In deze nieuwe rubriek over (protest)muziek heb ik als aftrap Nico van Apeldoorn (74 jaar) geïnterviewd. Hij is naast dichter, schrijver, uitgever, uitbater (hij was oprichter en eigenaar van café Ketje Exopotamië) toch vooral een activist. Hij is actief geweest als provo, en muziek en dichten heeft hij altijd ingezet om de maatschappij kritisch onder de loep te nemen. Onlangs verscheen er een nieuw boek van zijn hand Power Songs - Columns over historische protestsongs.[*]
‘Mijn hele leven lang heb ik anders gedacht, denk maar niet dat ik me nu ineens ga conformeren’, zegt Bernard Lavilliers aan het einde van de documentaire Lavilliers par Lavilliers die dit jaar op de Franse tv werd uitgezonden. Weinigen in Nederland zullen de Franse troubadour kennen maar in zijn thuisland is hij al meer dan vijftig jaar dè anarchistische stem binnen de Franse muziekwereld. Hoog tijd dus om een gepaste hommage te brengen aan deze onvervalste anar, die onlangs een meesterlijk drieëntwinigst album uitbracht onder de titel Sous un soleil énorme. Dit schrijft Mir Haskovic over een Franse zanger die ook mij onbekend was. Zie hieronder meer over hem. [ThH]
Ter nagedachtenis aan Ferdinand Domela Nieuwenhuis, maakte cultheld Meindert Talma in 2019 de Domela Passie. Dat was namelijk het jaar dat het 100 jaar was geleden dat deze grondlegger van het Nederlands socialisme overleed.
We recenseren hier alle 39 door John Cale uitgebrachte platen, omdat hij 80 wordt en deze zomer ook hier op het podium staat. Zie recensie eerdere werk hier.
Derde soloplaat van John Cale, of tweede eigenlijk als je Church of Anthrax een samenwerking met Terry Riley noemt: the Academy in Peril. Verscheen in juli 1972 bij Reprise, het label dat ooit door Frank Sinatra opgericht was en waar onder andere Neil Young en vele andere muzikanten door uitgebracht werden. Het is een grotendeels instrumentele plaat, gedomineerd door klassieke piano en met een heus symfonie-orkest bij twee (van de acht) nummers.
Tweede recensie in een lange reeks van het werk van John Cale. Gewoon omdat we fan zijn. De tweede plaat van John cale, nadat hij de Velvet Underground had verlaten, is wederom een vreemd product. Een samenwerking met de experimentele organist/pianist/componist Terry Riley waar slechts vier lange instrumentale nummers op staan. En een lied met tekst, van John Cale maar niet door hem gezongen.
Begin maart werd muzikant John Cale 79 jaar. En hij begint aan een nieuwe tournee die deze zomer ook Nederland aandoet. In 39 afleveringen, die op onregelmatige tijden verschijnen, volgt nu een min of meer chronologisch overzicht van zijn werk. Gewoon, omdat we fan zijn.
De kerstdagen naderen en daarmee worden we ongewild overspoeld met een zoetsappige fonetische vloedgolf aan gruwelijke liedjes die de coca-cola-verkoper moeten begeleiden. Maar er zijn alternatieven, zelfs in het Nederlands.
Nadat eerder dit jaar gitarist Tony Feedback aan corona overleed, is op 10 december de legendarische zanger en antifascistische activist Mensi Marx (Thomas Mensforth) overleden. Corona, alweer.
Het tijdschrift AK maakte bekende dat de tot het laatst strijdbare antifasciste Esther Bejarano overleden is, en schreef een korte eerste nagedachtenis.
Progressieven waren blij verrast toen ze hoorden dat het eindeloze culturele programma waarmee de inhuldiging van de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden werd opgeluisterd, een opvoering bevatte van Woody Guthrie’s legendarische lied ’This Land is Your Land’. Het zou opgevoerd worden door Jennifer Lopez, die tot dusver nooit van veel radicale politieke inhoud in haar nummers betrapt kon worden (*). We gingen dus snel kijken/luisteren. Het was verschrikkelijk!
Woody Guthrie schreef het nummer midden in de Tweede Wereldoorlog, en daarna hebben vele muzikanten het gecovered. Nu klinkt het ineens weer verdacht actueel en is er een nieuwe versie van Resistance Revival Chorus met Rhiannon Giddens
In 1998 werd de band ‚Daj Darogoe‘ opgericht. Sindsdien hebben de punkrockers uit de Wit-Russische grensplaats Brest zeven studioalbums en twee unplugged cd’s gemaakt. De stijl heeft zich ontwikkeld van rauwe snelle punk tot pop punk à la Blink-182. In Wit-Rusland heeft de band een enorme schare fans. Het nieuwste album ‚Pod voj sobak‘ (terwijl de honden huilen) dat op 22 oktober is verschenen, gaat over de dictatuur onder Loekasjenko, de massale protesten na de presidentsverkiezingen van 9 augustus en het voortdurende politiegeweld. Ik sprak met Joeri Stylski, oprichter, zanger en gitarist van de Wit-Russische band.
Asian Dub Foundation, de band uit London die altijd zoveel radicale inhoud in de muziek stopt en ook vaak optredens verbindt met radicale politieke campagnes, heeft een spetterende nieuwe CD gemaakt: Access Denied.
Even voor wat opwekkende beelden tussendoor. Een Franse versie van het legendarische Chileense strijdlied El pueblo unido (jamás será vencido). 'De verenigde bevolking zal nooit worden verslagen".
De zangeres Nûdem Durak zit al vijf jaar achter de tralises omdat ze het gewaagd heeft te zingen in haar moerstaal. Ze is tot 19 jaar veroordeeld, en zou op zijn vroegst in 2034 vrij komen. Internationale solidariteit met de zangers is hoog nodig...
De Amerikaanse zangeres Dayna Kurtz komt in maart spelen op verschillende plekken in Nederland en België. Dat wil je vast niet missen: een van de mooiste stemmen op aarde, en met meer dan alleen hartverscheurende liefdesperikelen op het programma.