geschiedenis

De Amerikaanse activiste en journaliste L.A. Kaufmann publiceerde in 2017 het boek Direct Action (Protest and the Reinvention of American Radicalism). Het is een geweldig boek over activisme in de VS en beschrijft hoe basisbewegingen in de loop der jaren naar het middel van directe actie hebben gegrepen en hoe dat zich heeft ontwikkeld en telkens weer oplaait. Het bijzondere van het boek is de historische analyse van de verschillende vormen van activisme en de effectiviteit ervan.

Tien jaar na zijn overlijden en ter gelegenheid van het verschijnen van het zevende en laatste deel van de verzamelde artikelen van de historicus Jacques Giele (1942-2012) organiseert Kelderuitgeverij in samenwerking met het IISG het Jacques Giele Symposium.

Anarchisme, een geloofssysteem of een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij? Heb ik het goed begrepen dan houdt de Belgische auteur van het onlangs verschenen boek getiteld Anarchisme van Bakoenin tot de commons, Ludo Abicht, het op het laatste. Liberalisme en socialisme kunnen overigens ook voor een geloofssysteem worden gehouden, of voor een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij.

Boekbespreking - Anne-Ruth Wertheim, De poster met de blauwe ogen (1). De lange geschiedenis van Neerlands racisme

In maart is het 50 jaar geleden dat het rapport ‘Limits to Growth’ verscheen, dat diezelfde maand ook hier uitkwam als ‘Grenzen aan de Groei’. Het is een goede aanleiding voor een terugblik en om de balans op te maken. Journalist Jaap Tielbeke doet dat in het boekje ‘We waren gewaarschuwd’, dat gelijktijdig bijna onverkort ook als lang artikel in De Groene verscheen. Langs vier jaartallen (1972, 1992, 2002 en 2022) laat Tielbeke zien hoe het rapport tot stand kwam en ontvangen werd, en hoe er in de decennia daarna over werd gepraat, meer dan dat ernaar gehandeld werd.

De geopolitieke theorie en strategie van het eurasisme vormt voor de heersende kringen van Rusland een nieuw bindmiddel voor de teloorgegane identiteit als thuisland van alle werkenden onder regie van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Om iets tegenover de langdurige binnenlandse en sociaal-politieke crisis te stellen, met op de achtergrond een tekortschietende arbeidsproductiviteit van de bevolking, wordt ingezet op een taalkundige eenheid en conservatisme net als gedurende het koloniale rijk van de tsaren. Met de volkse aanzet van het eurasisme ondersteunt Rusland rechts-radicale partijen in het Westen door, in plaats van linkse, rechtse samenwerkingspartners te winnen voor het herstellen van de oude grootsheid.

David Graeber is zonder meer te zien als één van de meest interessante en belangrijkste wetenschappers van deze eeuw aan radicaal-linkse kant. Het belang van zijn academische werk kan moeilijk worden onderschat en sommigen zien in hem misschien wel de nieuwe Noam Chomsky, de spirituele leider van libertair socialistisch links die inmiddels al flink op leeftijd raakt. Maar waar Chomsky als dikke negentiger nog steeds op de voorgrond treedt, is Graeber op 2 september 2020 al op 59 jarige leeftijd gestorven in een ziekenhuis in Venetië aan de gevolgen van een alvleesklier ziekte. Het doet vergeefs smachten naar wat er nog meer in het vat zou hebben gezeten als deze man ook een respectabele leeftijd zou hebben mogen bereiken.

Een kolossaal werk over witte suprematie

“Het waren intellectuelen, kunstenaars, aristocraten, mensen van de arbeidersbeweging en de kerken, jeugdgroepen of militairen die zich zeer individueel en moedig verzetten tegen (…) de realiteit van het naziregime”, zo stelt Wolfgang Benz in zijn boek “In Verzet. Grootheid en mislukking van de oppositie tegen Hitler”. 

Nog een paar dagen gratis te bezichtigen: tentoonstelling: "Met anarchistische ogen: Margaret Michaelis en Kati Horna in de Spaanse burgeroorlog".

Recensie van het boek van William I. Robinson, The Global Police State [London, UK: Pluto Press, 2020]

De implosie van de neoliberale globalisering is niet alleen een moment van regressie, maar potentieel een fase van terugkeer naar zelfontwikkeling, die links zou moeten uitbuiten.

Over de politie wordt beweerd dat zij verdedigt wat van staatswege de ‘openbare orde’ heet. Daarmee legitimeert de politie haar feitelijk functioneren en verbergt tegelijk dat zij een ongelijke sociale orde beschermt. Het fysieke en psychologische geweld dat zij rationeel produceert, zijn ‘effecten van gevestigde mechanismen, van wetgevende en juridische procedures, van methoden en doctrines die door politiescholen en administraties worden onderwezen en gecontroleerd’. Het gaat om een groot aantal zeer verschillende politionele handelingen, van simpele aanwezigheid (meer ‘blauw’ op straat), tot identiteitscontroles, fouilleringen, klopjachten, intimidaties, bedreigingen, afranselingen, verminking en soms zelfs dodelijke praktijken.

‘Five Books’ vraagt deskundigen om de vijf beste boeken te beschrijven over een bepaald historisch of actueel onderwerp, en ondervraagt die persoon daarover vervolgens. Over Anarchisme werd Ruth Kinna gevraagd, de Britse politicologe die recent The Governemente of No One schreef, over de geschiedenis van het anarchisme wereldwijd. Zij komt met vijf verrassende suggesties.

Anarchisten verzetten zich tegen de gang van zaken in een door het kapitalisme gedreven maatschappij. Zij streven naar een andere soort maatschappij dan de bestaande. Succes bleef tot nu toe evenwel uit. Anton Constandse (1899-1985) erkent dit in zijn boek uit 1938, getiteld Grondslagen van het anarchisme. Al jong was hij tussen 1922-1928 de ‘ziel’ van anarchistische tijdschriften. In zijn boek uit 1938 vraagt hij zich tegen het eind ervan af of het anarchisme nog iets te zeggen heeft.

De film hieronder is de stoet van de begrafenis van de Italiaanse anarchist en spoorwegarbeider Giuseppe Pinelli, op 20 december 1969. Giusepe was vijf dagen eerder gearresteerd en bij zijn verhoor ‘uit het raam gevallen’ vanuit de vierde verdieping van het politiebureau in Milaan. Drie politieagenten werden in 1971 vrijgesproken, omdat het ‘een ongeluk’ zou zijn geweest. De hoogste agent, Luigi Calabresi, werd vervolgens doodgeschoten waarschijnlijk door leden van de linkse ondergrondse organisatie Lotta Continua.

In juli 2001 was de globaliseringsbeweing op zijn hoogtepunt en zouden de machtigste landen met hun G8 bijeenkomen in Genua. Berlusconi was aan de macht, met als vice-premier Gianfranco Fini van de neofascistische Alleanza Nationale. Honderdduizenden demonstranten kwamen de topconferentie blokkeren. Het werd een bloedbad. De Franse schrijver Frédéric Paulin was erbij en schreef er twintig jaar later een roman over. De website Addict-Culture publiceerde een interview met de schrijver.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn negen jonge vrouwelijke politieke gevangenen in Duitsland ontsnapt en dwars door het front naar hun vrijheid gelopen. Een van die negen, Suzanne Maudet, heeft het verhaal daarna opgeschreven. Dat is nu in het Duits vertaald verschenen.

Een bezoek aan de anarchistische boekhandel Het Fort van Sjakoo in de Jodenbreestraat in Amsterdam levert naast de gedane bestellingen altijd wel een extra interessant boek op. Deze keer Working Class History. Everyday acts of resistance & rebellion.*) Bij het doorbladeren wordt de aandacht meteen getrokken door vier bladzijden lofprijzingen, gevolgd door een voorwoord van Noam Chomsky.

Een interview met Enzo Traverso door Andrea Brazzoduro. De betreffende militanten zijn na hun arrestatie in april op vrije voeten, en voeren momenteel een beroepsprocedure tegen hun uitlevering (globalinfo)