frankrijk

Op 18 juli overleed in Parijs de anarchistische activist en drukker Lucio Urtubia. Lucio heeft een enerverend leven achter de rug, ontvluchtte het dictatoriale Spanje onder Franco en kwam in Parijs definitief in anarchistische kringen terecht. Hij ontwikkelde zich tot meestervervalser die menig voortvluchtige het leven heeft gered en miljoenen dollars voor ‘de zaak’ opbracht.

De wereld zou er anders uitzien na het overwinnen van het coronavirus. Als het aan multinationals ligt, zal die wereld daar weinig kans toe worden gegeven. Zou het massaverleidingswapen, reclame, niet worden ingezet, dan wordt dat een nekslag en die laten multinationals zich natuurlijk niet geven. Over het verleidingswapen is in Frankrijk het rapport BIG CORPO uitgekomen (9 juni 2020).

Adama Traoré is een ‘affaire’ in Frankrijk, waar een enorme beweging zich druk over maakt. De beweging tegen (racistisch) politiegeweld in Frankrijk is al jaren actief en zeer groot, en vormt een brug tussen de jongeren in de ‘banlieus’ en het militante deel van de demonstranten tegen het (a)sociale regeringsbeleid en de arbeidshervormingen

Raoul Vaneigem heeft zich in een openbare brief (van 31 januari 2020) gericht aan de opstandelingen in Chili. Het is een antwoord op een vraag om verduidelijking van het begrip ‘openbaar goed’. Die brief is in verschillende talen verspreid. Onlangs heeft onze Belgische kameraad Geert Carpels daarvan een Nederlandse vertaling gemaakt. Hieronder treft u de tekst aan. [ThH]

Het gaat er niet om te ontkennen dat er maatregelen nodig zijn om een epidemie onder controle te krijgen, die zulke diepingrijpende gevolgen heeft voor mens en samenleving als door het coronavirus veroorzaakt. De vraag is of de rechtstaat daarbij moet worden afgebroken? Neen dus. Ondertussen is die wel ‘koud gezet’. De reden daarvoor is: dienen van de volksgezondheid. Iedereen kan er echter van op de hoogte zijn dat reeds lang voor de corona-crisis gesproken werd over de teloorgang van menig rechtstatelijk element.

De staat is helemaal terug, merkte ik onlangs op. Ik voegde eraan toe dat er van anarchisten en anderen, zoals bijvoorbeeld van de Liga voor de Rechten van Mens, grote alertheid wordt verlangd. De uitgeoefende repressie door de ‘sanitaire uitzonderingsstaat’, in het kader van de bestrijding van het coronavirus, mag geen blijvend karakter hebben (in Frankrijk de wet onder die naam van 23 maart 2020). Wie politiek bij de les is gebleven, zal opgemerkt hebben, dat inmiddels menigeen die alertheid toont.

De staat is een tijdje uit beeld geweest. Hoewel, de politici en de functionarissen bleven er (alsmede politie, belasting, leger). Zij handelden echter niet namens de staat. Hun acties vonden legitimatie in de verwijzing naar neoliberale leerstukken (markt, concurrentie, winst) of het vage ‘Europa’ – vaag van wege zijn oncontroleerbaarheid voor ons als gewone mensen. Ook voor doorgeleerde economen trouwens, ik moet dan denken aan mensen als de spraakmakende Griekse econoom Yanis Varoufakis. Die moest erkennen dat de macht die in deze ‘vaagheid’ gelegen ligt, oncontroleerbaar is.

Maskers af! "Aan alle mensen die niet tegen dit rampzalige crisismanagement kunnen." "Maskers af/Weg met de maskers!" is een oproep van gezondheidswerkers om de basis te leggen van een populaire beweging nu, zonder te wachten op een illusoire "after-crisis". Een van de prioritaire doelstellingen is dat de financiële steun die met overheidsgeld wordt verleend in de eerste plaats naar de openbare diensten moet gaan. Met verschillende onafhankelijke media geven we deze oproep en hun handelswijze door.

Arbeiders van McDonald's in Saint-Barthélemy hebben het gebouw bezet om voedselpakketten uit te delen aan de bevolking van de noordelijke districten van Marseille, die sinds het begin van de opsluiting in toenemende ellende leeft. Het management van McDonald's France verzet zich tegen de actie, en probeert overal de tenten weer op gang te brengen, zonder rekening te houden met de gezondheid van de werknemers.

Het ziet er weinig vrolijk uit in deze wereld. Dat ligt niet aan het coronavirus. Wij hebben dat gemaakt. Want leven wij (de mensheid) niet sinds de laatste eeuwwisseling in het antropoceen, de aanduiding dat de actuele situatie van klimaat en atmosfeer het gevolg is van menselijke activiteit; de mensheid is de machtigste positie geworden? Wetenschappers hebben dat voor ons geconstateerd: de toestand van de wereld is ons product. In dat geval is het coronavirus ook ons product.

Terwijl hij naar zijn psychiater ging krijgt een patiënt die in de bijstand zit een boete van €135 voor het "niet goed hebben ingevuld" van zijn uitgaansformulier. Hier het genuanceerde verslag van de psychiater die het autoritaire gedrag van de politie laat zien.

Er waren grote protestacties gepland op 14 april tegen de pensioenhervormingen van Macron. Meerder demonstraties waren op verschillende plekken gepland, om vervolgens samen te komen. Een van de manifestaties gaat gewoon door, althans daar wordt voor opgeroepen. In een korte verklaring wordt uitgelegd waarom.

Er circuleren militante - en toch brede - oproepen om op 14 maart alle krachten te bundelen in Parijs. Al degenenen die betrokken zijn bij (deel)strijd tegen de neoliberale regering Macron worden opgeroepen samen te komen en op te trekken naar het centrum van de macht. het gaat om vakbondsleden, Gilets Jaunes, intellectuelen, buurtgroepen, milieustrijders, etcetera. Het is vaker geprobeerd, deze ‘convergence des luttes’ en werd dan vakkundig gepareerd door de macht. Maar misschien is het deze keer anders. De woede in Frankrijk tegen Macron heeft een kookpunt bereikt.

Zowat overal in Frankrijk werpen zich ‘burgerlijsten’ in de campagne van de gemeenteraadsverkiezingen van maart, waarbij ze zich laten inspireren door een politieke traditie die de maatschappij ‘van onderop’, vanaf het lokale niveau wil veranderen.

Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 behaalde ‘Autrement pour Saillans…tous ensemble’ een klinkende overwinning. Even daarvoor had een burgercollectief de strijd gewonnen tegen de komst van een supermarkt. Dit rustige dorpje in de Vercors met 1.200 inwoners werd ineens bekend in Frankrijk en ook daarbuiten. Een heuse burgerbeweging in het gemeentehuis. Kon dat wel? De democratie heruitvinden? Niet weinig ambitieus. Intussen zijn we zes jaar verder en het voorbeeld van Saillans is inspirerend. Via het netwerk van ‘La belle démocratie’ wordt deze praktijk van ‘municipalisme’ verder verspreid.

Franse stakers (tegen de pensioenhervormingen) roepen op tot internationale steun. Bijvoorbeeld door geld te storten in hun stakingskas.

Gezien de onverminderd felle protesten tegen haar pensioenhervorming, hoopt de regering dat de stakers het niet volhouden en dat de protesten uiteindelijk zullen doodlopen. Maar het loopt niet zo goed voor Macron als hij had gehoopt. Hij wordt flink in de wielen gereden. De wil van de bevolking om verzet te bieden is ongebroken, ongeveer tweederde van de Fransen steunt de protesten ook nog na twee maanden staking. Nieuwe beroepsgroepen verklaren hun solidariteit en sluiten zich aan bij de protesten. Nu heeft de Raad van State het wetgevingsproject afgekeurd en verwerpen de fractievoorzitters in de senaat de snelle procedure voor de goedkeuring ervan. Bij de lokale verkiezingen in maart riskeert  Macrons LREM-partij  een ernstige nederlaag. De komende weken zullen cruciaal zijn, en meebepalen voor hoe lang Macron nog president van Frankrijk blijft.

 De recent opgenomen beschouwing van Wally Rosell over de afwijzing van de industriële landbouw, nam de gehele sector onder schot. Nu zoom ik in op een enkel onderdeel: graan. Er zijn verhalen over de ervaringen te vertellen, opgedaan met zaden (tarwe) en de uitwisseling over het gemaakte meel daarvan, ten behoeve van bakkerijen. Dit is te  lezen in een boek dat als titel heeft Ons brood is politiek.

De protestbeweging in Frankrijk werd veroorzaakt door de geplande pensioenhervorming. Het was de laatste druppel die de emmer liet overlopen, maar het was al lang aan het gisten. De gele hesjes hadden het terrein voorbereid. Macron wil het omslagstelsel van de pensioenen onderuit halen en de uitkeringen terugbrengen tot een niveau dat nauwelijks een waardig leven bij pensionering toelaat, tenzij men privé-voorzieningen kon treffen. Het is het gebruikelijke neoliberale liedje: mensen worden steeds ouder, de kosten stijgen, premieverhogingen brengen het concurrentievermogen in gevaar en het omslagstelsel kan de last niet langer alleen dragen. Daarom moeten de Fransen in de toekomst langer werken of particuliere voorzieningen treffen.

Veganisme En Agro-industrie. Een Onbedoelde Relatie In Deelname Aan De Vernietiging Van Biodiversiteit? Dat de kapitalistische productiewijze een vernietigende uitwerking heeft op de biodiversiteit mag genoegzaam bekend zijn. Dat daarbij de agro-industrie een belangrijke rol speelt, spreekt vanzelf. Het gaat telkens weer om een verdienmodel waarvoor (essentiële) natuur- en cultuurelementen moeten wijken. Daar wordt dan tegen in gebracht dat er een transitie gaande is van ‘duurzaam produceren’ en ‘groen kapitalisme’. Dat vormt evenwel een tegenwerping die zich voordoet als een sluier over ontucht.