arbeidsstrijd

De vrijwel doodse stilte over het vierjaarlijkse congres van de FNV (10/11 mei aanstaande) is helaas tekenend voor de afbladderende betekenis van een organisatie met 1,1 miljoen leden. Partijen met één lid suggereren wereldnieuws. Even tekenend is het 'gedoe' over de bestuursverkiezingen dat in de staart van de voorbereiding de stilte doorbreekt. Voor de redactie van webzine Solidariteit een reden mee te doen.

Half maart gingen zo´n 18 Delhaizewinkels in België dicht door een staking. Een protest tegen onderbezetting, te veel flexibiliteit en het niet nakomen van gemaakte afspraken. Door een ad-hoc deal tussen bonden en retailer stopten de stakers hun actie. Voor eind april moet Delhaize de situatie op de werkvloer verbeteren anders wordt er weer gestaakt. Ondertussen zijn er in Nederland stiptheidsacties uitgebroken bij distributiecentra van Jumbo. Ook dreigen AH distributiewerkers met actie. Ze zijn kwaad over de sabotage door de retailers van de cao-onderhandelingen. Maar met Pasen in zicht , zullen de bazen toch met concessies moeten komen.

Het revolutionaire Yiddishland (5). Met dit artikel beoog ik het standpunt van de anarchisten ten opzichte van de kwestie van het nationalisme te onderzoeken, alsook de antwoorden die deze – Joodse en niet-Joodse – anarchisten leverden op de problematiek van de Joodse nationale identiteit, van de politieke soevereiniteit en van het zionisme. In principe zou dit onderzoek zeer kort kunnen zijn: in de mate dat er een wederzijdse onverenigbaarheid tussen anarchisme en nationalisme bestaat, zou de duidelijke afkeer van de anarchisten voor elke vorm van nationalisme in alle omstandigheden een logische consequentie moeten zijn. Maar het komt voor dat anarchisten op ideologisch vlak compromissen willen sluiten: begiftigd met een zekere dosis gezond realisme hebben anarchisten, daar waar de omstandigheden dit vereisten, de noodzaak ingezien om de ideologische zuiverheid op te offeren aan de voorrang van hun doelstellingen, of hebben ze de wil getoond om een snelle oplossing te vinden voor kwesties die niet naar betere tijden konden verschoven worden, d.w.z. zonder de hoop op een antwoord dat op ideologisch vlak ‘juist’ zou zijn.

Recentelijk verschenen bij Kelderuitgeverij (Utrecht) twee boeken over de Joodse arbeidersbeweging: ‘Open de poorten van de vrijheid. Milly Witkop (1877-1955), anarchiste en feministe’ (Siegbert Wolf) en ‘Onder Joodse arbeiders’ van haar partner Rudolf Rocker. Naar aanleiding van deze publicaties brengen we een korte serie. Hier volgt een inleidend hoofdstuk. Daaronder nog drie vertaalde stukken over de geschiedenis van de Joodse arbeidersstrijd.

Mouhcine Fikri, een jonge visverkoper, werd in een vuilniswagen platgedrukt terwijl hij zijn door de politie in beslag genomen koopwaar probeerde te redden. De gefilmde scène veroorzaakte grote verontwaardiging.

De stad Koper met 25.000 inwoners ligt aan de Adriatische Zee. Het is de enige zeehaven aan de 50 km lange kust van Slovenië. De haven is in handen van Luka Koper NV met de Sloveense staat als grootste aandeelhouder. De syndicalistisch georganiseerde vakbond verzet zich samen met de bevolking tegen de overnameplannen van de Duitse en Oostenrijkse spoorwegen.

Een dreigende meute aan grotendeels gemaskerde politie-agenten heeft een tocht door Parijs gelopen, onderweg tegengehouden door Gendarmerie op weg naar het parlement. Uiteindelijk hielden ze het bij het lamleggen van de Champs Elysée en her en der zingen van het volkslied.

Zoals ook hier aangekondigd, zijn de protesten in Frankrijk tegen de neoliberale hervorming van de arbeidswetgeving weer fel opgelaaid. Hierbij wat impressies

De zomervakantie, die in Frankrijk traditioneel lang is en alle lopende zaken overhoop haalt, betekende ook een pauze voor de felle protesten tegen de hervormingen van de arbeidswetgeving (Loi Travail of Loi Khomri). Met de 'rentree' komt daar op 15 september als het goed is een einde aan. Hoewel de regenten midden in de zomer de wetshervorming officieel gemaakt hebben, begint het verzet ertegen weer op stoom te komen.

De voorzitter van de Franse werkgeversorganisatie, Pierre Gattaz, spreekt over archaïsche eisen die de arbeiders stellen. Zij brengen daarmee de bedrijven in gevaar. In de discussie over hervormingen van bijvoorbeeld het arbeidsrecht moeten zij de noodzaak begrijpen van het beperken van de verworven rechten (geciteerd in Le Monde van 27 mei 2016, rubriek Débat & Analyses). Dat moeten ze natuurlijk helemaal niet, er moet juist op worden voortgebouwd.

Op 14 juni liepen er nog honderdduizenden betogers door de straten van Parijs, gisteren (5 juli) waren dat er nog een kleine vijftigduizend. Zijn de Fransen plots allemaal overstag gegaan voor de loi travail? Nee, zo eenvoudig ligt het niet.

Voor wie denkt dat het verzet tegen de arbeidswethervorming in Frankrijk verdwenen is, omdat je media er niet over berichten; het ligt aan je media. Een kleine update (we moesten afgelopen week verhuizen, daardoor geen gelegenheid gehad om Frankrijk en brexit te verslaan, maar de chaos herstelt zich langzaam...)

Ondanks verboden en repressie, zijn wederom vele duizenden de straat opgekomen om zich te blijven verzetten tegen de arbeidswethervorming van de regering Valls.

Na de grote opkomst en hevige confrontaties op de nationale actiedag tegen de Loi Travail op 14 juni, komt er donderdag 23 juni een nieuwe krachtmeting als de politie de vakbondmanifestatie probeert te verbieden.

Deze tekst verscheen op 17 juni in het Franse dagblad Liberation, die er bij vermeldde: "Een zestigtal intellectuelen, activisten en vakbondsactivisten roept op om verzet te bieden tegen de regering en door te gaan met de stakingen, blokkades en bezettingen."

Best hardleers. Ben ik toch weer verbaasd over de reacties op de stakingen in België en Frankrijk. Uitgesproken Links biedt de te verwachten achtergronden en solidariteit. Veel meer is helaas onbereikbaar. Parlementair Links is stilletjes, voorzichtig of afkeurend. Maar dan de radio en televisie. Betrokkenheid is zelden te merken, vooringenomenheid vaak, evenals de zorgen over de miljoenen schade voor 'het bedrijfsleven' (logisch stakingsmiddel) en de ontregelde bevolking (incidenteel woedend). Na dit scenario van kommer en kwel, volgt een journalistieke verzuchting: 'bij ons wordt gelukkig normaal overlegd'. Inderdaad, solidariteitsacties blijven uit.

"Tegen de arbeidswet en zijn wereld" - onder dit motto is de laatste weken in Frankrijk een van de grootste bewegingen ontstaan sinds mei 1968. Lukas Oberndorfer sprak voor Mosaik met Guillaume Paoli over hoe de regering repressie en de noodtoestand inzet om de neoliberale verbouwing door te voeren, ondanks de afbrokkelende steun daarvoor.

Meer dan een miljoen mensen demonstreerden afgelopen dinsdag in Parijs (volgens de grootste vakbond CGT) tegen de 'Loi Travail'. Er waren ook wederom forse confrontaties met politie.

Ter aanvulling aan het eerdere overzicht van mobilisaties voor de grote demonstratie van 14 juni in Parijs (tegen de arbeidswethervorming, Loi Travail of Loi Khomri), nog wat nieuwtjes

De Franse Nuit Debout beweging heeft de potentie om niet alleen een enkele wet te verslaan, maar om voorbij te gaan aan defensieve vormen van strijd. (Het interview is al een paar weken oud, de vertaling verscheen op 7 mei).