In deze nieuwe rubriek over (protest)muziek heb ik als aftrap Nico van Apeldoorn (74 jaar) geïnterviewd. Hij is naast dichter, schrijver, uitgever, uitbater (hij was oprichter en eigenaar van café Ketje Exopotamië) toch vooral een activist. Hij is actief geweest als provo, en muziek en dichten heeft hij altijd ingezet om de maatschappij kritisch onder de loep te nemen. Onlangs verscheen er een nieuw boek van zijn hand Power Songs - Columns over historische protestsongs.[*]
Guillermo del Toro’s versie van het vele malen verfilmde verhaal van Pinokkio is sterk en heeft een onverwachte politieke lading. Het is een film voor kinderen. Maar volwassenen zullen er ook veel uit kunnen halen. De film heeft veel te bieden.
De kinderfilm Totem, die nu in de bioscoop draait vertoont opvallende overeenkomsten met de ‘grotemensenfilm’ Tori en Lokita. Beide hebben het lot van Afrikaanse kinderen centraal die zonder papieren in het koude Europa moeten zien te overleven.
Kennelijk heeft iedereen aan de linkerzijde hetzelfde idee: als de zomervakantie ten einde is, houdt het goede weer nog even aan en kunnen we mooi een festival organiseren. Enkele grote voor u op een rijtje gezet. Spoiler: u moet er wel voor naar het buitenland.
In 1967 schreef de Franse situationist Guy Debord (1931-1994)) zijn boek getiteld De spektakelmaatschappij (in Nederlandse vertaling Online). Om de gedachtewereld van deze revolutionaire auteur beter te begrijpen heeft Antoine Silveri voor het Franse tijdschrift Le Comptoir met de jonge Franse filosoof Bertrand Cochard een vraaggesprek gehad. Volgens Cochard zou het begrip ‘spektakel’ ons kunnen helpen de problemen van onze hedendaagse samenleving beter te begrijpen. Hieronder de bekorte vertaling van dit vraaggesprek. [ThH]
Ter nagedachtenis aan Ferdinand Domela Nieuwenhuis, maakte cultheld Meindert Talma in 2019 de Domela Passie. Dat was namelijk het jaar dat het 100 jaar was geleden dat deze grondlegger van het Nederlands socialisme overleed.
'The Intergenerational Climate Crimes Act' omvat een nieuw juridisch raamwerk voor klimaatrechtvaardigheid toegepast op klimaatmisdrijven die zouden zijn gepleegd door Unilever, ING, Airbus en de Nederlandse staat.
We recenseren hier alle 39 door John Cale uitgebrachte platen, omdat hij 80 wordt en deze zomer ook hier op het podium staat. Zie recensie eerdere werk hier.
Derde soloplaat van John Cale, of tweede eigenlijk als je Church of Anthrax een samenwerking met Terry Riley noemt: the Academy in Peril. Verscheen in juli 1972 bij Reprise, het label dat ooit door Frank Sinatra opgericht was en waar onder andere Neil Young en vele andere muzikanten door uitgebracht werden. Het is een grotendeels instrumentele plaat, gedomineerd door klassieke piano en met een heus symfonie-orkest bij twee (van de acht) nummers.
Tweede recensie in een lange reeks van het werk van John Cale. Gewoon omdat we fan zijn. De tweede plaat van John cale, nadat hij de Velvet Underground had verlaten, is wederom een vreemd product. Een samenwerking met de experimentele organist/pianist/componist Terry Riley waar slechts vier lange instrumentale nummers op staan. En een lied met tekst, van John Cale maar niet door hem gezongen.
Begin maart werd muzikant John Cale 79 jaar. En hij begint aan een nieuwe tournee die deze zomer ook Nederland aandoet. In 39 afleveringen, die op onregelmatige tijden verschijnen, volgt nu een min of meer chronologisch overzicht van zijn werk. Gewoon, omdat we fan zijn.
Feministisch theaterfestival – Giving Birth Workshops 15:00 | Performances 19:30
Over het zwangere lichaam in de openbare ruimte en in onze communities. Over bloederige bevallingen en menstruaties. Over het recht op abortus en het recht op vrije keuze.
Eind oktober 2021 voltrok zich in het gebouw van kunstencentrum Framer Framed in Amsterdam een spektakel dat even verhelderend als verwarrend was. Multinationals die aan de Nederlandse staat verbonden waren, en die staat zelf, stonden terecht vanwege hun ‘intergenerationele klimaatmisdaden’. De tentoonstelling is nog tot zondag aanstaande, 13 februari te bezichtigen bij Framer Framed.
Het Russische kunstcollectief Chto Delat is in de weer gegaan met teksten van de woordvoerder van de Zapatistas, en wat die voor educatieve waarde zouden kunnen hebben om de griekse taal te leren, of voor politieke activiteiten in Griekenland, en bevrijding in Rusland...
Bij hoge uitzondering een recensie in het Engels. Van het Franstalige boek The Great Offshore (‘About Art, Money, Sovereignty, Governance, and Colonialism’). Vertaling van de recensie naar het Nederlands kunt u hier spoedig verwachten.
Op woensdag 9 juni vindt de online première plaats van een film gemaakt door de Russische kunstenaarsgroep CHTO DELAT over Zapatistas en hun sporen die overal in de wereld terecht zijn gekomen. 9 Jun 2021 20:00 - 21:30
De Franse jurist, socioloog en christenanarchist, Jacques Ellul (1912-1994) heeft zijn bekendheid vooral te danken aan zijn fundamentele kritiek op Techniek (technologie), een kritiek die maakt, dat hij tegelijk wordt beschouwd als een voorloper van wat ‘politieke ecologie’ is gaan heten. Minder bekend is, dat hij een kritische beschouwing over hedendaagse kunst heeft geschreven. De eerste druk is van 1980 en neemt al onderhanden wat in Frankrijk een tiental jaren later berucht werd onder de naam ‘Art Contemporain’ (AC). Dit boek is nu in herdruk verschenen, waarin opgenomen is een inleiding van de Franse kunstcriticus Mikaël Faujour. De titel van het boek luidt L’empire du non-sens, L’art et la société technicienne (Het rijk van de onzin, De kunst en de technische maatschappij). Wat houdt Ellul bezig? [ThH]
Woody Guthrie schreef het nummer midden in de Tweede Wereldoorlog, en daarna hebben vele muzikanten het gecovered. Nu klinkt het ineens weer verdacht actueel en is er een nieuwe versie van Resistance Revival Chorus met Rhiannon Giddens