inflatie

Er is niet niet één enkele oorzaak te noemen voor de inflatie, die in maart een jaarcijfer van 8,5% bereikte. Dat is de snelste prijsstijging sinds 1981. Er zijn aanhoudende problemen met de toeleveringsketens, stijgende prijzen voor grondstoffen en een beperkt aanbod. Er is een krappe arbeidsmarkt, waardoor de kosten voor arbeid stijgen. En in veel sectoren is er een inhaalvraag als gevolg van de pandemie. Maar er bestaat ook iets als bedrijfswinst.

Veel mensen hebben gemerkt dat de boodschappen veel duurder worden door de torenhoge inflatie. Bovendien rijzen de prijzen van veel grondstoffen zoals gas de pan uit. Velen moeten plotseling bij de jaarlijkse afrekening honderden euro’s bijbetalen. Veel minima moeten zich in de schulden steken om dat allemaal te kunnen betalen. De armoede lijkt toe te nemen en in de media verschijnen veel interviews met mensen, die niet meer rond kunnen komen en in een financieel moeras terechtkomen waar geen uitweg uit is.

De Russische invasie van Oekraïne blijft maar doorgaan, daardoor komen er steeds meer doden en vluchtelingen, en worden Oekraïense steden, boerderijen en huizen verder vernietigd. In de grote economieën woedt een andere oorlog: de oorlog tegen de inflatie.

Het is hier eerder gemeld: de inflatie die lange tijd nagenoeg afwezig was loeit aan en daar gaan we allemaal de gevolgen van ondervinden. Hoe armer je bent, hoe groter die schade zal zijn en daarom is het zaak om de ontwikkelingen goed in de gaten te houden en beleid op dat gebied kritisch te belichten.

Plotseling is het er weer: flinke inflatie. In de maand december bedroeg die in de VS 7%, en in de EU 5 %. De laatste keer dat dat niveau gehaald werd, was zo’n twintig jaar geleden (*). Maar wat zijn de gevolgen voor ons dagelijks leven en voor de economie in het algemeen en moeten we ons daar zorgen over maken?

De Turkse lira-crisis hernieuwt de angst voor een instorting van het Italiaanse banksysteem.