De algemene staking in Frankrijk en de wereldwijde studentencontestatie van 1968 vielen niet uit de lucht. Ook al schreef Le Monde begin van dat jaar “La France s’ennuie” (Frankrijk verveelt zich), al jaren was het tij aan het keren. Voor mij was 1960 het kanteljaar, samengevat in: de rede van Lumumba op Congo’s onafhankelijksdag, de revolutie op Cuba, de grote staking 1960-61 in België. Het leek er meer en meer op dat een andere wereld van vrijheid en solidariteit mogelijk was. Mei 68 en al wat daarvoor doorgaat, kiemde op alle continenten..
Op 24 april kwam de antroploog Andrej Grubačić (*), die een lange staat van dienst heeft in het onderzoek doen naar anarchistische geschiedenissen in de hele wereld, een avond vertellen en vragen beantwoorden in de Amsterdamse boekhandel Het Fort van Sjakoo. Dat was een leerzaam en vermakelijk evenement. Een snelle samenvatting, die de spreker tekort doet omdat we de meeste details die hij opvoerde hier moeten weglaten.
Het lijkt wel een ongeschreven regel. Als je een artikel schrijft over de pas overleden Winnie Madikizela-Mandela dan moet je daarin ergens het woord ‘omstreden’ smokkelen. Het is de ultieme overwinning van de schimmige organisatie Stratcom. In opdracht van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime moest Stratcom Winnie isoleren binnen het ANC en haar naam besmetten.
Het is een dun boekje en het is een heldere analyse. En het kijkt, ongebruikelijk voor Boaventura de Sousa Santos, enkel naar de korte termijn. Het is een ‘conjuncturele analyse van de conjunctuur’, zo zegt hij zelf.
Dit was heel even mijn conclusie, toen het Forum twee dagen bezig was. Vandaag ben ik er lang niet meer zo zeker van. Misschien zitten we nog steeds met dat oude apolitieke forum en met een machteloze Internationale Raad. Hoe moet het dan verder?
De kwestie die in bovenstaande vraagstelling zit, wordt uitvoerig behandeld in het nieuwe nummer van het Franse anarchistische en studieuze halfjaarlijkse tijdschrift Réfractions (nr. 39, herfst 2017). Wat het actualiseren van libertaire ideeën betreft, wordt door een van de auteurs, Philippe Corcuff, gesteld dat dit werk zich met name concentreert in dat tijdschrift.
In Berlijn verzetten buurtbewoners zich tegen de komst van een uitgebreide vestiging van Google. Bij een ‘stadswandeling’ werd onder meer een toespraak gehouden door mensen die actief zijn in acties tegen Amazon, dat ook een van zijn grootste distributiecentra in Berlijn heeft gevestigd. Hierbij de vertaling van de toespraak.
Naar aanleiding van FNV Offensief. De noodzaak van het herstel van vakbondsmacht is een stelling die in de discussie over de verzwakking van de vakbeweging steeds naar voren komt. Als voorzitter Han Busker spreekt over een FNV offensief dat een '' fundamentele verandering'' beoogt, dan zal ook hij wensen dat de vakbeweging er weer toe doet. Aan de onderhandelingstafel en/of met aan de basis opgebouwd vakbondswerk? En hoe komen we tot een offensieve, oftewel een strijdbare vakbeweging?
Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat de revolte van mei '68 plaatsvond. Maar wat was 1968 precies, wat is de betekenis ervan en wat is er van overgebleven? In een reeks bijdragen probeert DeWereldMorgen.be antwoorden te geven op die vragen, die voorbij de slogans, clichés en platitudes gaan. In deze eerste bijdrage wordt dieper ingezoomd op de aanleidingen tot het Franse mei '68.
Komend weekend een festival met allerlei workshops en presentaties over politieke thema’s. De verbindende factor is dat ze gaan over strijd van onderop. De vorige (11e) uitgave was in Maastricht, toen was er een jaar pauze voor bezinning en nu weer alive and kicking aan de Overtoom.
De harde logica van het kapitalisme overheerst, zelfs in het hart van de deeleconomie. Hoe leuk het ook mag zijn om te delen, niemand geeft iets gratis weg.
Cybernetica en Revolte is een vermaarde tekst die in 2001 verscheen in het Franse tijdschrift Tiqqun. Het beschrijft hoe in hun ogen de macht van nu gevormd wordt door een ondoorzichtig en amorf samensmelten van cybertechnologie en politiek. De enige weg daar uit is de herovering van autonomie, de 'vruchtbare chaos' die een einde zal maken aan de cybernetische hypothese.
Soms voel ik me alsof ik in een soort time-warp terecht gekomen ben, en tussen allerlei debatten uit de jaren zeventig geland ben. Dan gaat het om debatten waarin verschillende emancipatiebewegingen, samengevat onder de noemer ‘identiteitspolitiek’, tegenover de strijd voor sociaal-economische rechtvaardigheid geplaatst worden.
Occupy: The Fall of the Oakland Commune. Recensie van het boek When Riot Cops Are Not Enough: The Policing and Repression of Occupy Oakland, by Mike King. Rutgers University Press, 2017.
Op vrijdag 17 november is er in het Zweedse Göteborg een Europese ‘sociale top’. Staats- en regeringsleiders en ‘sociale partners’ zullen het er hebben over ‘groei en faire jobs’. Het paradepaard wordt echter de Proclamatie van de Europese Pijler van Sociale Rechten, de ‘EPSR‘. Commissievoorzitter Juncker hoopt daarmee de geschiedenis in te gaan als de Europese sociale Batman; beloofde hij immers niet bij zijn aantreden in 2014 om aan de Europese Unie een ‘sociaal AAA statuut’ te geven?
2.Dh5 is terug! Na een jaar pauze, vindt in het weekend van 9 t/m 11 februari de 12e editie plaats in OT301 in Amsterdam. Met een programma vol workshops, discussies en praatjes over strategieën, campagnes en inhoudelijke verdieping. Altijd gericht op de toekomst en op het zoeken naar oplossingen om uit deze gure rechtse winter te geraken. Maar ook de plek om bij te praten met andere wereldversleutelaars en om nieuwe plannen te smeden. (English below)
Wie het Nederlandse politieke landschap enigszins van afstand bekijken, kan niet anders dan concluderen dat er nauwelijks meer door actiegroepen en bewegingen wordt geageerd. Dat komt niet omdat er geen problemen meer zouden zijn. In tegendeel, als het gaat om klimaat - om maar wat te noemen - scoort Nederland zo’n beetje het slechtst van heel Noord-Europa. Kennelijk zijn we het verleerd om nog van onderop druk uit te oefenen om wat te veranderen. Of zouden er andere oorzaken zijn?
Lutz Taufer heeft 20 jaar in de gevangenis gezeten, vanwege zijn deelname aan een gijzelingsactie om RAF-gevangenen vrij te proberen te krijgen. Hij kwam in 1995 vrij en verhuisde na enkele jaren naar Latijns Amerika. In Brazilië heeft hij jarenlang voor een Duitse ontwikkelingsorganisatie gewerkt die krottenwijkbewoners steunt. Nu is zijn autobiografie verschenen.
Het is al bijna een hele generatie geleden. We schreven 2001 toen het eerste Wereld Sociaal Forum werd gehouden in Porto Alegre, Brazilië. Er was hoop, veel hoop op ‘een andere wereld’ en het geloof in de mogelijkheid daarvan werd de grote slogan van het WSF.