strategie

Op vraag van Youth for Climate brachten Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck en voormalig IPCC-vice-voorzitter Jean-Pascal van Ypersele een panel van meer dan 90 wetenschappers samen. Zij stellen nu hun rapport voor. Volgens de auteurs volstaat oplapwerk niet, maar moeten we 'onze economie en levenswijze radicaal herdenken'.

"De strijd voor klimaatrechtvaardigheid is de strijd om ons leven, en die moeten we goed voeren." Door basis collectief Wretched of The Earth (De Verworpenen der Aarde, de titel van een befaamd boek van Fanon, vert.). (English version to be found here Red Pepper).

Rond het middaguur, 16 april, hebben 25 rebellen van de groep Extinction Rebellion het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag bezet. Het doel van de bezetting van het ICC is om de 122 partijen van het statuut van Rome aan te sporen om ecocide te erkennen als een internationale misdaad. Dit is onderdeel van de International Rebellion Week, die gehouden wordt in meer dan 35 landen en 200 steden. (update onderaan)

Zowel in het Koerdische Rojava als bij de Zapatisten in het Mexicaanse Chiapas als in het municipalisme van de Spaans rebelse steden zijn invloeden die teruggaan op het denken van Peter Kropotkin aanwezig. ‘Kleine revoluties’ beginnen niet morgen, maar vandaag: in het 'hic et nunc'. Dat gebeurt nu met vallen en opstaan in Chiapas, in Koerdistan, in Barcelona, Madrid en andere rebelse steden. Kropotkin zou zich zeker tevreden in zijn weelderige baard krabben, mocht hij dat nog kunnen meemaken.

Bevrijding Van Maffiose Zakenlui En Hun Politieke Handlangers. Op Naar Zelfbeheer Van Het Dagelijkse Leven

Een keur aan interessante workshops en ook nog feest en lekker eten dit weekend, over de toekomst van de linkse strijd en hoe we weer kunnen gaan winnen. Wat wil je nog meer?

Overtuigen van extreem rechts heeft geen zin.

Het Kiezhaus in Berlijn-Wedding: geleefde solidariteit in plaats van burgerlijke samenleving. Een interview van Oliver Rast met Julia Neumann, van het Kiezhaus Agnes Reinhold in Wedding.

Jérôme Baschet is historicus. Nadat hij eerst docent-onderzoeker bij EHESS was, is hij nu professor aan de Autonome Universiteit van Chiapas. Vanuit San Cristóbal de Las Casas in Mexico, vertelt hij hier over de bittere viering van de 25e verjaardag van de Zapatista-opstand.

“Fascisme is als ik ’s morgens om vijf uur opsta en naar mijn werk moet.” Deze ironische uitspraak uit de jaren zeventig vat treffend samen hoe los er toen werd omgegaan met het begrip fascisme door radicaal-links en degenen die meenden dat ze dat waren. Even voor de duidelijkheid: niet alles dat er mis is in de wereld is fascisme. Het is geen synoniem voor alle aan het kapitalisme inherente dwang, en verwijst ook niet naar alle nare politieke figuren op deze planeet. En ook een militaire dictatuur is meestal geen fascisme, want in het algemeen ontbreekt dan het draagvlak van de massa, wat het fascisme juist kenmerkt.

Het is in de jaren 1990 dat in een ander deel van de wereld, Chiapas (Mexico) een revolte uitbreekt. Het betreft een revolte tegen de Mexicaanse regering (en grootgrondbezitters) geleid door zapatisten en gesteund door de plaatselijke bevolking van Maya indianen. Tot op deze dag hielden zij stand door een parallelle maatschappelijke organisatie op te bouwen, inclusief onder meer scholen en gezondheidszorg. Een organisatie buiten de staat om. Zoals de slak, hun symbool, zegt: ‘Langzaam, maar wel vooruit’. Hoe het daar nu zit, kunt u op het Belgische Uitpers lezen. De beweging van de gele hesjes is nog jong en stak zijn kop op in Frankrijk. Ze verspreidde zich als een lopend vuur door Europa en verder… Wat ze voorstaan blijkt uit verschillende verklaringen en oproepen.

Het was wel even schrikken voor de Mexicaanse President Salinas de Gortari toen, in de vroege uurtjes van 1 januari 1994, een bericht binnen liep van een nieuwe guerrilla die de hoofdstad van Chiapas, San Cristobal de las Casas, had ingenomen!

Woman at War; een film over leven en actievoeren in tijden van klimaatapocalyps. De IJslandse film Woman at War is een gewaagde poging om het leven te beschrijven van mensen die zich nu zorgen maken over de toekomst van de planeet. De film is ook nog eens ontroerend en grappig, maar snijdt ondertussen ook bloedserieuze zaken aan waar Hollywood zich niet aan waagt.

Eerder vertaalden we al voor u de inleiding van het boek The Value of Radical Theory: An Anarchist Introduction to Marx' s Critique of Political Economy uit. In dat boek probeert Wayne Price uit te leggen waarom de theorie van Marx nuttig is om de wereld en diens economie te begrijpen, ook voor anarchisten die vaak een hekel aan Marxisten hebben. In de inleiding legt Price ook uit waarom theorie sowieso onmisbaar is als je de wereld wilt bijstellen. Nu ook een vertaling van het slothoofdstuk, over de ideeën over economie van Errico Malatesta, een van de meest toonaangevende anarchistische denkers (en doeners!).

Op initiatief van en in samenwerking met Thom Holterman zal er in het volgende nummer van Buiten de Orde (BdO#1 2019) een discussie plaatsvinden over de actualiteit van het anarchisme. Is het anarchisme vandaag de dag nog actueel? Zo ja, waarom is dat dan zo? Is de anarchistische beweging vastgelopen? Zo nee, wat zijn dan de oorzaken van het feit dat er na meer dan honderd jaar strijd voor een samenleving zonder onderdrukking zo weinig lijkt te zijn bereikt?

Lenin was zijn Staat en revolutie aan het schrijven toen hij ergens onderweg de pen moest neerleggen: er was een revolutie aan de gang. Ze komt zelden gelegen of op een verwacht moment. Eerlijk gezegd heb ik nog niet het gevoel gehad dat de gelehesjesopstand in Frankrijk, die verder de gele hesjes best kan missen – de scholieren die de straat opgaan dragen ze niet – de rommelende donder van de revolutie zou kunnen zijn.

Linkse’ activisten worden heden geconfronteerd met de virtuele onmogelijkheid om hun mening te uiten door middel van welke actie ook. Alles wat ze hebben gedaan, doen of zullen doen, zal op de een of andere manier tegen hen worden gebruikt. Hoe is het zover gekomen? Die vraag stelt de Belgische filosoof Michel Weber in een uitgebreid betoog onder boven geciteerde titel in het Belgische tijdschrift Kairos.

November 1918, onrust en paniek in Den Helder. Troelstra’s decennialange, uiteindelijk succesvolle, inzet voor het bereiken van het algemeen kiesrecht is paradoxaal genoeg één van de redenen die ertoe bijdroeg dat zijn oproep aan de arbeidersklasse in november 1918 om de macht over te nemen in de lucht bleef hangen. Ongetwijfeld had de toekomst van Nederland er anders uitgezien, wanneer in de zomer van 1918 geen verkiezingen waren gehouden op grondslag van het algemeen mannenkiesrecht, noteert Cees Fasseur in deel één van zijn biografie over koningin Wilhelmina (p. 529).

Guillaume Goutte is corrector van beroep en tevens is hij activist in de Franse vakbond CGT en de revolutionair-syndicalistische comités (CSR). Hij is ook publicist over kwesties die de vakorganisatie aangaan. Onlangs kwam een kort essay van hem uit onder de titel Vive la syndicale!, waarin hij een actuele kijk op het vakverenigingswezen levert, zonder verwijzingen naar de beginperiode – rond 1900 – van de van strijdbare arbeidersorganisatie te schuwen. Niet voor niets, want hij wil opgemerkt hebben, dat het ook heden nog gaat om klassenstrijd en dat de vakvereniging een geheel van bewuste arbeiders is voor een strijd ten behoeve van de verdwijning van loonarbeid en werkgevers. Hieronder een bespreking van zijn essay.

Op 13 oktober jongstleden vond een megabetoging plaats in Berlijn onder de hashtag #unteilbar (ondeelbaar). Bijna een kwart miljoen mensen demonstreerden, jong en oud in een bonte stoet, tegen racisme en vreemdelingenhaat. Een hartverwarmende gebeurtenis van mensen met het hart op de goede plaats. Toch zijn er nog wel enige kanttekeningen te plaatsen, want waarvoor hebben deze mensen nu precies gedemonstreerd en aan wie was deze demonstratie gericht en wie zijn nu die ‘wij’ in de oproep tot demonstreren.