 122 partijen van het statuut van Rome aan te sporen om ecocide te erkennen als een internationale misdaad. Dit is onderdeel van de International Rebellion Week, die gehouden wordt in meer dan 35 landen en 200 steden. (update onderaan)

Op 15 april gaat Extinction Rebellion, een geweldloze, burgerlijk ongehoorzame milieubeweging van onderaf, wereldwijd van start. Op hun is het manifest te vinden van de beweging. Dat als volgt begint: Onze leiders hebben gefaald. Dit verwrongen systeem maakt ons dood. Het heeft ons op de weg naar uitsterven geleid.

Sale Amsterdam is een actie-rondleiding door de gefinancialiseerde stad. – Start tour: 13:00 Startlocatie: Jollemanhof 5, Amsterdam School of Real Estate (vlakbij pakhuis de zwijger). Loop op 6 April mee met een actierondleiding door onze gefinancialiseerde stad.

Binnen de Klimaatmars zullen verschillende groepen een eigen blok vormen, de jongeren lopen voorop, gevolgd door onder andere de FNV, Groningers, feministen, grootouders en zorgwerkers (opsomming in willekeurige volgorde). Het Blok voor Radicale Klimaatrechtvaardigheid zal oproepen tot systeemverandering en van onderop georganiseerde directe actie, burgerlijke ongehoorzaamheid en arbeidersverzet als drukmiddelen.(English version at bottom)

Sinds de extreemrechtse machtsgreep in Brazilië staan activisten en basisbewegingen zwaar onder druk. Een van de ontroerende fenomenen afgelopen weekend was hoe de politieke strijd via het carnaval de straat opgebracht werd. Met de een jaar geleden vermoorde Marielle Franco als boegbeeld.

Een keur aan interessante workshops en ook nog feest en lekker eten dit weekend, over de toekomst van de linkse strijd en hoe we weer kunnen gaan winnen. Wat wil je nog meer?

3.000, 15.000, 35.000. Het verband tussen deze cijfers? De toename van het aantal betogende scholieren tijdens de tot nu toe drie Youth For Climate-protestmarsen. En daarbij opgeteld was de grote klimaatmars van afgelopen zondag met 80.000 betogers de grootste in België ooit. Desondanks worden de scholieren meewarig ‘klimaatspijbelaars’ genoemd en men verwijt hen alarmisme. Maar hebben deze klimaatactivisten een punt en hoe kunnen ze hun strijd volhouden? We vroegen het aan klimaatexpert Nick Meynen.

Woman at War; een film over leven en actievoeren in tijden van klimaatapocalyps. De IJslandse film Woman at War is een gewaagde poging om het leven te beschrijven van mensen die zich nu zorgen maken over de toekomst van de planeet. De film is ook nog eens ontroerend en grappig, maar snijdt ondertussen ook bloedserieuze zaken aan waar Hollywood zich niet aan waagt.

Dat de Belgische maatschappijcriticus Raoul Vaneigem (1934) zich op enig moment over de revolte van de beweging van de ‘gele hesjes’ zou uitlaten, was te voorzien. Een onlangs verschenen Franstalige aanmoediging werd al snel in het Nederlands vertaald door Geert Carpels (van wie ik de tekst ook ontving). Raoul heeft het allemaal al eens meegemaakt, als situationist. Hij sloot zich in 1961 aan bij de situationistische beweging waarvan hij tot 1970 deel zou uitmaken. In een in boekvorm verschenen vraaggesprek tussen hem en de auteur Gérard Berréby onder de titel Niets heeft een eind, alles een begin, leest men over een aan- en ingrijpend deel van zijn activistische leven (het boek is eerder op Libertaire orde besproken). Het vuur brandt nog steeds zo blijkt uit zijn hieronder in vertaling opgenomen betoog (TH).

Onder de naam Geronimo verscheen begin jaren 1990 een boek met een geruchtmakende geschiedschrijving en analyse van de Duitse (en grensoverschrijdende) links-autonome beweging.Twee jaar later verscheen een tweede deel met reacties op het boek. Het eerste boek werd veel later ook in het Engels vertaald (Fire and Flames: A History of the German Autonomist Movement (Oakland: PM Press, 2012)). Nu heeft dezelfde auteur - althans, dat vermoeden we, het blijven natuurlijk pseudoniemen - een lange tekst geschreven over het noodzakelijke einde van de autonome beweging.

Om bij de presidentsverkiezingen Marine Le Pen te blokkeren, worden de Fransen opgeroepen om op Emmanuel Macron te stemmen. Achttien maanden later, uitgedaagd door een sociale beweging die door driekwart van de Fransen gesteund wordt, stuurt de regering gepantserde voertuigen de Champs-Elysées op. Onder het politiegeweld vallen er in Marseille een dode, een 81-jarige vrouw op haar balkon, en talrijke zwaar gewonden in heel het land.

Even kort, want we moeten natuurlijk zo zelf demonstreren; de opstand in Frankrijk vandaag...

Op 19 november 2016 kwamen zo’n 250 mensen op het Kerkplein samen om vanaf daar een demonstratie te lopen tegen de repressie die zich de afgelopen jaren uitbreidt tegen anarchisten en antifascisten in Den Haag en daarbuiten. Repressie zoals het constant verbieden van demonstraties en het in kaart brengen van antifascisten en anarchisten om vervolgens repressieve maatregelen te kunnen treffen. En ook deze demonstratie werd de kop ingedrukt met repressie en geweld vanuit de politie waarbij er 166 mensen werden gearresteerd.