interventie

De invasie van Oekraïne door het leger van Poetin luidt een wereldwijd ‘keerpunt’ in, zo zegt men alom. Hoe gaat de Europese Unie (EU) hiermee om, hoe verandert zij daardoor? En vooral, wat zal er terechtkomen van haar claim om een leidende onafhankelijke wereldmacht te worden?

Guido van Leemput presenteerde deze stand van zaken tijdens de vredesactie op maandag 3 oktober 2022 tijdens de 31e vredesactie op het Museumplein.

Guido van Leemput presenteerde deze stand van zaken tijdens de vredesactie op maandag 26 september 2022 tijdens de 30e vredesactie op het Museumplein. 

Guido van Leemput presenteerde deze stand van zaken tijdens de vredesactie op maandag 19 september 2022 tijdens de 28e vredesactie op het Museumplein.

De propaganda van het westen herhaalt het elke keer weer: de agressie van Rusland is niet uitgelokt. Dit bracht Noam Chomsky tot de uitspraak: Of course, it was provoked. Otherwise, they wouldn't refer to it all the time as an unprovoked invasion. (Natuurlijk was het uitgelokt. Anders zouden ze er niet de hele tijd naar verwijzen als een niet uitgelokte invasie). Zelfs de Paus was het duidelijk te gortig, toen hij opmerkte dat de NAVO wel erg nadrukkelijk aan de poort van Rusland had staan blaffen.

Wanneer je noch voor de ene oorlogspartij noch voor de andere kiest, dan ben je niet neutraal maar schep je de ruimte om verder te kijken dan het Russisch-Oekraïense oorlogsfront. Voorbij de oorlogslogica: Deel één.

Guido van Leemput presenteerde deze stand van zaken tijdens de vredesactie op maandag 22 augustus 2022 tijdens de 25e vredesactie op het Museumplein.

Zoals alle steun die de VS verleent aan het vervangen van regimes die haar onwelgevallig zijn, gebeurt dat ook in het geval van Oekraïne in naam van de democratie. Zo ging het, om een reeks na-oorlogse voorbeelden te noemen, ook in Griekenland (1947), Guatemala (1954), Cuba (1961), Afghanistan (2001), Irak (2003) ... De lijst Amerikaanse interventies is te lang om ze hier allemaal te noemen. De herinnering aan deze interventies zou reden genoeg moeten zijn om de bewering van de VS en hun trawanten dat zij Oekraïne steunen om de ontluikende democratie een kans te geven met een flinke korrel zout te nemen.

De oorlog in de week van 11 tot 18 juli. Mijn kijk op de afgelopen week in de volgende drie grote onderwerpen 1) Militaire ontwikkelingen. 2) Voedsel en het politiek steekspel om Kaliningrad 3) Algemene stand van zaken

De partijen die in het Europees parlement de fractie Verenigd Links (GUE/NGL) vormen blijken niet gemakkelijk tot een gemeenschappelijke stellingname te komen over de oorlog in Oekraïne. De Russische inval dateert van 24 februari, pas op 28 maart verscheen een eerder summier standpunt, echter ook maar ondertekend door 14 van de 39 linkse parlementsleden. [1] Het is ook niet zo duidelijk of de handtekeningen steeds de hele partij engageren, of alleen die van de ondertekenaars. [2] Ook eerder al bleek er weinig eensgezindheid binnen Verenigd Links toen het Europees parlement stemde over een resolutie die weliswaar de Russische inval veroordeelt, maar terzelfder tijd ook de NAVO aanprijst als een garantie voor de vrede en de toenemende militarisering van de EU zelf ophemelt.

Noam Chomsky deelt zijn gedachten en inzichten over de beschikbare opties om de oorlog in Oekraïne te beëindigen en hij denkt na over het idee van een "rechtvaardige" oorlog en over de vraag of de oorlog in Oekraïne mogelijk kan leiden tot de ineenstorting van het Poetin-regime.

Oekraïners lijden onder een illegale brute invasie van Rusland. Hoewel Poetin beweert alleen op ‘militaire doelwitten’ te richten, zijn er volgens de VN nu al meer dan zeshonderd burgerdoden. We weten hoe oorlogen zich voltrekken. Er is niet zoiets als een ‘precisie’ of ‘schone’ invasie. Het is dezelfde propagandataal die we van het Westen hoorden in Irak, in Afghanistan, in Libië. Internationale agressie heeft grote consequenties en kan tot een gigantisch verlies van mensenlevens leiden. Een analyse van onderzoeksjournalist Chris de Ploeg.

Waar voltallig links in de NAVO momenteel een goedaardig bevrijdingsleger lijkt te zien en zelfs impliciet de “humanitaire nucleair interventie” lijkt te ondersteunen, is het zaak de oorspronkelijke idealen van de vredesbeweging te laten herleven.

"Je hoeft niet te kiezen tussen het Amerikaanse en het Russische imperialisme," schreef een anti-oorlogsverslaggever. "De juiste keuze is om beide te verafschuwen en te weerstaan."

Tegen annexaties en imperialistische agressie: een verklaring van Russische anarchisten tegen Russische agressie in Oekraïne

Het Witte Huis blijft herhalen dat een Russische aanval er in enkele dagen zal komen en het doet er alles aan om Rusland daartoe te provoceren. We geven in dit artikel een mogelijk script.

Vandaag werd in propagandistische berichten van de VS uitgeroepen tot de dag dat de Russische invasie in Oekraïene zou beginnen. Een van de vele diplomatieke operaties werd ondertussen door de Duitse regering uitgevoerd. Bondskanselier Olaf Scholz ging naar Moskou, en kwam terug met het verhaal dat Poetin nu ‘ruimte voor gesprekken’ heeft ingeruimd. Wat zijn de linkse analyses in Duitsland?

Rond de crisis in de Oekraïne hangt een kille oorlogssfeer. Gesprekken tussen Russische en Amerikaanse diplomaten leiden tot niets, want beiden partijen weigeren te bewegen en leggen de schuld bij de ander. Over het algemeen wijzen westerse waarnemers naar Rusland als enige oorzaak van de spanningen.

De afgelopen maanden hebben de spanningen aan de grens tussen Oekraïne en Rusland zich geleidelijke maar constante opgebouwd. Al maanden waarschuwt de Verenigde Staten voor de langs de Oekraïens-Russische grens opbouwende Russische legermacht. In december ontkende Rusland nog dat de Russische troepenopbouw iets te doen heeft met de situatie in Oekraïne en stelde dat het onderdeel is van een reguliere oefening.[1] Nu weten we dat dit niet klopt. Poetin heeft momenteel eisen gesteld aan Oekraïne en de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO).

De spanningen tussen de VS/NAVO en Rusland - twee kernwapenmachten - nemen alarmerende proporties aan. De VS/NAVO blijven halsstarrig vasthouden aan de ‘opendeurpolitiek’ om Oekraïne in de militaire alliantie op te nemen. Rusland ziet dat als een absolute rode lijn en spreekt van een zware inbreuk op zijn veiligheidsbelangen.