griekenland

Uitdagingen voor links in de eurozone. De volgende tekst werd door meer dan 70 activisten en persoonlijkheden uit meer dan 15 Europese landen ondertekend (lijst hier); onder hen leden van Podemos en Izquierda Unida (Spanje), Links Blok (Portugal), Parti de Gauche, Ensemble!, NPA (Frankrijk), Volkseenheid en Antarsya (Griekenland), radicaal links uit Denemarken, Cyprus, Slovenië, Bosnië-Herzegovina, Hongarije… Er zijn leden onder van het Europees Parlement, financiële verantwoordelijken van de stad Madrid, de gewezen voorzitster van het Grieks Parlement en een aantal leden van de waarheidscommissie over de Griekse schuld; onder hen Eric Toussaint (CADTM) die aan de basis ligt van het initiatief.

Jack Rasmus laat in hoofdstuk 2 van zijn nieuwe boek over de schuldencrises in Griekenland gedetailleerd zien hoe de neoliberale, financiële institutionele structuur die vanaf 1999 in de Eurozone is ingesteld, de EMU, aangevuld met de Lissabon strategie, bewust tot doel heeft exportgeleide economische groei te scheppen in de stagnerende economieën van het Noordelijke centrum van de Eurozone, met voorop Duitsland. Dit gaat ten koste van de perifere economieën in het Zuiden, zoals Griekenland, dat na de bancaire crash van 2008 en daarop volgende economische crisis door de trojka (ECB/EC/IMF) steeds dieper in de schulden raakt die voor de financiële instellingen in het Noorden (internationale bank- en, institutionele beleggers, speculanten),’ the new finance capital elite’ een nieuwe bron van economische groei of ‘financieel imperialisme’ wordt.

Een klein boekje kan over grootse dingen gaan. Dat is het geval met “Les dispensaires autogérés grecs”, verschenen in september 2016 bij Syllepse (*1) Het boek gaat in de eerste plaats over de ‘geïmproviseerde’ poliklinieken die in Griekenland ontstonden om weerwerk te bieden aan de catastrofale afbraakpolitiek van de Trojka. Sluiting van ziekenhuizen, totale onderbemanning van personeel dat soms maanden niet betaald werd, het ontbreken of onbetaalbaar zijn van geneesmiddelen, steeds meer Grieken zonder ziekteverzekering…, dat alles leidde tot een ineenstorting van de gezondheidszorg. Duizenden dokters (7000 volgens het boek) verlieten het land bij gebrek aan werk. Anderen vonden werk in de opbloeiende sector van de privé-klinieken, die echter slechts voor een minderheid van rijke Grieken betaalbaar zijn. Maar andere gezondheidswerkers, artsen, verpleegsters en verplegers, tandartsen en psychiaters lieten de armen niet zakken. Ze gingen op zoek naar een ruimte, medisch materiaal, geneesmiddelen en vrijwilligers, en bieden gratis hun diensten aan aan de steeds groter wordende groep van zieken zonder middelen.

De berichten over de economische en sociale situatie in Griekenland zijn al jaren triest. Toch is er één uitzondering. Volgens de officiële statistieken is er sinds 2013 een daling van de werkloosheid. Deze statistiek is echter het gevolg van de massale emigratie van Grieken.

Deze tekst heeft het over strategie, maar strategie kan niet los gezien worden van personen en hun achtergrond en activiteiten. SYRIZA is altijd een moeilijk samenwerkingsverband geweest van groepen met veel verschillende politieke overtuigingen, maar sinds het aan de macht kwam in januari 2015 tot aan de capitulatie zeven maanden later vond er een heftige strijd plaats tussen de twee belangrijkste fracties.

De Griekse bevolking staat anderhalf jaar na de overwinning van Syriza even ver van een oplossing als in december 2014. De komende weken wordt andermaal over hun lot beslist door instellingen en politici die geen enkele intentie tonen om de werkelijke oorzaken van het rampzalige debacle van de eurozone aan te pakken. Toch is verzet tegen deze gang van zaken nuttig en nodig.

Een onderzoeksrapport van twee economen van het ESMT (European School of Management and Technology) toont aan dat minder dan vijf procent van het geld dat Griekenland geleend kreeg (in ruil voor stringente bezuinigingsmaatregelen) daadwerkelijk naar de staatsbegroting ging. Zo'n 95% - een veel groter bedrag dan tot nu geschat werd - ging door naar private schuldeisers en buitenlandse banken.

De Belg Eric Toussaint is stichtend lid en woordvoerder van het internationaal netwerk van het Comité voor de Annulatie van de Derde Wereldschuld (CADTM). Hij is auteur van meer dan een dozijn boeken over de economische politiek van de neoliberale mondialisering en over de strijd voor politieke alternatieven. Hij heeft in landen zoals Ecuador, Paraguay, Argentinië en Oost-Timor een adviserende rol gespeeld in kwesties van annulering van illegitieme schulden en het instellen van auditcommissies rond de schuld. In de eerste helft van 2015 heeft hij ingestaan voor de wetenschappelijke coördinatie van de waarheidscommissie over de Griekse openbare schuld; de commissie werd opgericht onder impuls van Zoé Konstantopoulou, de voormalige voorzitster van het Grieks Parlement.

IMF en de Troika willen nog meer bezuinigingen van Griekenland - De Wikileaks Openbaarmaking door Jack Rasmus.

Hoe kijken linkse politieke krachten, sociale bewegingen en vakbonden naar de toekomst van Europa na de Griekse nederlaag ? Hoe kunnen ze bijdragen tot de opbouw van een Europees verzetsfront? Herman Michiel bracht een en ander in kaart

Maandag 7 maart wordt een nieuwe Europese top georganiseerd over de vluchtelingenkwestie. Het is een top waar bijzonder veel op het spel staat, en die het Europa zoals we dat nu kennen wel eens definitief zou kunnen hertekenen.

Met een opvallend media-spektakel heeft de voormalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis afgelopen dinsdag in Berlijn een nieuwe Europese .... ja wat eigenlijk? gelanceerd. Verderop in Europa wordt even later in Madrid over het alternatieve Plan B geconfereerd, waar Varoufakis eerst bij zat maar nu kennelijk afstand van heeft genomen. Beide projecten hebben een manifest centraal staan.

De noodtoestand in Frankrijk en het neoliberale beleid dat opgelegd wordt aan Griekse gemeenschappen zijn allemaal voorbeelden van wat Naomi Klein zou noemen 'Shock doctrines'. Daarom vertonen we ook haar documentaire die dezelfde naam draagt. (English below)

Europees Aanhoudingsbevel: Griekse studenten dreigt uitlevering aan Italië op basis van aanklacht uit de fascistische tijd over "vernieling en plundering". In januari zal een Griekse rechtbank beslissen of vijf studenten uitgeleverd zullen worden aan Italië om daar berecht te worden voor aanklachten waaronder "vernieling en plundering", in het kader van demonstraties tegen de Expo van Milaan in mei 2015. Het is waarschijnlijk de eerste keer dat het Europees Aanhoudingsbevel (European Arrest Warrant, EAW) gebruikt wordt om demonstranten uit te leveren..

Krap een jaar geleden kwam bij de parlementsverkiezingen in Griekenland de radicaal-linkse partij Syriza als grootste uit de bus. Syriza-leider Alexis Tsipras werd vervolgens premier en de flamboyante economieprofessor Yanis Varoufakis minister van Financiën. Binnen de kortste keren had die laatste het aan de stok met onze eigen minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, in diens rol als voorzitter van de Eurogroep, evenals met de machtige Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble en de zogenoemde 'trojka' van EU, ECB en IMF, de voornaamste geldschieters van Griekenland.

Vandaag werd bekend dat de Eurogroep, onder leiding van onze minister van Financien Dijsselbloem, vooralsnog weigert om het toegezegde noodgeld aan Griekenland uit te keren omdat ze 'nog niet tevreden zijn' over de bezuinigingen die Syriza uitvoert.

Journalist Kevin Ovenden schreef een overzicht van de opkomst en de eerste zes maanden van de regering van Syriza. Zijn boek Syriza – The End of the Labyrinth eindigt wanneer eerste minister Alexis Tsipras het memorandum van de trojka tekent. Met dit boek begrijp je beter hoe een kleine linkse partij op vier jaar van vier naar veertig procent kon gaan en waarom Syriza na zes maand toch door de knieën is gegaan.

Marjan Cauwenberg  bracht in de afgelopen zomer een aantal weken door in Griekenland, en trok er daar op uit om met eigen ogen te zien hoe het er aan toe gaat. Het inspireerde haar tot het schrijven van een aantal artikels, die we de lezers van Ander Europa graag aanbieden. In een eerste bijdrage komt ze terug op een weinig gemediatiseerd verband tussen Guy Verhofstadt, voorzitter van de liberale fractie in het Europees Parlement, en de privatiseringen die aan Griekenland worden opgelegd.

Bij de verkiezingen van gisteren 20 september kwam SYRIZA opnieuw als winnaar uit de bus, en de partij werd electoraal niet afgestraft voor haar instemming met een derde Memorandum. Wel was er een historisch lage opkomst (44% daagde niet op, 1,6 miljoen deelnemers aan het referendum van 5 juli vonden het niet nuttig om hun stem uit te brengen…) en in absolute cijfers kreeg de partij zo’n 320.000 stemmen minder dan in januari.

Door 'schulden' van Griekenland terug te eisen gedroeg de ECB zich als een aasgierfonds. De ECB was geen neutrale instelling en schaarde zich achter de Europese instellingen om politieke redenen: de uitschakeling van de Syriza-regering. Bovendien maakte de ECB op 20 augustus 2015 een winst van 11 miljard euro op de Griekse schuld.