geld

“Cash is our enemy!” - Koningin Maxima (*) Jaren geleden verscheen in de New York Review of Books een recensie van de befaamde Amerikaanse econoom (en diplomaat) John Kenneth Galbraith over een boek dat, meen ik, over monetaire economie ging. De recensie begon als volgt “Als ik een boek over monetaire economie zou schrijven, dan zou ik ….” Volgde vier bladzijden over hoe zo’n boek er uit zou zien. En de recensie eindigde daarop met de zin “Helaas heeft meneer X zo’n boek niet geschreven”.

Sinds november hebben cryptomunten meer dan 1350 miljard dollar aan waarde verloren, met gewone mensen als slachtoffer. Cryptogeld is oplichterij en moet verboden worden.

Wij hebben het genoegen u uit te nodigen voor een week vol debat over de fiscale toekomst van Europa van 27 tot en met 30 september, online en voor iedereen toegankelijk via onze website: www.fiscalmatters.eu

Kapitaal accumuleert, dus groeit, en moet een bestemming vinden in de productie van goederen, want daar en nergens anders kan het verder groeien. Dat betekent dat er meer en meer goederen ('waren') komen die hun weg naar de markt moeten vinden. Dat is nodig om de in de waren opgesloten (meer)waarde te ontsluiten, te gelde te maken. Door de verkoop van goederen wordt hun (meer)waarde omgezet in geld: financieel kapitaal. Dit is wel aan grenzen gebonden, immers er komt een moment dat de markt verzadigd is. Wanneer iedereen een mobieltje heeft dat lang genoeg meegaat, dan lukt het niet om nog meer te produceren mobieltjes af te zetten.

Waar de superrijken en de multinationals hun geld aan uitgeven. De tekst hieronder is de aankondiging van de Nederlandse uitgever. Daaronder wat links naar interviews en recensies. Een eigen recensie volgt later deze maand.

Er bestaan verschillende soorten wapens om macht en invloed op de internationale scène te ontwikkelen. De puur militaire macht, maar ook economische of financiële middelen. De macht van Washington om de wereldwijde dollarvoorraad te beheersen staat gelijk aan een massavernietigingswapen in handen van de Federal Reserve, the US Treasury en Wall Street.

De laatste weken werd in Groot-Brittannië intens gedebatteerd over de Labour Party en het Brexit-proces. De pleitbezorgers van de Europese Unie streven naar toegevingen vanwege de partijleiding, gaande van een nieuwe stemming over de Brexit tot een voortgezet lidmaatschap van de Eenheidsmarkt en de douane-unie, en een doorgedreven discussie over Brexit op een partijcongres. Ter ondersteuning van de campagne om het Labour-standpunt over de Brexit te wijzigen werd een breed spervuur van publicaties gelanceerd waarin men stelde dat de EU of de Eenheidsmarkt geen invloed zouden hebben op Jeremy Corbyns regeringsprogramma (*).

Pe a moni de? is het Sranantongo voor ‘Waar is het geld? Dat is de vraag die de Nederlandse bankadviseur Hans Moison zich stelde toen hij een jaar directielid was van De Surinaamsche Bank in Paramaribo. Dat viel bij sommige gezagsdragers niet in goede aarde. Na één jaar vertrok hij weer. Noodgedwongen. Hij hield echter een zeer merkwaardig en lezenswaardig (dag)boek bij over Suriname achter de schermen van de macht. Een unicum.

Met het gevaar dat u overvoerd wordt met gebedel om geld, toch nog een poging om de aandacht te vestigen op de noodzaak tot financiering van ‘onafhankelijke kritische media’ zoals deze website. Om kwalitatief goede informatie te krijgen, is het nodig dat mensen er aan kunnen werken, en tijd is geld.

Misschien heb je het gemerkt, maar sinds begin december wordt er min of meer fulltime aan gewerkt om de website globalinfo.nl een volwaardige informatiebron te maken. Het idee is om nuttige informatie te bieden over neoliberale economie, wat de effecten daarvan zijn, en bewegingen die daar wat tegenover zetten. Om daar mee door te kunnen gaan wordt nu dringend om steun gevraagd. Meer informatie hieronder.

Dit is het voorstel: u steunt globalinfo.nl en in ruil zorgen we voor een dagelijkse portie razend interessante en vaak unieke informatie die nodig is om de ogenschijnlijk dolgedraaide wereld van nu te begrijpen en te veranderen. Afgelopen maand is al een voorproefje gegeven van hoe globalinfo er uit zou kunnen zien als er dagelijks aan gewerkt zou worden.

Peking toont zich in het handelsconflict met Washington zeer bedaard, in de wetenschap dat beide landen sterk van elkaar afhankelijk zijn. Aan de andere kant is men luidruchtiger. President Trump dreigt met hoge geldboetes, maar ook hier tonen de cijfers van zijn minister van financiën duidelijk de afhankelijkheid aan van beide landen.

In NRC-Handelsblad van 22 september jl werd Karl Marx op een ongekend rancuneuze manier afgewerkt. Als kapstok werd daarvoor de recensie gebruikt van een recent verschenen biografie, die kennelijk even denigrerend is. Er kon enkel woord van waardering af voor de oude revolutionaire denker, wat een ware prestatie is want tot dusver hadden zelfs zijn mees fervente critici tenminste kunnen erkennen dat hij baanbrekende nieuwe inzichten in de economie had geproduceerd. Wouter Holvast schreef een beleefde reactie en stuurde die in voor de rubriek ingezonden brieven van de krant. Maar die werd - het verbaast inmiddels al niet meer - niet geplaatst. Daarom hieronder te lezen.

In het publieke debat beleeft een soort van Keynesianisme een renaissance. Dat is op­mer­ke­lijk, en bovendien nogal simplistisch.

Het geld heeft onze dagelijkse actualiteit overspoeld. Terwijl ze vroeger gereserveerd waren voor gespecialiseerde kranten, zijn de beursberichten nu het onderwerp van de tooggesprekken in het cafétje om de hoek. Deze cultus van geld-als-god en van economie-als-profeet dateert ongetwijfeld niet van vandaag; Balzac zag er reeds het verval van de mensheid in. Maar zijn verbeelding kon zich geen wereld meer voorstellen die zich niet langer spiegelde aan de wereld van de economie.