arbeid

Al eerder besteedde Solidariteit aandacht aan de nieuwe beweging "Samen voor 14". De benaming voor een initiatief van de FNV, waarbij bewust de samenwerking wordt gezocht met buurtorganisaties, belangenverenigingen en actiegroepen om samen op voet van gelijkwaardigheid van onderop een sociale beweging op te bouwen.

De WRR kwam onlangs met een plan om langdurig werklozen aan een basisbaan te helpen. Een origineel idee, behalve dan dat het wel erg veel lijkt op de Melkertbanen van vroeger. Ik geef hieronder een aantal redenen waarom dit plan niet gaat werken.

 CNV Vakmensen en de supermarkten werden het op 8 januari eens over een nieuwe cao voor de grootwinkelbedrijven, franchisers en zelfstandige supermarkten. Deze week stemden de CNV-leden in de supermarkten in met de cao die een looptijd heeft tot 1 april. De FNV trok zich in december terug uit de onderhandelingen en noemt het een slecht akkoord.

Organizers en activisten die bouwen aan #samenvoor14, de campagne voor een hoger minimumloon, voeren ontelbare gesprekken op straat, op bijeenkomsten en op sociale media. De meeste mensen hebben veel sympathie voor het streven naar een rechtvaardiger verdeling van de welvaart. Maar regelmatig komen ze ook wel met vragen. Vragen over de haalbaarheid, over hoe we het dan willen aanpakken, over wat er dan bijvoorbeeld met de toeslagen zal gebeuren, maar ook over de rol van de FNV en hoe bestaande linkse bewegingen een rol kunnen spelen in de campagne.

Afgelopen week waren er weer twee landelijke actiedagen, waartoe werd opgeroepen door verschillende vakbonden en andere organisaties, tegen de pensioenshervormingen in Frankrijk. De opkomst was wederom groot en nieuwe sectoren zijn toegetreden. Premier Eduard Philippe deed in het weekend een aanbod om een deel van de hervormingen in te trekken.

Het nieuwe nummer van het halfjaarlijkse magazine HeSaMag (Health and Safety at Work) van het Europees Vakbondsinstituut (ETUI, European Trade Union Institute) is voor een groot gedeelte gewijd aan migranten en Europa.

Een maand lang al wordt er gestaakt tegen de pensioenplannen van Macron en zijn regering. Het is de grootste stakingsgolf sinds 1968. Deze week lijkt beslissend te worden in de krachtmeting.

De afgelopen tijd houd ik me bezig met de zogenaamde lange golven. Voor wie dat een onbekend begrip is, sommige economen gaan uit van het bestaan van elkaar afwisselende lange periodes van 25 tot 30 jaar van snelle en mindere groei in de economische ontwikkeling van het kapitalisme. De laatste groeiperiode duurde van de Tweede Wereldoorlog tot de recessie van 1974-1975. Sindsdien gaat het een stuk minder. Daarnaast zijn er kortere cycli van rond de tien jaar. Het staat buiten kijf dat we in het begin van een nieuwe neergang van de korte cyclus zitten. Daar zal het echter in dit commentaar niet over gaan, wel over de lange termijn.

Sinds de jaren 1990 wordt in Europa de vergrijzing als schrikbeeld verspreid. Waar in Europa het dalende geboortecijfer als ernstige bedreiging van de welvaart wordt gezien, wordt in Afrika het grote aantal kinderen als oorzaak van armoede gezien.

Een jaar geleden, in november 2018, brak in heel Frankrijk de Gele Hesjes-beweging uit met bezettingen en demonstraties op rotondes en straten. De beweging, die werd uitgelokt door het besluit van de regering om een nieuwe brandstofbelasting in te voeren, benadrukte al snel de noodzaak van een toename van de koopkracht, met name van het minimumloon, de afwijzing van een samenleving die wordt geleid door en voor de rijksten, het herstel van de vermogensbelasting voor de rijksten en de noodzaak van een democratie waarin de arbeidersklasse gehoord wordt. De regering-Macron werd geconfronteerd met sociale woede veroorzaakt door het bezuinigingsbeleid sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw.

De noodzaak voor een ander beheer van het pensioenvermogen is essentieel om het stelsel te redden. Verhoging van de rente zal tijdelijk werken en biedt geen permanente oplossing. De kracht van het pensioenstelsel is dat een groot vermogen bij een bekwaam beheer prima kan functioneren. Bijvoorbeeld in de strijd tegen de 'nieuwe sociale kwestie’, zonder dat het vermogen de oorspronkelijke functie verliest, namelijk de aanvulling op de oudedagsvoorziening.

Op 5 december zijn er landelijke werkonderbrekingen en demonstraties in Frankrijk. Naast de belangrijkste vakbonden, linkse groepen en partijen, hebben de Gilets Jaunes en de verschillende antagonistische splinters hier ook tot opgeroepen. De achtergrond is de geplande 'réforme des retraites', de herstructurering van het pensioenstelsel.

Black Friday protesten in heel Europa eisen van Amazon 'Begin met het behandelen van werknemers als mensen - Niet als Robots'. "Werknemers breken hun botten, worden bewusteloos geslagen en worden in ambulances afgevoerd."

Een goed pensioen blijft een kwestie van fatsoen. Door de 'commissie parameters' van Dijsselbloem is de vakbeweging weer in het defensief geduwd. Die commissie kwam met een lagere rekenrente, waardoor het pensioenakkoord nog meer een loze overeenkomst is geworden. Stug vasthouden door Rutte 3 aan het 'financiële toetsingskader', met Koolmees als spreekstalmeester, leidt tot een permanente dreiging van pensioenkortingen. Versterkt door de verhoging van de premies en door de verlaging van de opbouw voor de nog werkende generaties. In plaats van te vechten voor een beter pensioenstelsel is de vakbeweging terug bij af en opnieuw in de verdediging van het slappe pensioenakkoord in plaats van knokken voor een sociaal en rechtvaardig pensioenstelsel.

Onderzoek naar jouw hoodie toont wat «respect» voor Zara betekent: Zara’s moederconcern Inditex presenteert zich als een uiterst transparant bedrijf en beweert dat de belangen van de mensen die de kleding fabriceren de hoogste prioriteit hebben. Klopt dat wel? We hebben het spoor van een hoodie, een katoenen pullover met capuchon, gevolgd en hebben niet opgegeven voordat we de Turkse fabrieken hadden gevonden waar de hoodies zijn gemaakt. Onze bevinding: zelfs bij Zara’s duurzame lijn ‘Join Life’ is de prijsdruk op de producenten zo immens dat degenen die het meeste betalen voor de winst van Inditex ook diegenen zijn die deze winst mogelijk maken: de arbeidsters en arbeiders in de fabrieken.

De zenuwen staan gespannen in het Elysée, president Emmanuel Macron en de regering van Edouard Philippe zouden donderdag 5 december het liefst overslaan. Want die dag is niet alleen een gevreesde actiedag, het zou ook het begin kunnen zijn van een lange warme sociale winter.

Dit is het kabinet van de arrogante incompetentie. Dit is het kabinet van de zakelijke hardvochtigheid. Dis is het kabinet van lieden die doden met formulieren als wapen en zelfgekozen geheugenverlies als alibi. Dit is een kabinet van gangsters.

In hoeverre zijn de rechten van werknemers ondergeschikt aan de machinaties van het kapitalistische systeem? De film "Solidarity" van Lucy Parker volgt de activiteiten van de Blacklist Support Group die opkomt voor gedupeerden van een 'zwarte lijst-systeem' in de Britse bouwindustrie.

De radicale stemming in het onderwijs, met name op de basisschool, mag ik regelmatig horen van mijn dochter. Een bevestiging daarvan voor de televisie, in alle kalmte en overtuiging uitgesproken door een collega van een andere school, was indrukwekkend: ik wil onaangekondigd staken en even geen rekening houden met de ouders. Dat is vervelend voor hen, maar de kinderen vinden hun weg wel. Dan komen tenminste de onoplosbare problemen als veel te veel werk bovenop mijn aanstelling en ook nog in tijdnood, scherp in de samenleving terecht. Het is ons ernst. De Haagse politiek heeft geen benul van de werkelijkheid.

Ledenverlies, pensioenen, precaire arbeid en een naschrift